Κλασικές επιδράσεις και υπαρξιακό βίωμα στον Γιώργο Σεφέρη

The Classical Influence and the Existential Experience in George Seferis Poetry (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Σούμα, Μαρία
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 14 Μαρτίου 2020 [2020-03-14]
  5. Ελληνικά
  6. 102
  7. Γαραντούδης, Ευριπίδης
  8. Καλογήρου, Γεωργία (Τζίνα)
  9. Σεφέρης | Μοντερνισμός | Ατρείδες | Ανδρομάχη | Αστυάναξ | ποιητική ανάπλαση του τραγικού μύθου
  10. 2
  11. 41
  12. 1
  13. 0
    • H ακόλουθη μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία συνίσταται από δύο μέρη: Στο θεωρητικό πρώτο μέρος, αφού αποσαφηνιστούν οι όροι «γενιά του ʼ30», αγγλοσαξoνικός Μοντερνισμός και μυθική μέθοδος, διερευνάται η ιδιαιτερότητα της ποιητικής γραφής του Γιώργου Σεφέρη (1900-1971) και γίνεται σαφές το εύρος της: από την έκδοση της πρώτης συλλογής, της Στροφής (1931), στο Μυθιστόρημα (1935) με την καινοτόμο εφαρμογή του ελιοτικού μοντερνισμού στη νεοελληνική ποίηση, μέχρι τα Τρία κρυφά ποιήματα (1966). Ο Σεφέρης αφορμάται από το δράμα των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και της Καταστροφής του 1922. Καταφεύγοντας στον αρχαίο μύθο, επιδιώκει να ερμηνεύσει το ιστορικό παρόν υιοθετώντας διαχρονικά σύμβολα και προσωπεία. Στη συνέχεια, ανιχνεύεται η επίδραση της ιστορίας των Ατρειδών στο σεφερικό κείμενο. Ο κύκλος του αίματος συνδέει αναλογικά τα τραγικά πρόσωπα με τον σύγχρονο κόσμο του πολέμου, του δόλου και της απάτης. Διακρίνεται το διακείμενο πάνω στο οποίο ο Σεφέρης συνθέτει: ο Αισχύλος και η Ορέστεια, ο Σοφοκλής με την Ηλέκτρα, η ευριπίδια Ελένη «συνομιλούν» με τον Ορέστη (Μυθιστόρημα, ΙΣΤ΄), την «Ελένη» (Ημερολόγιο καταστρώματος, Γ΄), την Κλυταιμνήστρα (Τρία κρυφά ποιήματα). Η φωνή του ποιητή λανθάνει πίσω από τα μυθικά πρόσωπα, μέσω των οποίων περιγράφονται ατομικά βιώματα και εκφράζεται η υπαρξιακή αγωνία. Στο δεύτερο μέρος, το δημιουργικό, με αφορμή το ποίημα «Αστυάναξ» (Μυθιστόρημα, ΙΖ΄) επιχειρείται η ποιητική ανάπλαση του τραγικού μύθου της Ανδρομάχης κατά το υφολογικό και στιχουργικό πρότυπο του Σεφέρη. Με βάση το μυθικό υλικό, είτε το ομηρικό είτε το τραγικό, συγκεκριμένα την Ανδρομάχη και τις Τρωάδες του Ευριπίδη, περιγράφεται η γυναίκα - θύμα του πολέμου, που βιώνει την έσχατη απώλεια με την δολοφονία του παιδιού της, τον βεβηλωμένο θάνατο του συζύγου της, την καταστροφή της πατρικής γης και τη δική της αιχμαλωσία. Απώτερος στόχος η αποκάλυψη της ανθρώπινης διάστασης ενός χαρακτήρα που συνιστά διαχρονικό αντιπολεμικό σύμβολο.
    • The following thesis consists of two parts: In the first theoretical part, after clarifying the terms “the 30s generation”, “Anglo-Saxon Modernism” and “mythical method”, the individual character of the poetic language of George Seferis (1970-1971) is investigated and its scope is clarified: from the publication of his first collection Strophe (1931), to Mythistorima (1935) with the innovative application of Eliotic modernism on Modern Greek Poetry, to Three Secret Poems (1966). Seferis is instigated by the drama of the two World Wars and the 1922 Catastrophe. By resorting to the ancient myth of the Atreides, he seeks to interpret the historical present by adopting timeless symbols and facades. Then the influence of the Atreides myth is traced on the Seferian text. The blood circle connects, in proportion, the tragic characters with the modern world of war, deceit and fraud. The intertext, on the basis of which Seferis composes his work, is easily detected: Aeschylus and Oresteia, Sophocles and Electra, the Euripidean Helen, “interact” with Orestis (Mythistorima, XVI), “Eleni”, (Logbook, III), Clytemnestra (Three Secret Poems). The poet’s “façade” is underlying behind the mythical characters, through which personal experiences are described and the existential anguish is expressed. In the second part, the creative one, the poem “Astyanax” (Mythistorima, XVIII), provides an opportunity to attempt a poetic recreation of the tragic myth of Andromache according to the style and verse models employed by Seferis. Based on the mythical material, either the Homeric or the tragic one, in particular Euripides’ Andromache and The Trojan Women, there is a description of the woman – victim of war, who experiences the ultimate loss through her child’s murder, her husband’s desecration after his death, the destruction of her homeland and her own captivity. The ultimate goal is the revelation of the human dimension of a character that is a timeless anti-war symbol.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.