Η παρούσα εργασία χωρίζεται σε δύο τμήματα, ένα θεωρητικό και ένα δημιουργικό που ενσωματώνει κάποια από τα στοιχεία του πρώτου. Το θεωρητικό μέρος προσπαθεί να διερευνήσει τους αφηγηματικούς κώδικες του κωμικού στον αμερικανικό βωβό κινηματογράφο, με σημείο αναφοράς την slapstick κωμωδία. Στην προσπάθεια αυτή εξετάζει καταρχάς το ιστορικό πλαίσιο της εμφάνισης του βωβού κινηματογράφου, την εξέλιξη των κινηματογραφικών ειδών, έως την εμφάνιση του ηχητικού κινηματογράφου, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και κλείνει με την παρακαταθήκη του βωβού κινηματογράφου στην ιστορία του ίδιου του μέσου. Στη συνέχεια, αναφέρεται στις σύγχρονες θεωρίες για το χιούμορ και την κωμωδία και τις συνδέει με το slapstick. Τέλος, επικεντρώνεται στη slapstick κωμωδία και εξετάζει μια σειρά θέματα, από τη δομή και το περιεχόμενο έως την πολιτική της διάσταση.
Το δημιουργικό μέρος προτείνει μία σύγχρονη εκδοχή των one reel ταινιών του βωβού κινηματογράφου, δηλαδή των ταινιών μικρού μήκους της βωβής περιόδου, 10λεπτης διάρκειας, που άκμασαν κυρίως τη δεκαετία του 1910. Το σενάριο με τίτλο «Το Κορίτσι» αφορά μία σύγχρονη βωβή κωμωδία, χωρίς μεσότιτλους, η οποία στηρίζεται στην παντομίμα και διανθίζεται από κάποια slapstick στοιχεία.
The present work is divided into two parts, a theoretical one and a creative one which
incorporates some of the elements of the first. The theoretical part tries to explore the
narrative codes of comedy in American silent cinema, with reference to slapstick comedy.
In this endeavor he first examines the historical context of the emergence of silent cinema,
the evolution of cinematic genres, to the advent of sound cinema in the late 1920s and
concludes with the legacy of silent cinema in the history of the medium itself. He then refers
to modern theories of humor and comedy and connects them to slapstick. Finally, it focuses
on slapstick comedy and examines a range of issues, from structure and content to its
political dimension.
The creative part proposes a modern version of the one-reel films of the silent cinema, ie the
short films of the silent period, 10 minutes long, which flourished mainly in the 1910s. The
screenplay entitled "The Girl" is about a modern silent comedy, without mesotitles, which
is based on the pantomime and is adorned with some slapstick elements.
