Η συμβολή της Ψηφιακής Αφήγησης στη Λογοτεχνία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: μια διαφορετική διδακτική προσέγγιση στο έργο του Παπαδιαμάντη

  1. MSc thesis
  2. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 18 Ιουλίου 2021 [2021-07-18]
  5. Ελληνικά
  6. 130
  7. ΚΑΠΑΝΙΑΡΗΣ , ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
  8. ψηφιακή αφήγηση | digital storytelling | λογοτεχνία | literature | αφηγηματολογία | narratology | διηγήματα | short stories | Παπαδιαμάντης | Papadiamantis | Τ.Π.Ε. | I.C.T.
  9. 2
  10. 38
  11. 15
  12. Περιέχει: Εικόνες/Σχήματα, Πίνακες
    • Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη συμβολή της ψηφιακής αφήγησης στη διδασκαλία της Λογοτεχνίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση μέσα από το παράδειγμα των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη. Στο θεωρητικό μέρος παρουσιάζεται η σημασία της αφήγησης, η συμβολή της στην εκπαιδευτική διαδικασία, και τα βασικά στοιχεία της αφηγηματολογίας. Εξετάζονται οι βασικές αρχές της ψηφιακής αφήγησης και παρουσιάζονται τα στάδια δημιουργίας της σε συσχέτιση με τα μαθησιακή οφέλη που μια τέτοια διαδικασία φέρει, ενώ γίνεται αναφορά στις θεωρίες μάθησης που αποτελούν «οδηγό» στη διδακτική προσέγγιση του εκπαιδευτικού. Επίσης, γίνεται μια ιστορική αναδρομή στους διδακτικούς στόχους των προγράμματα σπουδών για το μάθημα της λογοτεχνίας και στην ανανέωσή τους με βάση το νέο ΠΣ-ΝΛ (Πρόγραμμα Σπουδών- Νεοελληνικής Λογοτεχνίας) που αποβλέπει στη σύνδεση του μαθήματος με τις Τ.Π.Ε. Τέλος, παρουσιάζονται αδρομερώς τα βασικά χαρακτηριστικά της πεζογραφίας της περιόδου 1880 και των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη. Στο ερευνητικό-δημιουργικό μέρος της εργασίας, βασικός σκοπός είναι η διερεύνηση των στάσεων και αντιλήψεων των εκπαιδευτικών φιλολόγων για τη συμβολή της ψηφιακής αφήγησης στη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Για να γίνει αυτό, παρουσιάζεται ένα εκπαιδευτικό σενάριο για το μάθημα της λογοτεχνίας (β’ λυκείου) για τη θεματική ενότητα που αφορά στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή. Ο σχεδιασμός της έρευνας στηρίζεται σε διερευνητικά ερωτήματα αναφορικά με τις δυνατότητες υλοποίησης του εκπαιδευτικού σεναρίου. Πιο συγκεκριμένα, διερευνάται αν μπορεί η ψηφιακή αφήγηση να συμβάλλει στη διδασκαλία του νεοελληνικού διηγήματος μέσα από το παράδειγμα των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη, ώστε να είναι σε θέση οι μαθητές/τριες να ερμηνεύουν το θεματικό άξονα μέσα από τους αφηγηματικούς τρόπους και τα μέσα και εν τέλει να διαμορφώνουν τις δικές τους αφηγήσεις σε ένα περιβάλλον συνεργασίας και αλληλεπίδρασής. Τέλος, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της έρευνας και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα ερευνητικά ερωτήματα που τέθηκαν για την εφαρμογή του εκπαιδευτικού σεναρίου.
    • The present thesis discusses the contribution of digital storytelling in the teaching of Literature in secondary education seen through the examples of Papadiamanti’s short stories. In the theoretical part, the meaning of the storytelling is presented together with its contribution to educational procedure and the basic elements of narratology. The basic principles of digital storytelling are examined and its creative stages are presented in correlation with the learning benefits that such a process brings while reference is made to learning theories which form a ‘guide’ to the teaching approach of the educator. In addition, an historic retrospective occurs in the educational objectives of the syllabus for the Literature course and in their renewal with the basis being the new Study Programme – Modern Greek Literature which aims for the connection with the I.C.T. Finally, the basic characteristics of the prose from the period of 1880 and Papadiamanti’s short stories are roughly presented. In the research-creative part of the thesis the basic intention is the investigation into the stance and perception of educational philologists to the contribution of digital storytelling in the teaching of Literature. For this to happen, an educational script for the Literature lesson (2nd grade senior high school) concerning the thematic section which refers to the New Athenian School is presented. The format of the research is based on investigative questions with regard to the possible implementation of the educational script. To be more precise, an analysis takes place to see if digital storytelling can contribute to the teaching of Modern Greek short stories through the examples of Papadiamanti’s short stories. In this way students will be in a position to interpret the thematic hub though the narratology means and the media and to finally form their own narratives in a cooperative and interactive environment. Finally, the results of the research and the conclusions are presented which arise from the research questions which were set for the application of the educational script.
  14. Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές