H συνεισφορά από τη χρήση των Ζωνών Επικείμενης Ροής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

The contribution of Zones of Proximal Flow in the secondary education. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΚΑΜΠΑΚΗ, ΕΛΕΝΗ
  3. Γραφικές Τέχνες - Πολυμέσα (ΓΤΠ)
  4. 27 Σεπτεμβρίου 2020 [2020-09-27]
  5. Ελληνικά
  6. 150
  7. ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ
  8. ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ | ΣΙΑΚΑΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ
  9. Διαδικασία Μάθησης | Learning process | Δευτεροβάθμια εκπαίδευση | Secondary Education | Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης | Zone of Proximal Developmnet | Ροή | Flow | Ζώνες Επικείμενης Ροής | Zones of Proximal Flow
  10. 4
  11. 92
  12. Περιέχει: Εικόνες 8, Πίνακα 1.
    • Στη σύγχρονη εποχή, με τη ψηφιακή τεχνολογία να μονοπωλεί σχεδόν τη ζωή τους, οι μαθητές, ήδη από πολύ μικρή ηλικία, έχουν μεγάλη εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή άλλες κινητές συσκευές και κυρίως εργαλεία, όπως το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα. Ως αποτέλεσμα, η πλειοψηφία τους έχει πολύ εύκολη πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών και κατά συνέπεια αυτό που χρειάζεται από την εκπαίδευση δεν είναι απλή παρουσίαση γεγονότων ή εννοιών. Από την άλλη πλευρά, οι νέοι σήμερα μπορούν πολύ γρήγορα να βαρεθούνε μια εκπαιδευτική διαδικασία που δεν τους δίνει της δυνατότητα να κάνουν πρακτική εξάσκηση ή αντίθετα, να βρεθούν σε κατάσταση άγχους και να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια, όταν απαιτηθούν από αυτούς, εργασίες πολύ πιο δύσκολες από το κατακτημένο γνωστικό επίπεδο. Στα πλαίσια αυτά, διατυπώθηκε η θεωρία των Ζωνών Επικείμενης Ροής από τους Basawapatna, Repenning, Koh και Nickerson, σύμφωνα με την οποία η εκπαίδευση, π.χ., στις αρχές του προγραμματισμού και της πληροφορικής, έχει περισσότερα οφέλη για τους εκπαιδευόμενους, όταν γίνεται με κεντρικό άξονα την εκτέλεση μιας εργασίας (project), όπως την εξ’ αρχής ανάπτυξη ενός προγράμματος ή παιχνιδιού. Οι Ζώνες Επικείμενης Ροής αποτελούν το συνδυασμό της περιοχής Ροής, όπως αυτή ορίζεται από τον Csikszentmihalyi με τη Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης του Vygotsky. Η έννοια της Ροής, εστιάζει στην ατομική προσπάθεια εκπαίδευσης του μαθητή, όταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος, οι προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει, ανταποκρίνονται στις γνώσεις και τις δεξιότητές του. Από την άλλη, η θεωρία της ζώνης επικείμενης ανάπτυξης, εισάγει την διάσταση της κοινωνικής επιρροής στην εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα από τη συμμετοχή των μαθητών σε ομάδες ή τάξεις και με βασική προϋπόθεση τη παροχή κατάλληλης καθοδήγησης από κάποιον πιο ικανό, είτε ενήλικα είτε συμμαθητή, που όμως έχει περισσότερες δεξιότητες στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Με τον συνδυασμό των δύο θεωριών, βασική επιδίωξη είναι ο μαθητής να βρίσκεται ή να επιστρέφει πάντα στη ζώνη Ροής έτσι ώστε να έχει το μέγιστο κίνητρο και την ευχαρίστηση για να συνεχίσει την εργασία του, ακόμα και στην περίπτωση που οι απαιτήσεις του μαθήματος ξεπερνούν τις δυνατότητές του και χρειαστεί η υποστήριξη του καθηγητή του για να προχωρήσει. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι, εκτός από την σύντομη παράθεση των παραπάνω θεωριών, να παρουσιάσει σύγχρονες μελέτες εφαρμογής τους στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε διαφορετικά αντικείμενα και χώρες. Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται δείχνουν ότι οι εκπαιδευόμενοι, κατά αυτόν τον τρόπο διατηρούν το ενδιαφέρον τους μέχρι την επιτυχή ολοκλήρωση της εργασίας, ενώ αποκτούν κίνητρο να ξεπεράσουν ακόμη πιο προηγμένες προκλήσεις και να προωθήσουν περαιτέρω την ανάπτυξή τους.
    • Nowadays, with digital technology almost dominating their lives, students even from a very young age, have a great deal of familiarity with computers or other mobile devices and especially with tools such as internet and social networks. As a result, the majority of them have very easy access to a wealth of information and therefore what they are looking for their education, is not a mere presentation of facts or concepts. On the other hand, young people can get bored of an educational process, that does not allow them to have practice or instead, find themselves in a stressful state and abandon any effort, when tasks much more difficult than the acquired cognitive level are required by them. In this context, the theory of Zones of Proximal Flow was postulated by Basawapatna, Repenning, Koh and Nickerson, according to which education, for example, in the principles of programming and informatics, when it is task or project-based and as such begins with the development of a program or game project, is more beneficial for the students education. Zones of Proximal Flow constitute the combination of the Flow, as it is defined by Csikszentmihalyi, with the Zone of Proximal Development of Vygotsky. The concept of Flow, focuses on the individual effort of the student in terms of his or her education, when the challenges that he/she has to face, meet his or her knowledge and skills. On the other hand, the theory of the zone of proximal development, introduces the dimension of social influence in the educational process, through participation in groups or classes and with the condition of appropriate guidance from someone more capable, either an adult or a classmate with more skills in the subject. By combining the two theories, the main goal is for the student, to always stay or return to the Flow Zone, so that he has the maximum motivation and pleasure to continue his work, even if the requirements of the course exceed his skills and the support of his teacher is needed. The purpose of this essay is, to briefly describe the above mentioned theories, as well as to present modern studies of their application in secondary education, in different school subjects and countries. The results obtained and presented hereafter, have shown that learners, can in this way, maintain their interest until the successful completion of their task or project, while they are motivated to overcome even more advanced challenges and further foster their development.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.