Διερεύνηση της κοινωνικής υποστήριξης και της κατάθλιψης σε κύριους φροντιστές άνω των 50 ετών που επιμελούνται ηλικιωμένων με άνοια και άλλες χρόνιες παθήσεις

  1. MSc thesis
  2. Θεοδωρόπουλος, Δημήτριος
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 12 Μαίου 2019 [2019-05-12]
  5. Ελληνικά
  6. 87
  7. Μέντης, Εμμανουήλ
  8. Τσιπροπούλου, Παρασκευή | Χλέτσος, Μιχαήλ
  9. ΄Ατυποι Φροντιστές | Ηλικιωμένος | Χρόνια Νόσος | Κοινωνική Υποστήριξη | Κατάθλιψη
  10. 1
  11. 8
  12. 79
  13. Περιέχει: 29 Πίνακες
    • Εισαγωγή: Η γήρανση του πληθυσμού αποτελεί στις μέρες μας ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Μεγαλό μέρος των ηλικιωμένων αντιμετωπίζει κάποιο χρόνιο νόσημα που ως συνέπεια έχει τα άτομα αυτά να χρήζουν αυξημένης φροντίδας. Το ρόλο του φροντιστή τον αναλαμβάνουν συνήθως επαγγελματίες ή οικογενειακοί φροντιστές. Σε πολλές περιπτώσεις οι οικογενειακοί φροντιστές, είναι άτομα άνω των 50 ετών, οι οποίοι έχουν αναλάβει το ρόλο του κύριου φροντιστή χωρίς όμως ουσιαστική υποστήριξη. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει σκοπό να διερευνήσει το κατά πόσο φροντιστές άνω των 50 ετών που διαμένουν στον Δ. Πατρέων διαθέτουν κοινωνική υποστήριξη και καλή συναισθηματική διάθεση σε σχέση με αντίστοιχους φροντιστές άνω των 65 ετών προκειμένου να μπορούν να επιτελούν το δύσκολο ρόλο του φροντιστή σε ηλικιωμένους με χρόνια νοσήματα. Μεθοδολογία: Στην έρευνα συμμετείχαν άτομα άνω των 50 ετών άτυποι φροντιστές χρονίως πασχόντων που διαμένουν στην πόλη της Πάτρας. Η δειγματοληψία που χρησιμοποιήθηκε ήταν σκοπού, καθώς λήφθηκαν υπόψη συγκεκριμένες προϋποθέσεις που δεν συναντώνται συχνά στο γενικό πληθυσμό. Θυρωροί (gate keepers) για τη συλλογή του δείγματος ήταν η Μ.Κ.Ο. «ΦΡΟΝΤΙΖΩ», το Άσυλο Ανιάτων Πατρών και ιδιώτες ιατροί από την περιοχή της Πάτρας Αποτελέσματα: Η πλειοψηφία των φροντιστών της μελέτης ήταν γυναίκες (69.9%), ενώ το 76.7% του συνολου των φροντιστών ήταν έγγαμοι. Το 27.4% φρόντιζαν τον σύζυγο τους και 24.7% τη μητέρα τους. Σημαντική στατιστική διαφορά παρατηρήθηκε για τους φροντιστές 65< ως προς την εμπλοκή στην φροντίδα (p<0,05) και την ύπαρξη κοινωνικού δικτύου (p<0,05) σε σχέση με αυτούς κάτω από 65 ετών. Επίσης, διαπιστώθηκε πως το μέγεθος του κοινωνικού δικτύου (p<0,01) και η ικανοποίηση από το κοινωνικό δίκτυο (p<0,001) συσχετίστηκαν αρνητικά με την κατάθλιψη δείχνοντας ότι όσο μικρότερο ήταν το μέγεθος και η ικανοποίηση από το κοινωνικό δίκτυο τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες ύπαρξης κατάθλιψης στους φροντιστές. Συμπεράσματα: Τα περισσότερα ευρήματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνονται από τη βιβλιογραφία όμως δεν είναι γενικεύσιμα στον πληθυσμό των φροντιστών άνω των 65 ετών με χρόνιους ασθενείς. Παρόλα αυτά, η παρούσα έρευνα δίνει έμφαση σε κενά που υπάρχουν στην επιστημονική βιβλιογραφία ώστε να λάβουν χώρα μελλοντικές έρευνες που θα δίνουν περισσότερα στοιχεία για τη ψυχολογική και σωματική επιβάρυνση των ηλικιωμένων φροντιστών. Λέξεις – Κλειδιά: Άτυποι φροντιστές, ηλικιωμένος, χρόνια νόσος, κοινωνική υποστήριξη, κατάθλιψη
    • Introduction: The aging of the population is nowadays a global phenomenon. A big percent of the elderly is experiencing a chronic disease, resulting in the need for increased care. The role of carer is usually taken over by professional or family caregiver. In many cases, family caregivers are over 50 years of age, who have taken on the role of principal of main carer without substantial support. Scope: This study aims to investigate whether carers over the age of 50, which living in Patras Municipality have social support and good emotional situation over their respective carers over the age of 65 in order to be able to perform the difficult role of the carer in elderly with chronic diseases. Methodology: The survey involved over 50-year-old informal caregivers of chronically ill patients residing in the city of Patras. The sampling used was a purpose, as specific conditions not commonly found in the general population were taken into consideration. Gate keepers for the collection of the sample were NGOs. "Frodizo", Asylo Aniaton of Patras and private doctors from Patras Results: The majority of study carers are women (69.9%), while 76.7% of all carers were married. 27.4% cared for their husband and 24.7% for their mother. Significant statistical difference is seen for caregivers 65 <on the involvement in care (<0.05) and social networking (<0.05) than those under 65 years of age. We also see that the size of the social network (p<0,01) and the satisfaction from social network (p<0,001) correlated negatively with depression, indicating that the smaller the size and satisfaction of the social network, the greater the chances of depression among caregivers. Conclusions: Most findings of this research are confirmed by the literature but are not generalized in the caregiver population over 65 years of age with chronic patients. However, the present research emphasizes gaps in the scientific literature to allow for future research to give more insight into the psychological and physical burden of elderly carers. Keywords: Informal carers, elderly, chronic illness, social support, depression  
  15. Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές