Η παρούσα εργασία επιχειρεί να προσεγγίσει τη δυνατότητα αξιοποίησης της θεατρικής γραφής ως δημιουργικής δραστηριότητας στην εκπαίδευση. Ειδικότερα, εξετάζεται η περίπτωση του θεάτρου της τεκμηρίωσης ή ντοκουμέντου. Το είδος αυτό παρουσιάζεται καθώς εξελίσσεται ιστορικά, θέτοντας πάντα ως κύριο στόχο τον προβληματισμό, την ενημέρωση, την αποκάλυψη της αλήθειας ή την αμφισβήτηση της εκάστοτε κυρίαρχης αφήγησης. Καταπιάνεται με ακανθώδη ζητήματα και τραυματικές εμπειρίες και φέρνει στο προσκήνιο προβλήματα τα οποία διχάζουν την ανθρώπινη κοινωνία. Τα ιστορικά τεκμήρια και οι αρχειακές πηγές αποτέλεσαν αρχικά την πρώτη ύλη του. Στη συνέχεια προστέθηκαν οι προσωπικές μαρτυρίες, δίνοντας του τη μορφή του αυτολεξεί θεάτρου ή θεάτρου προφορικής μαρτυρίας. Έπειτα, οι ίδιοι οι «ειδικοί» ανέβηκαν στη σκηνή για να εκθέσουν στο κοινό την άποψή τους, δημιουργώντας το θέατρο-ντοκιμαντέρ. Τέλος, όλες αυτές οι μορφές συνδυάστηκαν σε ένα θέατρο της πραγματικότητας στο οποίο η μυθοπλασία έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα ενώ η τεχνολογία και τα πολυμέσα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Η θεματολογία και η μεθοδολογία του θεάτρου της τεκμηρίωσης δύνανται να συνεισφέρουν στην παραγωγή του σκηνικού κειμένου ενός σχολικού θεατρικού εργαστηρίου δημιουργικής γραφής. Στο δημιουργικό μέρος της εργασίας παρουσιάζεται το παράδειγμα σύνθεσης ενός θεατρικού έργου τεκμηρίωσης με αφορμή την πρόσφατη ιστορική πραγματικότητα. Το υλικό τεκμηρίωσης έχει αντληθεί κυρίως από πηγές του διαδικτύου, αυτού του «παράλληλου σύμπαντος» εντός του οποίου με τόση οικειότητα «διαβιούν» οι μαθητές.
The current dissertation attempts to approach the potential use of dramatic writing as part of the creative activity in education. It discusses specifically the case of documentary theatre. The gerne is presented through its historic evolution, always placing as its main aim the act of questioning, the act of informing, the revelation of truth or the act of disputing the current dominant narration. It addresses thorny issues and traumatic experiences and brings into light problems which divide the human society. Historic facts and archives sources have served primarily as its raw material. In addition, personal testimonies have been added giving it the form of verbatim theatre or theatre of witness. Then, the “experts” themselves got on stage in order to express their point of view to the audience thus creating the documentation theatre. Finally, all these aspects were combined in a reality based theatre of fact in which the fiction has played second role while technology and multimedia play the main one. The range of topics and methodology of the documentary theatre may contribute to the production of a dramatic text in a creative writing school workshop. In the creative part, an example of composing a documentary theatre play is presented inspired by the recent historic reality. The documentation material has been taken mainly through internet sources, this “parallel universe” in which our students “live”.
Η θεατρική γραφή ως δημιουργική δραστηριότητα στην εκπαίδευση: το θέατρο της τεκμηρίωσης