Η αναβίωση του δραματουργικού μύθου του Βυσσινόκηπου του Τσέχωφ στο Κίεβο του Σέρχιο Μπλάνκο: μια συγκριτική μελέτη των δύο έργων

  1. MSc thesis
  2. Παπαθανασίου, Δημήτριος
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 28 Ιουλίου 2019 [2019-07-28]
  5. Ελληνικά
  6. 59
  7. Φυλακτάκη, Παναγιώτα
  8. Τσέχωφ, Μπλάνκο, ρεαλισμός, Ρωσία, Λατινική Αμερική
  9. 11
  10. 16
  11. 0
    • Στην παρούσα εργασία προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε αντιστικτικά τη δραματουργική και εξωκειμενική σχέση μεταξύ του Βυσσινόκηπου του Τσέχωφ και του Κιέβου του Σέρχιο Μπλάνκο, καθώς ο δεύτερος αποπειράται να αναβιώσει τον δραματουργικό μύθο του Βυσσινόκηπου, εκατό χρόνια έπειτα από την πρώτη έκδοσή του. Μέσα από μια συγκριτική μελέτη, διερευνούμε αρχικά τα ευρύτερα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά συμφραζόμενα του κάθε έργου και στη συνέχεια αντιπαραβάλλουμε τα βασικά δραματουργικά τους στοιχεία έτσι, ώστε να κατανοήσουμε σε ποιο βαθμό αξιοποίησε ο Μπλάνκο τον πλούσιο δραματικό κόσμο του Βυσσινόκηπου. Μελετώντας τα δύο έργα, γίνεται σαφές ότι ο Βυσσινόκηπος αποτέλεσε μονάχα την δραματουργική αφετηρία για τον Μπλάνκο. Συγκεκριμένα, ο τελευταίος εκκινώντας δραματουργικά από το σημείο που τελειώνει ο Βυσσινόκηπος, προσπαθεί να καλύψει το κενό αυτών των 100 χρόνων, συμπυκνώνοντας στο μύθο του, την θλιβερή όψη του 20ού αιώνα, ο οποίος στον Βυσσινόκηπο προοιωνιζόταν ως αιώνας προόδου και θετικών αλλαγών. Ο Μπλάνκο, πλάθοντας χαρακτήρες που έχουν σαφείς βιογραφικές ομοιότητες με εκείνους του Τσέχωφ, επιχειρεί να συγγράψει ένα έργο με εντελώς διαφορετική θεματική που θέτει καινούρια ερωτήματα. Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι: « Τι απέγινε το κτήμα με τις βυσσινιές, που στο τέλος του Βυσσινόκηπου αποφασίστηκε να μετατραπεί σε τουριστικές επαύλεις, έπειτα από έναν αιώνα»; Ο Μπλάνκο επαναφέρει συμβολικά και όχι γεωγραφικά το κτήμα με τις βυσσινιές, αφού επιλέγει να τον τοποθετήσει σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, λίγο πριν την πτώση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Τελικά, όμως, το έργο του, μέσα από έναν ωμό και σκληρό ρεαλισμό, αλλά και σκοτεινούς χαρακτήρες, προσπαθεί να διερευνήσει τον λόγο που ο άνθρωπος δύναται να προκαλέσει τόσο πόνο στον συνάνθρωπό του. Η προσπάθεια του Μπλάνκο να απαντήσει στο ερώτημα αυτό παραμένει δραματουργικά ανοιχτή ως το τέλος, ωθώντας τον αναγνώστη να πάρει θέση απέναντι στα δραματικά δρώμενα του έργου και τελικά καλώντας τον να αφυπνιστεί και να αναζητήσει όψεις της βαθύτερης ανθρώπινης φύσης του.
    • This paper attempts to explore the dramatic and contextual relation between Chekhov's The Cherry Orchard and Sergio Blanco’s Kiev, as the latter playwright chose to revive the dramatic myth of The Cherry Orchard, a hundred years after its first publication. Through a comparative study, we investigate the wider historical, social, political contexts of each play and then juxtapose the elements of dramatic composition of each play in order to understand to what extent Blanco has deployed the rich dramatic world of The Cherry Orchard. By studying the relationships between these two plays, it becomes clear that the myth of The Cherry Orchard was only the dramatic starting point for Blanco. In particular, Blanco started to write his play from the ending point of The Cherry Orchard, trying to fill the void of 100 years by concentrating on his myth the shady face of the 20th century. Although Blanco creates characters that have clear resemblance to those of Chekhov, eventually he attempts to write a play with a completely different premise that poses new questions. His key question is: “What happened to the cherry-tree garden, which at the end of The Cherry Orchard was decided to be turned into tourist villas, after a century?” Blanco brings the cherry-tree garden to life symbolically and not geographically, since he chooses to place the garden in a Latin American country, shortly before the fall of a totalitarian regime. Blanco makes use of a raw and dark realism as well as dark characters in an attempt to explore the reason why man can cause so much pain to his fellow man. Blanco's attempt to answer the question remains dramatically open until the end, prompting the reader to make a stand against the dramatic events of the play, inviting him to seek his deeper human nature.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.