«Γυναίκα και γελοιογραφία: Η διαμόρφωση κοινωνικών προτύπων μέσα από τα ελληνικά περιοδικά ποικίλης ύλης περιόδου 1940-1970.»

  1. MSc thesis
  2. Κριτάκη, Βασιλεία
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 18 July 2020 [2020-07-18]
  5. Ελληνικά
  6. 116
  7. Αντωνοπούλου, Παναγιώτα
  8. Γυναίκα | Ελληνική γελοιογραφία | Κοινωνικά πρότυπα | Χρονογράφημα
  9. 67
  10. 1
  11. Περιέχει εικόνες
    • Το γέλιο ήταν ανέκαθεν σημαντικός παράγοντας στη ζωή του ανθρώπου, λειτουργώντας ως εξισορροπιστικός παράγοντας, διέξοδος σε δύσκολες καταστάσεις και δηλωτικό μιας θετικής στάσης ζωής. Εκφραζόμενο μέσω της γελοιογραφίας αντιπροσωπεύει την ευφυΐα, την ελευθερία και αντικατοπτρίζει κοινωνικούς προβληματισμούς και εκφράσεις πολιτών σε όλους τους τομείς της ζωής. Η μακρόχρονη ιστορία της γελοιογραφίας στην Ελλάδα, οφειλόμενη βασικά στην οικειότητα με τη σάτιρα, πολιτική και κοινωνική, περνώντας διάφορες φάσεις συναρτημένες από το κοινωνικοπολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό περιβάλλον μας κληροδότησε και τροφοδοτεί με άφθονο υλικό, συνεχίζοντας την πορεία της, στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. Η πολυσημία και η αδιαμφισβήτητη δύναμη της γελοιογραφίας συνέβαλε στην προβολή, την αναπαραγωγή και την παραγωγή κοινωνικών προτύπων, από την πρώτη κιόλας δημιουργία των οργανωμένων κοινωνιών. Μέσω της σημειολογικής ανάλυσης που προσφέρει το σατιρικό σκίτσο και ο σχολιασμός του στα γυναικεία περιοδικά και τα περιοδικά ποικίλης ύλης της περιόδου 1940 – 1970, τα οποία διαφοροποιούνται ως προς την αισθητική και θεματολογία τους, η γυναίκα, δομικό στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας, εικονίζεται ποικιλοτρόπως. Αποτελώντας τη μούσα των κοινωνικών γελοιογράφων κυρίως, που δημιούργησαν κλασικούς πλέον χαρακτήρες γυναικών των λαϊκών και κυρίως των αστικών τάξεων, η γυναίκα εμφανίζεται στερεοτυπικά και διακριτά ανά ηλικία, εμφάνιση και κοινωνική τάξη, εντός της οικογένειας και της κοινωνίας. Οι γελοιογράφοι, κατά κανόνα, ακολουθούν τα συντηρητικά πατριαρχικά πρότυπα της γυναίκας με την έντονη θηλυκότητα – συμβόλου του σεξ, θεματοφύλακα της εστίας, που έχει ως κύριο μέλημα της την ανατροφή των παιδιών. Η όποια κοινωνικότητά της δεν την αναδεικνύει ως αυτόνομη οντότητα, αλλά στερεοτυπικά εξαρτώμενη και χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση και καλλιέργεια. Η ανάλαφρη και εύθυμη « διάθεση » της γελοιογραφίας με την παραμόρφωση, μεγέθυνση, γελοιοποίηση και διαστρέβλωση των γυναικείων χαρακτήρων – προτύπων, αρνητικών και θετικών, αφενός καλλιεργεί τα επιβεβλημένα στερεότυπα και αφετέρου, κατά το μάλλον ή ήττον καλεί την γυναίκα να υποδυθεί τον ουσιαστικό ρόλο που της δώρισε η φύση. Στο πλαίσιο του δημιουργικού μέρους προκειμένου να αναδειχθεί περισσότερο ο ρόλος και το κοινωνικό πρότυπο της γυναίκας, παρουσιάζονται με τη μορφή χρονογραφημάτων τα αποτελέσματα της μελέτης και έρευνας των περιοδικών ποικίλης ύλης, την προαναφερόμενη περίοδο.
    • Laughter has always been an important factor in a person’s life, being a paragon of balance, an outlet in cases of difficulty and a statement of a positive outlook on life. Expressed through caricatures, it represents intelligence and freedom, and reflects social doubts and expressions of citizens against all the factors in life. The long history of caricature in Greece, coming mainly from the familiarity with satire, both political and social, passing through various phases based on the socio-political, financial and cultural background, has bequeathed and still provides abundant material, continuing unabated in both the edited and electronic means of mass information. The multi-functional and undoubted power of caricature has contributed to projecting, reproducing and creating social stereotypes since the foundation of the first organized societies. Through the semantic analysis that the satire in caricatures and the relative comments in both the feminine magazines and the ones with a variety of material in the years between 1940-1970 offers, which are differentiated as to their aesthetics and subject, the woman, a structural element of the Greek society, is presented in various ways. Being the muse of the caricaturists specializing in social events, who have created classical characters of the folk and bourgeois classes, the woman is shown as a stereotype depending on age, appearance and social class within the family and the society itself. Caricaturists, as a rule, follow the conservative, patriarchic stereotypes of a woman, who is intensely feminine, a symbol of sex but also a trustee of the home environment, given entirely to the upbringing of her children. Her social status does not isolate her as an autonomous entity but as one depending on stereotypes, without much education and culture. The lighthearted and funny “mood” of the caricature, through the distortion and exaggeration, ridicule and exaggeration of the woman character, icons that are both negative and positive, not only cultivates the norm in stereotypes but also, more or less, calls for the woman to conform to the role imposed on her by nature. Within the creative framework and in order to focus more on the role and social status of the woman, the results of a study and research in the magazines of the aforesaid time is presented in the form of several special features.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.