Η οργή ως κοινωνική κριτική στην ποίηση της Κατερίνας Γώγου

The rage as social criticism in poetry of Katerina Gogou (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΑΔΑΜΟΥ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 14 Μαρτίου 2020 [2020-03-14]
  5. Ελληνικά
  6. 89
  7. Κούγκουλος, Αθανάσιος
  8. Δημάκη , Μαρία | Πατερίδου, Γεωργία
  9. οργή / rage | ρατσισμός / racism | αναρχία / anarchy | καταναλωτισμός / consumerism | μαζοποίηση / massification | εσωστρέφεια / introversion
  10. 44
  11. 7
  12. 0
  13. Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία (19ος & 20ος αιώνας) Εγχειρίδιο Μελέτης
    • Η μεταπολεμική λογοτεχνία βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι του 20ου αιώνα, το οποίο και μεταφράζει ποιητικά. Ειδικότερα, η γενιά του 1970 διαμορφώνει μια τάση έντονης αμφισβήτησης απέναντι στη μεταπολιτευτική πραγματικότητα, σταδιακά όμως οι ποιητές της περιχαρακώνονται στο Εγώ τους. Ιδιαίτερη περίπτωση της εν λόγω γενιάς αποτελεί η Κατερίνα Γώγου (1940-1993), ηθοποιός και ποιήτρια, της οποίας το έργο περιθωριοποιείται από τους ομότεχνους της, λόγω του ριζοσπαστικού του χαρακτήρα και των τολμηρών ιδεών, οι οποίες εκφράζουν την κοσμοθεωρία του αναρχικού χώρου, της ακραίας έκφρασης και της αυθόρμητης οργής. Η παρούσα εργασία διερευνά την αποτύπωση της οργής σε ποιήματα και από τις επτά εκδομένες συλλογές της Κατερίνας Γώγου, καθώς και τις μετατοπίσεις που παρουσιάζει αυτή η οργή με το πέρασμα του χρόνου ως προς τη στόχευση και το ύφος. Για τον λόγο αυτό, η έρευνα έχει οργανωθεί σε τέσσερις θεματικούς άξονες, δηλαδή την οργή ενάντια στον ρατσισμό, την πολιτική προδοσία, τον καταναλωτισμό και τη μαζική κουλτούρα και, εν τέλει, την οργή ενάντια στον εαυτό. Τέλος, εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται η οργή του ποιητικού έργου της Κατερίνας Γώγου, μέχρι και σήμερα, μέσα από τον κινηματογράφο, το θέατρο και τη μουσική, αποδεικνύοντας ότι η ποίησή της μπορεί να παραγκωνίζεται από ποιητές και κριτικούς, βρίσκει ωστόσο μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό.
    • Postwar literature has a constant interaction with the historical, social and cultural being of the 20th century, which is tranferred and expressed in poetry. More specifically, the generation of 1970 shapes a mood of intense dispute against the postpolitical society, gradually though the poets turn introvert. A sui generis case of this generation is Katerina Gogou (1940-1993), an actress and poet, whose poetry is marginalized by her art companions, because of its radical character, daring ideas, which express the worldview of anarchy, extreme expression and spontaneous rage. This essay explores the imprint of rage, which appears in poems of the seven published collections of Katerina Gogou, as well as the displacements of this rage through time and in terms of its targeting and style. Therefore, the research is organised in four sections, that is the rage against racism, political betrayal, consumerism and massive culture and the rage against self. Finally, the essay explores the way in which the rage is expressed in movies, theater and music, proving this way that the poetry of Katerina Gogou is sidelined by poets and critics, but it is widely acceptable by the readership.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.