Ο βρυκόλακας στην αγγλόφωνη πεζογραφία του 19ου αιώνα και η εξέλιξή του από το φολκλόρ έως τον κινηματογράφο

The vampire in the 19th century english prose and its evolution from the forklore to the movies (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Τζαβάρα, Αγγελική
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 18 Ιουλίου 2021 [2021-07-18]
  5. Ελληνικά
  6. 88
  7. Καναράκης, Ιωάννης
  8. Αντωνιάδου, Ολυμπία | Νικολάου, Πασχάλης
  9. Βρυκόλακας | Γοτθικό μυθιστόρημα | 19ος αιώνας | Αγγλόφωνη λογοτεχνία | Κινηματογράφος | Φολκλόρ
  10. 1
  11. 35
  12. 0
    • Θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο λογοτεχνικός χαρακτήρας του βρυκόλακα, η εξέλιξή του κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και η σχέση του με τον φολκλορικό βρυκόλακα καθώς και με τον τύπο που καθιερώνει ο Δράκουλας. Ο πρώτος βρυκόλακας του Polidori, Lord Ruthven, καθώς και το πρότυπό του, ο Augustus Darvell του Lord Byron, απομακρύνονται αποφασιστικά από τον βρυκόλακα της παράδοσης, είναι στον τύπο του βυρωνικού ήρωα και δανδή. Ελκύουν τα θύματά τους με την χαρισματική προσωπικότητά τους. Δεν έχουν τύψεις ούτε ενδοιασμούς για τις πράξεις τους και κανείς δεν είναι ικανός να τους αντισταθεί. Στον ίδιο περίπου τύπο είναι και ο πολύ μεταγενέστερος βρυκόλακας του αισθητιστή ποιητή Count Stenbock, με τη διαφορά ότι αυτός κάποιες στιγμές αισθάνεται λύπη για το θύμα του. Ο Sir Francis Varney που κάνει την εμφάνισή του στα μισά περίπου του αιώνα είναι πιο ζωώδης και ταυτόχρονα πιο ανθρώπινος: μεταμορφώνεται σε ένα ειδεχθές τέρας όταν γίνεται βρυκόλακας αλλά είναι ο πιο ευγενικός στους τρόπους του από τους βρυκόλακες του 19ου αιώνα και αυτός που αισθάνεται τύψεις για το κακό που προξενεί μέχρι που φτάνει στην αυτοκτονία. Είναι ο πρώτος που εισάγει τον μανδύα στην ενδυμασία του βρυκόλακα και τα δόντια που μακραίνουν όταν χρειάζονται. Δεν έχει ενδιαφέρον για τα ερείπια αρχαίων πολιτισμών όπως οι βυρωνικοί βρυκόλακες, αλλά πως θα αποκτήσει το επόμενο «γεύμα» του, όπως άλλωστε και η γοητευτική Carmilla του ιρλανδού συγγραφέα Le Fanu. Ο θηλυκός βρυκόλακας είναι αυτος που επηρέασε περισσότερο τον Δράκουλα. Η δράση από τότε μεταφέρεται στην κεντροανατολική Ευρώπη, σε κάποιο κάστρο στην Στυρία. Στο έργο του Le Fanu, ο βρυκόλακας Carmilla δεν μπορεί να απομακρυνθεί πολύ από το χώρο ταφής του και τελικά σκοτώνεται από έναν ειδικό βαμπιρολόγο, σύμφωνα με τους τρόπους που καταστρέφεται ο φολκλορικός βρυκόλακας και θυμίζει το τέλος του Δράκουλα. Όλες οι λογοτεχνικές μορφές έχουν ως κοινά στοιχεία την αριστοκρατική καταγωγή και τον έντονο ερωτισμό.
    • The subject of this dissertation is the literary character of the vampire, its evolution during the 19th century and its relationship with the folkloric vampire as well as with the type established by Dracula. Polidori’s first vampire, Lord Ruthven, as well as his model, Lord Byron’s Augustus Darvell, are firmly removed from the vampire of tradition as they are Byronic heroes and dandies. They attract their victims with their charismatic personality. They have no regrets or doubts about their actions and no one is able to oppose them. In much the same way it is the successive vampire of the aesthete poet Count Stenbock, but with the difference that he sometimes feels sorry for his victim. Sir Francis Varney, who makes his appearance in the middle of the century, is more animalistic and at the same time more human: he transforms into a heinous monster when he becomes a vampire, but he is the kindest in his ways of the 19th century vampires and the one who feels remorse for the harm he causes culminating in suicide. He is the first to introduce the cloak into the vampire costume and the teeth that lengthen when needed. He is not interested in the ruins of ancient civilizations such as the Byronic vampires, but how he will get his next “meal”, as well as the Irish writer Le Fanu’s charming Carmilla. The female vampire is the one who influenced Dracula the most. The action has since been transferred to Central-Eastern Europe, in this case to a castle in Styria. In Le Fanu’s work, the vampire Carmilla cannot be far from her burial place and is eventually killed by a vampire specialist, according to the ways in which the folkloric vampire is destroyed, and reminds us of Dracula’s death. All literary forms have in common the aristocratic origins and the intense eroticism.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.