Ναξία Σμύρις 1736-1960. Έκδοση κειμένων για την άνθηση και την παρακμή των σμυριδούχων Κοινοτήτων της ορεινής Νάξου

Naxia Smyris 1736-1960. Edition of texts for the growth and decline of the emery Communities of mountainous Naxos (english)

  1. MSc thesis
  2. Γαμβρουλή, Ουρανία
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 14 March 2020 [2020-03-14]
  5. Ελληνικά
  6. 175
  7. Μωυσείδου, Γιασμίνα
  8. Καπλάνης, Τάσος | Φιλοκύπρου, Έλλη
  9. Σμύριδα / Emery | Έκδοση / Text edition | Αρχείο / Archive/Record | Πρακτικά / Proceedings | Σμυριδεργάτης / Emery worker | Συνδικάτο / Trade union
  10. 2
  11. 88
  12. 2
  13. Περιέχει εικόνες.
    • Η σμύριδα είναι ορυκτό με ευρεία χρήση στη λείανση και στίλβωση μετάλλων, λίθων και άλλων υλικών. Στη βορειοανατολική Νάξο, σε έδαφος ορεινό και άγονο, εξορύσσεται σμύριδα εξαιρετικής ποιότητας. Για εκατό περίπου χρόνια κατάφερε να θρέψει τους φτωχούς κατοίκους της περιοχής και να γεμίσει τα ταμεία του ελληνικού κράτους. Η ορεινή Νάξος για ένα σύντομο διάστημα βίωσε πρωτόγνωρη οικονομική πρόοδο, με τα χωριά της να συντηρούν την εμπορική ζωή σε ολόκληρο το νησί και τα σχολεία της να γεμίζουν μαθητές. Κι έπειτα, χωρίς να έχουν στερέψει τα αποθέματα του ορυκτού, χωρίς να έχει εγκαταλειφθεί η χρήση του παγκοσμίως, χωρίς να έχει βρεθεί εναλλακτική επαγγελματική διέξοδος για τους σμυριδεργάτες, ήρθε η σιωπή. Το κράτος, αφού απομύζησε ό,τι μπορούσε από την πλουτοπαραγωγική πηγή χωρίς να επενδύσει το παραμικρό και αφού αξιοποίησε τη σμύριδα για να στηρίξει μικροκομματικά συμφέροντα, άφησε τους σμυριγλάδες αβοήθητους και πεινασμένους, άφησε τα χωριά τους να ερημώσουν και όλες τις ευκαιρίες για ανάκαμψη να χαθούν. Σε αυτή την εργασία εξετάζουμε το χρονικό αυτού του προαναγγελθέντος θανάτου. Μέσα από αρχειακά κείμενα αναζητούμε την πορεία της εξόρυξης και εκμετάλλευσης της σμύριδας τα τελευταία διακόσια πενήντα πάνω κάτω χρόνια, ερευνούμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατικοποιήθηκε η διάθεση του προϊόντος στην εγχώρια και διεθνή αγορά, επισημαίνουμε τα λάθη στα πρώτα και στα κατοπινά χρόνια της εκμετάλλευσής της, περιγράφουμε τις προσπάθειες των σμυριδεργατών να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω από τα ψίχουλα που κατέληγαν σε αυτούς τελικά, εξετάζουμε σποράδην συλλογικές αποφάσεις τους πάνω στα ζητήματα που τους απασχολούσαν, εξετάζουμε, τέλος, τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκαν οι πολιτικοί στην προκειμένη περίπτωση, ιδιαίτερα στα σκοτεινά μεταπολεμικά χρόνια και αφουγκραζόμαστε τις φωνές που προσπάθησαν να καταδείξουν την ασυδοσία που κυριάρχησε, ακόμη και όταν η υπόθεση σμύριδα περιφερόταν ως «άταφος νεκρός». Το ταξίδι μας φωτίζει βασικές πτυχές του σμυριδικού προβλήματος, αποτίοντας φόρο τιμής σε μια γενιά ανθρώπων που προσπάθησε με κάθε τρόπο να διατηρήσει ζωντανή την ορεινή Νάξο, χωρίς να τα καταφέρει τελικά. Μακριά από τις τουριστικές ατραξιόν του νησιού, στη σκοτεινή πλευρά του, μια χούφτα ανθρώπων παλεύει και σήμερα να επιβιώσει, βασίζεται, όμως, μόνο στη φιλευσπλαχνία ενός κράτους που δεν έχει πια την πολυτέλεια να είναι φιλεύσπλαχνο.
    • Emery is a mineral widely used in the grinding and polishing of metals, stones and other materials. In the Northeastern Naxos, in a mountainous and infertile land, emery of the finest quality is mined out. For about one hundred years it achieved to feed the area’s poor citizens and fill the Greek Government funds. The mountainous Naxos for a short period experienced unprecedented economic progress; its villages supported the commercial life throughout the whole island and its schools were filled with students. And then, without having deposits of emery run dry, without eliminating its global usage, without having a professional alternative for the emery workers, silence came. The government, having consumed as much of the resources as it could without investing the slightest and having used the emery to support partisanship interests, left the emery workers helpless and hungry, left their villages to devastate and all the chances of recovery to disappear. In this essay we examine the chronicle of an announced death. Through archive texts we are looking at the process of mining and exploiting emery over the last two hundred and fifty years more or less, we investigate the conditions under which the disposal of the product on the domestic and international market was nationalized, we indicate the mistakes during the early and later years of its exploitation, we describe the emery workers attempts to claim something more than the crumbs which were eventually addressed to them, we look sporadically their collective decisions about the issues that bothered them, we examine, finally, the way politicians behaved in this case, especially during the dark after war years and we listen to the voices that tried to show the impunity which prevailed, even when the case of emery was like an “unburied dead”. Our journey enlightens basic aspects of the emery problem and pays tribute to a human generation that tried really hard to keep mountainous Naxos alive, without succeeding it in the end. Far away from tourist attractions, in a dark side, a small number of people still tries to survive, depending only on the merciful of a government which has not the luxury of being merciful.
  15. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές