ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ ΧΩΡΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ

THE COMMONING IN THE COUNTRYSIDE: THE EXAMPLE OF ARKALOCHORI (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΚΑΓΟΥΔΑΚΗ, ΕΛΕΝΗ
  3. Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΟ)
  4. 31 Ιανουαρίου 2022 [2022-01-31]
  5. Ελληνικά
  6. 77
  7. ΚΟΥΜΠΑΡΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΑ
  8. ΚΟΥΜΠΑΡΟΥ , ΔΗΜΗΤΡΑ | ΛΕΚΑΚΗΣ , ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
  9. Κοινά, Κοινωνείν, Αλληλεγγύη, Βοήθεια, Φυσική καταστροφή, Αρκαλοχώρι.
  10. 13
  11. 48
  12. ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΙΝΑΚΕΣ, ΕΙΚΟΝΕΣ
    • O πολύπλευρος κόσμος των «κοινών» απασχόλησε και απασχολεί την ερευνητική κοινότητα, επιδιώκοντας μέσα από δεκάδες μελέτες, να διερευνηθεί το επίπεδο οργάνωσης και λειτουργίας τους, εστιάζοντας στη δυναμική τους και τη συμβολή τους στην αναδιάρθρωση του κοινωνικού πεδίου, προβάλλοντας μια διαφορετική – από την κυρίαρχη, κοινωνική και πολιτική επιλογή. Σύμφωνα με τη θεωρία, χωρίς τον πόρο, την κοινότητα και τους κανόνες, δεν μπορεί να υπάρξει κοινό (Ostrom, 1990; Hardt and Negri, 2011; De Angelis, 2013; Bollier, 2016). Ο πόρος, η κοινότητα, οι κανόνες, το «κοινωνείν», συνθέτουν τo κοινό και δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης, εμπιστοσύνης, συνεργασίας και αλληλεγγύης υπό το πλαίσιο της αυτό-οργάνωσης. Η εργασία διαπραγματεύεται μία αυτό-οργανωμένη κοινότητα πριν και μετά από ένα καταστροφικό φυσικό φαινόμενο, ένα σεισμό, σε μία ύπαιθρο περιοχή. Αφορά στην αυτό-οργανωμένη κοινότητα Αρκαλοχωρίου, η οποία υπό τις κρίσιμες συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την φυσική καταστροφή (27.09.2021), αναδομεί και αναδιοργανώνει τους θεσμούς, τις σχέσεις και τα υποκείμενα του ευρύτερου κοινωνικού χώρου. Μέσα από τη θεωρητική επισκόπηση σε βασικές έννοιες όπως το κοινό, η κοινότητα, το κοινωνείν, ερευνάται ο μετασχηματισμός και η δυναμική των κοινών, σε μια μη αστική περιοχή, υπό κρίση, που προκαλεί μια φυσική καταστροφή. Μελετήθηκε η πραγμάτωση μιας ευγενικής αμοιβαιότητας, στην οποία οι κοινωνοί δεν ανταλλάσσουν, αλλά μοιράζονται τη βοήθεια (υπηρεσίες και αγαθά), χαρτογραφώντας τα χαρακτηριστικά του τοπίου, μέσα από την προοπτική της καταστροφής (φυσικής και κοινωνικής) που έλαβε χώρα, αναλύοντας τις πρακτικές που υιοθετήθηκαν από επίσημες και ανεπίσημες δομές και θεσμούς. Η οπτική και οι αντιλήψεις των δρώντων υποκειμένων της αυτό οργανωμένης κοινότητας καταγράφονται και αναλύονται, όπως και το αποτύπωμα της δράση τους, επαναπροσδιορίζοντας τη βοήθεια ως κοινό και πως αυτό αρθρώνεται υπό συνθήκες κρίσης. Η βοήθεια ως κοινό με βασικές συνιστώσες της, την συνεργασία, την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη, αποκαλύπτει ποικίλους τρόπους ανταλλαγών και αμοιβαίων συνεργατικών πρακτικών οι οποίες οικοδομούν την ανθεκτικότητα της κοινότητας αλλά και την προσαρμοστικότητα των κοινών σε μία ξαφνική κρίση.
    • Research community attempts systematically to scrutinize the multifaceted character of the "commons" An important challenge facing scientists is to develop applicable principles taking into account commons’ dynamics and their contribution to the restructuring of the social field, nominating a different – from the dominant social and political order. According to the theory, commons is not only a resource. It is a resource plus a community, plus the institutions, the patterns and the norms devised by the community (Ostrom, 1990; Hardt and Negri, 2011; De Angelis, 2013; Bollier, 2016). A resource, a community and the commoning – the social practices and norms for collective benefit build a commons on principles of autonomy, cooperation, self management, social justice and solidarity. This work studies a self-organized community before and after a catastrophic natural phenomenon, an earthquake, in a rural area. It examines the self-organized community of Arkalochori, its organization and operation before and after a natural disaster, how it reconstructs and reorganizes the institutions, the relations and the subjects of the wider social space. This work having discussed the theoretical concepts of commons, community and communing focuses on their transformative power in a rural area, after a natural disaster. It is argued that in this case study a noble reciprocity is established; the commoners do not exchange, but share (goods and services). This particular landscape is presented through the prism of disaster response and the formal and informal social practices are discussed. Building on visions and perceptions of the self-organised community in Arkalohori, the footprint of its action is analyzed, highlighting the help as a commons. Help as a commons, with cooperation, trust, and solidarity lie at its core, and its expression in this case study are considered. The diverse modes or practices of mutual cooperation and sharing are revealed. These practices build the community’s resilience and the adaptability of the commons in times of crisis is discussed.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.