«Γραφές του αλλόκοτου, του ονειρικού και υπερβατικού στη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Αφηγηματικοί τόποι και τεχνοτροπικά γνωρίσματα. Ίχνη στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα: περιπτώσεις Ε. Γονατά και Ν. Καχτίτση»

  1. MSc thesis
  2. ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 27 Ιουλίου 2019 [2019-07-27]
  5. Ελληνικά
  6. 58
  7. ΚΟΥΜΑΣΙΔΗΣ, ΙΟΡΔΑΝΗΣ
  8. ΑΛΕΞΙΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
  9. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ | ΚΑΧΤΙΤΣΗΣ | ΓΟΝΑΤΑΣ
  10. 104
  11. 1
  12. 0
    • Η παρούσα εργασία αφορά στις γραφές του αλλόκοτου, του ονειρικού και υπερβατικού στη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Εστιάζει στις γραφές των Νίκου Καχτίτση και Επαμεινώνδα Γονατά, καθώς αυτές ίσως αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις αναφορικά με τα παραπάνω τεχνοτροπικά γνωρίσματα, στο πεδίο ενός μεταμοντερνιστικού τρόπου γραφής. Εκεί δηλαδή, όπου η γλώσσα απορυθμίζεται και βασικές αρχές της μοντέρνας αφήγησης, όπως η ροή ρεαλιστικής πλοκής, καταστρατηγούνται. Επικεντρωνόμαστε στα, ενδεχομένως, βασικότερα και πλέον ενδεικτικά κείμενα των δυο λογοτεχνών, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τα στοιχεία εκείνα που υποστηρίζουν την ένταξη των δυο αυτών συγγραφέων σε ένα πλαίσιο που εκφεύγει από τα όρια του ρεαλισμού, χωρίς ωστόσο να απομακρύνεται από αυτά. Αναφερόμαστε εκτενώς στον τρόπο του Ν. Καχτίτση, ο οποίος μετέρχεται το φανταστικό, το υπερβατικό, για να εισχωρήσει μέσα στον μεταμοντερνιστικό τρόπο αφήγησης, σε ένα ρευστό αφηγηματικό περιβάλλον, όπου τα όρια γίνονται ασαφή και κάποτε παραβιάζονται. Αντίστοιχα, σχετικά με τον Ε. Γονατά, αναφερόμαστε στην προσπάθεια του να συνδυάσει έναν εννοιολογικό τρόπο γραφής με την υπερβατική, ονειρική αφήγηση. Επιπλέον, επιχειρούμε να επισημάνουμε τις τεχνοτροπικές συσχετίσεις των δύο συγγραφέων, με σκοπό να αναδειχθεί συγκριτικά η λογοτεχνική τους σχέση. Αναφερόμαστε στις εκδηλώσεις ενοχικότητας στο έργο του Ν. Καχτίτση, την ευρύτερη σημασία που δίνει στην λειτουργία του χώρου, ταυτόχρονα με την μικρότερη έμφαση του Ε. Γονατά στον χωροχρονικό προσδιορισμό της αφήγησης του. Και στους δυο συγγραφείς εντοπίζεται η επιρροή του Κάφκα, με τον αλληγορικό τρόπο που εκφράζεται η υπαρξιακή αγωνία και το παράλογο στην ζωή του ανθρώπου. Χαρακτηριστική είναι η συσχέτιση των δυο γραφών με την εξπρεσιονιστική αντίληψη, όπου η πραγματικότητα παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη, με τρόπο που επιχειρεί να εκφράσει τα αισθήματα του ατόμου.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.