Εργασία, Κοινωνικά Κινήματα και Οικονομική Κρίση στην Ελλάδα: εμπειρίες αυτοδιαχείρισης

  1. MSc thesis
  2. ΤΡΥΠΗ, ΕΥΔΟΚΙΑ
  3. Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΟ)
  4. 20 Φεβρουαρίου 2022 [2022-02-20]
  5. Ελληνικά
  6. 79
  7. ΚΟΥΚΗ, ΧΑΡΑ
  8. ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗΣ, ΛΕΩΝΙΔΑΣ | ΚΑΒΟΥΛΑΚΟΣ, ΚΑΡΟΛΟΣ-ΙΩΣΗΦ
  9. αυτοδιαχείριση | οικονομική κρίση | κοινωνικά κινήματα | συνεταιρισμοί
  10. 37
  11. 3
  12. 0
    • Η παρούσα διπλωματική εργασία, έχει ως θέμα, τα συνεταιριστικά εγχειρήματα που αναδύθηκαν στην Ελλάδα μετά την οικονομική κρίση του 2010. Αφήνοντας πίσω μια λογική διεκδίκησης και διαμαρτυρίας και αναλαμβάνοντας συλλογική δράση μέσω της αυτοδιαχείρισης, αυτά τα εγχειρήματα που ξεπήδησαν μέσα από τα κοινωνικά κινήματα επιχειρούν ν’ αλλάξουν αυτό που η κοινωνία στο σύνολό της αντιλαμβάνεται ως «κατεστημένο».. Στόχος της εργασίας είναι να μελετήσει ιδέες και πρακτικές που προκύπτουν από τα εγχειρήματα αυτά, οι οποίες επιχειρούν να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο μοντέλο παραγωγής της οικονομίας, να χαρτογραφήσει πιθανές αλλαγές που επιφέρουν στο εργασιακό περιβάλλον και να διερευνήσει κατά πόσο επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις εργασίας. Μέσα από το θεωρητικό πλαίσιο για τα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα-για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας την θεωρία της κινητοποίησης πόρων (Θ.Κ.Π.), αυτή των νέων κοινωνικών κινημάτων (Θ.Ν.Κ.Κ.), αλλά και την ιδέα της προεικόνισης επιχειρούμε τη μελέτη τριών συγκεκριμένων περιπτώσεων: αρχικά εστιάζουμε στο ανακτημένο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ στη Θεσσαλονίκη, που μετά την χρεωκοπία το 2011 πέρασε στα χέρια των «πρώην» εργαζομένων του. Στη συνέχεια, περνάμε στην συνεταιριστική εφημερίδα ΕΦ.ΣΥΝ., που δημιουργήθηκε το 2012 από απολυμένους από άλλα μέσα ενημέρωσης και τέλος μελετάμε το συνεταιριστικό καφενείο «Φυσικό κι επόμενο», που άνοιξε το 2013 από απολυμένους πρώην συναδέλφους. Αξιολογείται η δράση τους, ως μορφή αντιμετώπισης της κρίσης. Καθώς πρόκειται για εγχειρήματα που δημιουργήθηκαν από απολυμένους εργαζόμενους που πέρασαν σε ένα νέο μοντέλο εργασίας, θα διερευνήσουμε κατά πόσο διαμορφώνεται μέσα από τέτοια κινήματα που προέκυψαν από την κρίση μια νέα σχέση με την εργασία. Με τη βοήθεια δευτερογενούς βιβλιογραφίας αλλά και ποιοτικών, ημι-δομημένων συνεντεύξεων με μέλη/εργαζομένους των εγχειρημάτων αυτών θα μελετήσουμε τη δράση τους, ως μορφή αντιμετώπισης της πολυδιάστατης κρίσης μέσα από τον μετασχηματισμό πρακτικών και ιδεών που θεωρούνταν δεδομένα έως πρόσφατα. Συγκεκριμένα, μέσα από τις συνεντεύξεις με τα μέλη των εγχειρημάτων, αναδεικνύονται ως σημαντικά μια σειρά από ζητήματα που προκύπτουν στη μετάβαση από το ένα εργασιακό καθεστώς στο άλλο, όπως για παράδειγμα η διαχείριση του ελεύθερου χρόνου, οι ταυτοτικές αλλαγές που συντελούνται στους ίδιους τους συμμετέχοντες, καθώς και ο ρόλος που διαδραματίζει το κράτος στη λειτουργία των εγχειρημάτων. Ακόμη, βλέποντας τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν, αλλά εξετάζοντας και τον προβληματισμό για το μέλλον τέτοιων συλλογικών δράσεων, ερευνούμε το μεγάλο διακύβευμα, που δεν είναι μόνο η βιωσιμότητα και η επιβίωσή τους ως επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα από τέτοιου τύπου εγχειρήματα.
    • This essay concerns the cooperatives that emerged in Greece after the economic crisis erupted in 2010. Departing from a claims-making and protest culture, these initiatives developed as self-organized and action- based; drawing from social movements, these cooperatives aimed at changing what was up to then considered as ‘mainstream’. The aim of this essay is to study the ideas and practices that attempt to challenge the dominant production model and map out potential changes to working conditions, as well as possible reconfigurations of labour relations. Drawing from different theories- such as the resource mobilization theory, the new social movements theory, as well as the concept of prefiguration, we will study three case studies: firstly, we focus on the recuperated factory Vio.Me in Thessaloniki that workers recovered after its bankruptcy in 2011; then, we shift our attention to the cooperative newspaper Ef.Syn that was founded in 2012 by fired media employees and, lastly, we study the cooperative café ‘Fysiko kai epomeno’ that was also established in 2013 by ex-colleagues. To begin with, we see how these initiatives responded to the crisis. As these were all created by people who had been fired and moved on to a new labour model, we will examine whether a new relation with work has been developed through anti austerity mobilizations. Based on secondary bibliography as well as semi structured, qualitative interviews with members/ workers of these initiatives, we will study their activities as a way to deal with a multifaceted crisis through the transformation of ideas and practices that were taken for granted before the crisis. These interviews reveal a series of issues that relate with this transition in labour conditions, such as those that deal with free time management, identity changes that cooperative members themselves experience, as well as the role of the state in the cooperatives’ function. Moreover, members talk about the advantages but also the drawbacks of working in a cooperative and what emerges as crucial is not just the sustainability of such business initiatives, but the human relations that are developed within these initiatives.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.