Η σύγχρονη κοινωνιογλωσσική έρευνα εστιάζει στη χρήση των γλωσσικών ποικιλιών ως πόρο αλλά και ως δείκτη της κοινωνικής τοποθέτησης του ατόμου εντός μίας συγκεκριμένης κοινότητας. Ο λόγος μελετάται διαμέσου της υφολογικής πρακτικής που επιλέγει να υιοθετήσει ο/η εκάστοτε/ουσα ομιλών/ούσα καθώς και της κοινωνικής σημασίας που αυτή φέρει, με βάση τις στάσεις και τις αντιλήψεις του επικοινωνιακού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται. Υπό το πλαίσιο αυτό, το άτομο, μέσα από την τοπική και την ευρύτερη κοινωνικο-ιδεολογική αλληλεπίδραση, μπορεί να (ανα)κατασκευάσει τους ρόλους που υιοθετεί κατά τη διεπίδραση αλλά και να υιοθετήσει ποικίλες/πολλαπλές ταυτότητες ώστε να διαπραγματευτεί τη θέση του στο τοπικό γίγνεσθαι.
Η παρούσα εργασία διερευνά την έκφανση των παραπάνω θέσεων στον τομέα του παιδικού λόγου, με δεδομένο ότι τα παιδιά δημιουργούν τις δικές τους συνομιλιακές στάσεις και κουλτούρες, οι οποίες συχνά δεν αντιστοιχούν σε αυτές των ενηλίκων. Ειδικότερα, η εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τις όψεις των ταυτοτήτων που συνιστώνται διαμέσου της γλωσσικής ποικιλότητας, σε αυθόρμητες συνομιλιακές αλληλεπιδράσεις παιδιών. Οι επιμέρους ερευνητικοί στόχοι περιλαμβάνουν τη μελέτη της οργάνωσης του λόγου, τον εντοπισμό των γλωσσικών ποικιλιών που συντελούν στη δημιουργία ομιλιακών υφών όπως επίσης, τον προσδιορισμό και την ερμηνεία των παιδικών ταυτοτήτων. Για τις ανάγκες της έρευνας την περίοδο Φεβρουαρίου 2021-Απριλίου 2021, μαγνητοφωνήθηκαν αλληλεπιδράσεις εννέα (9) αγοριών και δεκατριών (13) κοριτσιών, ηλικίας 8-12 ετών, σε συνθήκες ελεύθερων δραστηριοτήτων, όπως το φιλικό παιχνίδι. Τα συλλεχθέντα δεδομένα προσεγγίστηκαν και ερμηνεύτηκαν μέσω της Ανάλυσης Συνομιλίας (ΑΣ) ώστε να υπάρξει λεπτομερής και εις βάθος ανάλυση της σημασίας των διεπιδραστικών δεδομένων.
Current sociolinguistic research focuses on the use of language variation as a source but also as an indicator of a person’s social action in a specific context. Speech is examined through the nexus between style, the different ways of individual speaking, and its social significance within the locally structured social stances and beliefs. In this framework, language’s social meaning and identity are constantly negotiated in reference to the context that they are included while speakers can construct and reconstruct through talk the roles that they adopt in order to place themselves in an interaction.
This thesis explores the appearance of these observations in children’s natural speech, given that children create their own conversational attitudes and cultures, which often do not correspond to those of adults. The aim of the study is to highlight the multiple social meanings-and thus, social identities- that linguistic elements emerge/display in children’s talk-in-interaction. The research questions investigate the sequential organization and the content of children’s speech, the identities that they construct in situ as well as the interpretation of their sociolinguistic practices in each interaction. For this purpose, conversations from non-institutional interactions, such as peer play, between nine (9) boys and thirteen (13) girls (8-12 age) were recorded in the period February 2021-April 2021. In order to have an analytic and in-depth analysis, the collected data were approached through Conversation Analysis (CA).
Γλώσσα και Ταυτότητα: Η ομιλία των παιδιών σε μη θεσμικά πλαίσια διεπίδρασης