Η έννοια του κακού και ο ανατρεπτικός ρόλος της δημιουργικής φαντασίας στον ρομαντισμό: μια συγκριτική ανάγνωση του ποιήματος του Δ. Σολωμού «Λάμπρος» και του ποιήματος του W. Blake «Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης»

  1. MSc thesis
  2. Χρυσίνα, Παναγιώτα
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. Ιούλιος 2019 [2019-07]
  5. Ελληνικά
  6. 69
  7. Κατσαντώνη, Μαρία
  8. Κατσαντώνη , Μαρία | Μυρογιάννης , Στράτος
  9. Ρομαντισμός | η έννοια του κακού | νέα ηθική | ανατρεπτική φαντασία | αντιθετικά σχήματα | Διονύσιος Σολωμός | William Blake
  10. 39
  11. 6
  12. 0
    • Αντικείμενο της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας αποτελεί η ανάδειξη νέων ανατρεπτικών εκδοχών της έννοιας του κακού την εποχή του ρομαντισμού. Το ρομαντικό κίνημα απορρίπτει τους κανόνες του νεοκλασικισμού που συνδέονταν με την αρμονία, την ισορροπία, την τάξη και τη λογική και αναδεικνύει τον εσωτερικό κόσμο, το συναίσθημα, το όραμα και τη φαντασία. Εμφανίζεται σε μια εποχή επαναστάσεων και αποτελεί στροφή στον τρόπο αντίληψης του κόσμου επανακαθορίζοντας τις έννοιες τόσο του καλού όσο και του κακού με τρόπο που επηρεάζει και τη σημερινή σκέψη. Η εξέταση της έννοιας του κακού αναδεικνύει τον επαναστατικό τρόπο σκέψης που οδηγεί σε μια νέα ηθική η οποία δεν υπακούει σε κανόνες. Για να διερευνήσουμε το συγκεκριμένο πεδίο προχωρήσαμε στη συγκριτική μελέτη ποιημάτων δύο σημαντικών εκπροσώπων του ρομαντικού κινήματος, τόσο του Έλληνα ποιητή Διονυσίου Σολωμού όσο και του Άγγλου ποιητή William Blake. Συγκεκριμένα η μελέτη μας επικεντρώνεται στο ποίημα του Σολωμού «Λάμπρος» και το ποίημα του Blake «Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης». Δεύτερο σημαντικό στόχο της εργασίας αυτής αποτελεί η ανάδειξη του ανατρεπτικού ρόλου της φαντασίας την εποχή του ρομαντισμού. Ο ανατρεπτικός ρόλος της φαντασίας προκύπτει μέσα από τη διερεύνηση των ανατρεπτικών εκδοχών της έννοιας του κακού. Η έννοια του κακού εξετάζεται σε αντίθεση με την έννοια του καλού όπως αυτή ορίζεται μέσα από τη χριστιανική θεοδικία και τη φιλοσοφική προσέγγιση της γερμανικής σκέψης. Τέλος, η έννοια του κακού διερευνάται με βάση τα αντιθετικά σχήματα τα οποία αποτελούν βασική οργανωτική αρχή του ρομαντισμού. Η δημιουργική φαντασία μέσα από τα αντιθετικά αυτά σχήματα αποδεικνύεται όχι μόνο ως δύναμη ανατροπής αλλά και ως αρχή σύνθεσης.
    • The aim of this dissertation is to point out new subversive aspects of the concept of evil in Romanticism. The Romantic Movement rejects the rules of neo-classicism associated with harmony, balance, order and logic, and highlights the internal self, emotion, vision and imagination. It occurs at a time of revolutions and it is a turning point in the way we perceive the world by redefining the concept of good and evil in a way that affects today's thinking. Examining the concept of evil highlights the revolutionary way of thinking that leads to new ethics that does not obey to rules. In order to explore this specific field we compared the poems of two important representatives of the Romantic Movement, the Greek poet Dionisios Solomos and the English poet William Blake. Specifically, this study focuses on the poem of Solomos “Lambros” and Blake's poem “The Marriage of Heaven and Hell”. A second important goal of this study is to bring out the subversive role of fantasy that is associated with the Romantic Movement. The subversive role of fantasy results from the exploration of the subversive aspects of the concept of evil. We examine the notion of evil in contrast to the meaning of good as it is defined by Christian theodicy and the philosophical approach of the German thought. Finally, we examine the concept of evil through the schema of antithesis which is the characteristic organizing principle in Romanticism. Creative imagination through the schema of antithesis reveals itself not only as a subversive drive but also as a principle of synthesis.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.