Λάθη στη γλώσσα των νέων και όψεις (εξω)γλωσσικής θεωρίας-ιδεολογίας. Μια κριτική διερεύνηση της εξέλιξης του ζητήματος

  1. MSc thesis
  2. ΠΑΠΑΜΙΚΡΟΥ, ΑΛΙΚΗ
  3. Σύγχρονες τάσεις στη γλωσσολογία για εκπαιδευτικούς (ΑΔΕ)
  4. 20 Μαρτίου 2020 [2020-03-20]
  5. Ελληνικά
  6. 45
  7. ΦΙΛΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
  8. Γλώσσα των νέων/Language of young people | γλωσσικά λάθη/linguistic errors | γλωσσική αλλαγή/linguistic change | γλωσσική ιδεολογία/linguistic ideology | κριτική διερεύνηση/critical inquiry
  9. 36
  10. 11
  11. 0
    • H «γλώσσα των νέων» είναι στην ουσία μια κοινωνιόλεκτος (Ανδρουτσόπουλος, 2001), η οποία με τα χρόνια εμπλουτίζεται διαρκώς, επηρεάζοντας αναπόφευκτα τη νέα ελληνική γλώσσα συνολικά. Το γεγονός αυτό έχει πολύ λογικά έχει κεντρίσει τόσο το ενδιαφέρον των κοινωνιογλωσσολόγων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, καθώς και όλων σχεδόν των ενηλίκων ομιλητών γενικά, κυρίως λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κοινωνιολέκτου, αλλά και εξαιτίας των διαφορετικών στάσεων απέναντί της, των ταυτοτήτων που δημιουργούνται μέσω αυτής και τέλος λόγω των γλωσσικών «λαθών» που εντοπίζονται σε αυτή. Η συγκεκριμένη λοιπόν γλωσσική ποικιλία αντλεί στοιχεία μέσα από τις δραστηριότητες αλλά και τα ενδιαφέροντα των ομιλητών/ομιλητριών της, όπως η μουσική, οι τηλεοπτικές εκπομπές, ο κινηματογράφος, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλα αυτά προσδίδουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στον λόγο των νέων, μέσω του οποίου επιτυγχάνεται η συσπείρωσή τους και παράλληλα η διαφοροποίησή τους από άλλες κοινωνικές ομάδες, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται και η λεγόμενη «νεανική ταυτότητα». Επιπλέον, τα παραπάνω, σε συνδυασμό με κάποιους άλλους παράγοντες, τους οδηγούν συχνά στα λεγόμενα «γλωσσικά λάθη» με αποτέλεσμα να βρίσκονται μονίμως στο επίκεντρο της προσοχής. Η χρήση της γλώσσας από τους νέους συχνά ενοχλεί, επειδή ακριβώς μεταδίδει έμμεσα αλλά ισχυρά τέτοια νοήματα αμφισβήτησης. Και είναι συνηθισμένη παρανόηση το να κρίνεται ως «λαθεμένη», «φτωχή» ή «κακής ποιότητας». Την άρνηση των κοινωνικών αξιών, την παραβίαση των απαγορεύσεων, την επιθετικότητα, και την καταστροφή της «καθώς πρέπει» ομιλίας συχνά οι τυχαίοι ακροατές, και όχι συνήθως οι συνομιλητές-δέκτες, την ακούνε ως γλωσσική καταστροφή, ενώ στην ουσία αποτελεί γλωσσική δημιουργικότητα (Φραγκουδάκη, 1987). Για τη συγκεκριμένη εργασία διενεργήθηκε βιβλιογραφική έρευνα που αφορά κυρίως στη θεωρητική όψη των γλωσσικών λαθών, τα «λάθη» στη γλώσσα των νέων, το ρόλο της γλωσσικής αλλαγής μετά το 1975, καθώς και τις στάσεις που επικρατούν γύρω από το ζήτημα ης «κακής χρήσης» της γλώσσας από τους νέους. Με απλά λόγια, εξετάζεται το πώς έχει εξελιχθεί η μελέτη του φαινομένου από το 1976 και μετά, αλλά και μέσα σε ποιο πλαίσιο (γλωσσικό, κοινωνιογλωσσικό, εκπαιδευτικό και ιδεολογικό). Η μελέτη αυτή λοιπόν είναι κατά βάση μια κριτική βιβλιογραφική επισκόπηση του φαινομένου.
    • The term ‘language of young people’ is essentially tantamount to a sociolect (Androutsopoulos, 2001). This special idiom has been enriched over the years, inevitably influencing the Modern Greek language in general. This development has continuously aroused the interest of sociolinguists, the media and almost all of the adults, mainly due to its special characteristics, the attitude towards it, the identities that are created through it and mainly because of the linguistic errors that are found in it. This particular sociolinguistic variety draws on the activities and interests of its speakers such as music, TV shows, movies, video games and social media. All these modern incentives give rise on the one hand to a special character in the speech of young people, through which a unified idiom is materialized, while on the other hand, boost their differentiation from other social groups. In addition, this special idiom, in combination with other factors, often leads to ‘linguistic errors’, which constantly lie in the center of attention. The language of young people may often be deemed ‘annoying’, precisely because it indirectly, but strongly, conveys such questionable meanings. And it is a common misconception to be considered "wrong", "poor" or "of poor quality". The denial of social values, the violation of prohibitions, the aggression, and also the destruction of "proper" speech, which is often perceived as linguistic destruction by random listeners rather than by their interlocutors, even though in essence it constitutes linguistic creativity (Fragoudaki, 1987). For this dissertation, I carried out bibliographic research regarding the theoretical aspect of language errors, errors in the language of young people, the role of language change, especially after 1975 as well as the prevailing attitudes concerning language "misuse". In simpler words, I examine how the study of the phenomenon has evolved since 1976 and in different contexts (linguistic, sociolinguistic, educational and ideological). Last but not least, this study is mostly a critical bibliographic review.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.