Αστικός σχεδιασμός | Υβριδικός χώρος | Κριτική μελέτη δεδομένων | Έξυπνη πόλη | Urban design | Hybrid space | Critical data studies | Smart city
11
119
Περιέχει: εικόνες, σχήματα, πίνακες
Οι ψηφιακές τεχνολογίες έχουν εισχωρήσει στη σύγχρονη ζωή, με τα τεχνολογικά δίκτυα να είναι πλέον πολύ εύκολα προσβάσιμα και «πανταχού παρόντα». Η διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας μέσω της υβριδοποίησης της υποκειμενικής αντίληψης αντανακλάται στη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου, ο οποίος συγκροτείται από την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση μεταξύ των ατόμων. Οι φυσικοί αστικοί χώροι, όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί στη συλλογική συνείδηση των κατοίκων των πόλεων, γίνονται αντιληπτοί ως μια ενιαία οντότητα η οποία συντίθεται τόσο από το φυσικό χωρικό της σκέλος, όσο και από τα άυλα δίκτυα των κοινοτήτων οι οποίες δρουν μέσα σε αυτό. Οι υβριδικοί χώροι προκύπτουν από την ένωση των ορίων μεταξύ φυσικών και ψηφιακών χώρων, εξαιτίας της χρήσης των ψηφιακών κινητών τεχνολογιών ως κοινωνικών μέσων. Σε πολεοδομικό επίπεδο, το διαχειριστικό μοντέλο της έξυπνης πόλης επιτρέπει στους ιθύνοντες, χάρη στις νέες ψηφιακές τεχνολογίες, να αλληλοεπιδρούν τόσο με την κοινότητα όσο και με τις αστικές υποδομές, αλλά και να καταγράφουν τι συμβαίνει στην πόλη καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η πόλη αυτή εξελίσσεται. Στον αντίποδα του κεντρικού αυτού μοντέλου διαχείρισης βρίσκεται το αστικό hacking, το οποίο βασίζεται στην έμπνευση που μπορεί κανείς να βρει σε παιγνιώδεις, ερευνητικές, συμμετοχικές και, ενίοτε, παραβατικές δραστηριότητες που βρίσκουν εποικοδομητική εφαρμογή στις περιπτώσεις της πόλης και της πολιτικής. Μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο, βασικός στόχος για τους σύγχρονους σχεδιαστές είναι ο σχεδιασμός που προωθεί την ικανότητά μας ως πολιτών που χρησιμοποιούν τις τεχνολογίες, καθώς και στο σχεδιασμό των «δραματουργιών», δηλαδή της διαμόρφωσης των τοπικών σκηνικών και ιστοριών και της ενορχήστρωσης των γεγονότων μέσω των οποίων οργανώνεται χρονικά και χωρικά η συλλογική δράση. Οι αστικοί χώροι, ως ενδιάμεσοι χώροι ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομική κλίμακα, προσφέρονται για την εφαρμογή και την αξιολόγηση νέων σχεδιαστικών προσεγγίσεων μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της έξυπνης πόλης, καθιστώντας δυνατό έναν αμφίδρομο διάλογο μεταξύ θεσμών και πολιτών.
Digital technologies have permeated everyday life, with technological networks that are easily accessible and “omnipresent”. A new reality is shaped through the hybridization of the subjective perception, which is reflected upon the formation of public space as a product of the communication and interaction between individuals. Physical urban spaces are perceived by the collective conscience of citizens as a cohesive entity composed by its physical spatial part and its intangible networks of communities that act within it. Hybrid spaces result from the merger of the boundaries between physical and digital spaces, due to the use of digital mobile technologies as social devices. On an urban level, the “smart city” managing model allows the authorities not only to interact both with the community and the urban infrastructure thanks to the new digital technologies, but also to record how the city evolves. Opposed to this centralized managing model is the concept of urban hacking, which is based on the inspiration that can be found in playful, exploratory, participative and sometimes transgressive activities, which are constructively applied in the cases of cities and politics. Within this new framework, the main goal for today’s designers is to promote our abilities as technology-using citizens, as well as to produce “dramaturgies”, that is the design of local settings and stories and the orchestration of events by which collective action is organized in time and place. Urban spaces, as an intermediate space between the architectural and the city scale, are ideal for the implementation and the evaluation of new design approaches within the smart city framework, making a bidirectional, top-down and bottom-up dialogue between authorities and citizens possible.
Σχεδιασμός υβριδικών αστικών χώρων