Βαγιάτης, Γ. (2002). Οργανωσιακή θεωρία και συμπεριφορά. (Γ΄ τομ., ΔΕΟ 40). Πάτρα: ΕΑΠ.
ΑΝΑΒΟΛΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΩΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2022.
Η ιδέα του συνεταιρισμού δεν είναι προϊόν της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας. Οι διάφορες μορφές, που βασίζονταν σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα «συνεταιριστική ιδέα», προϋπήρχαν και εξελίχθηκαν ανάλογα με τις κοινωνικές ανάγκες ή τις πολιτικές συνθήκες. Από την άλλη, η αναζήτηση της γνώσης είναι στη φύση του ανθρώπου. Από την νηπιακή ηλικία μέχρι και την ενήλικη ζωή, η μάθηση είναι μια διαρκής εκπαιδευτική διαδικασία. Ειδικά στους συνεταιρισμούς, η διαδικασία εκμάθησης επιτρέπει σε όλους τους εμπλεκόμενους να αποκτήσουν συνεταιριστική γνώση και κουλτούρα. Στο τέλος, μπορεί να επηρεάσει την στάση τους έναντι των συνεταιρισμών.
Οι συνεταιρισμοί είναι ζωντανοί οργανισμοί όπου τα μέλη τους έχουν γνώσεις, όνειρα, επιδιώξεις και επιθυμία να προσφέρουν και να λάβουν. Ωστόσο, δεν ήταν όλοι ανέκαθεν συνεταιριστές. Εξίσου, δεν είναι προαπαιτούμενο να κατέχουν διαχειριστικές γνώσεις και ικανότητες που αφορούν την καθημερινή λειτουργία του συνεταιρισμού. Την ίδια στιγμή, οι συνεταιρισμοί συνεισφέρουν στην κοινωνία. Αυτήν τη συνεισφορά, πρέπει κάπως να την πληροφορηθεί η τοπική κοινωνία, οι άλλοι συνεταιρισμοί καθώς και το ευρύτερο κοινό τους (π.χ. προμηθευτές, καταναλωτές).
Ακριβώς αυτό έρχεται να υπενθυμίσει η 5η συνεταιριστική αρχή στα μέλη των συνεταιρισμών. Ό,τι η εκπαίδευση τους, η ενημέρωση του κοινού και -με όρους σύγχρονης τεχνολογίας- ο διαμοιρασμός της πληροφορίας είναι προς όφελος όλων. Ωστόσο, αυτή η συνεταιριστική αρχή δεν εφαρμόζεται πάντα. Εάν εφαρμοστεί, ίσως είναι για λίγο ή επειδή κάποιο μέλος την πιστεύει και την υποστηρίζει.
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία, διερευνά και επιχειρεί να δείξει κατά πόσο εφαρμόζεται η 5η συνεταιριστική αρχή στους ελληνικούς συνεταιρισμούς. Γι’ αυτό το λόγο μελετήθηκαν τρεις περιπτώσεις συνεταιρισμών διαφορετικού μεγέθους και δραστηριότητας. Τα ευρήματα κρίνονται πολύτιμα -ίσως αποτελούν ικανοποιητικό εφαλτήριο- για τον μελετητή που θα ήθελε να προχωρήσει σε μια περαιτέρω έρευνα στο συγκεκριμένο ζήτημα.
The cooperative idea is not something new for the modern global society. The various forms of cooperatives based on what is called ‘cooperative idea’ have existed and evolved according to social needs or political conditions through the centuries. On the other hand, all people by nature desire knowledge. From infancy to adulthood, learning new things is a nonstop procedure. The learning process in cooperatives enables all people involved to acquire cooperative knowledge and culture. Ultimately it can influence their attitudes towards cooperatives.
Cooperatives are living organizations whose members have knowledge, dreams, aspirations and desire to offer and receive. However, one should not expect from cooperative members’ to have all the essential knowledge for the daily tasks and/or any other managerial skills. At the same time, cooperatives contribute to the community. Somehow, this should be communicated to the local community, other cooperatives and to a wider group (e.g. suppliers, consumers).
This is precisely what the 5th cooperative principle comes to remind to the cooperative members’. That educating members, informing the public and sharing information is for everyone’s benefit. However, this principle is not always applied. In the case this principle is implemented, it may be for a while and/ or a co-operative member believes in it and supports it.
The major objective of this thesis is to investigate whether the 5th Cooperative Principle applies to Hellenic cooperatives. For this reason, three different cooperatives were investigated. The findings herein described are valuable for the scholar who wishes to proceed to a further study on the issue dealt with in this thesis.
Ζητήματα εφαρμογής της 5ης συνεταιριστικής αρχής σε συνεταιρισμούς της Ελλάδας - Μελέτη περιπτώσεων