ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΚΟΙΝΑ: ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

ALTERNATIVE PEDAGOGICAL MODELS AND EDUCATIONAL COMMONS. A COMPARATIVE STUDY. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΔΟΥΡΒΟΣ, ΛΑΖΑΡΟΣ
  3. Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΟ)
  4. 17 Ιουλίου 2019 [2019-07-17]
  5. Ελληνικά
  6. 56
  7. ΠΕΧΤΕΛΙΔΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
  8. ΒΑΘΗ - ΣΑΡΑΒΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ | ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΗΣ
  9. Εναλλακτικά παιδαγωγικά μοντέλα | Τζον Ντιούι | Μαρία Μοντεσσόρι | Σελεστέν Φρενέ | Αλεξάντερ Σ. Νηλ – Σάμερχιλ | Εκπαιδευτικά κοινά | Ετεροπολιτική | Alternative pedagogical models | John Dewey | Maria Montessori | Cèlestin Freinet | Alexander S. Neill – Summerhil | Educational commons | Heteropolitics
  10. 41
  11. 7
  12. ΠΕΡΙΕΧΕΙ : ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
    • Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζονται κάποιες εναλλακτικές εκπαιδευτικές προτάσεις, που αναδεικνύουν την ακαταλληλότητα και την αδυναμία του κυρίαρχου εκπαιδευτικού συστήματος να εντάξει το σύνολο των παιδιών και των νέων στους κόλπους του, καθώς αυτό (το εκπαιδευτικό σύστημα), τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς (κατά κανόνα) είναι αυτό που έχει την πιο αργή εξέλιξη σε σχέση με οποιοδήποτε άλλον τομέα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, με ελάχιστη έως καθόλου εφαρμογή καινοτομιών και αλλαγών. Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα έχουν εμφανιστεί διάφορα εναλλακτικά εκπαιδευτικά συστήματα και παιδαγωγικά μοντέλα που, με διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, δίνουν έμφαση στο ίδιο το παιδί – ως εκπαιδευόμενο αμφισβητώντας το ρόλο του/της ειδικού – ως αυθεντία που καθορίζει ολοκληρωτικά την εκπαιδευτική διαδικασία, και προτείνοντας διαφορετικούς τρόπους μάθησης και συμμετοχής. Αναλυτικότερα, η παρούσα εργασία βασίζεται αρχικά στη μελέτη τεσσάρων διαδεδομένων παιδαγωγικών μοντέλων, αυτά των Τζον Ντιούι, Μαρίας Μοντεσσόρι, Σελεστέν Φρενέ και Αλεξάντερ Σ. Νηλ. Από την άλλη εξετάζονται τα εκπαιδευτικά κοινά, τα οποία εστιάζουν στην εξισωτική και συλλογική διαχείριση άυλων (και υλικών) κοινών πόρων όπως είναι η γνώση, η πληροφορία, η πολιτειότητα και η εκπαίδευση, από όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, δηλαδή εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, με στόχο τη δημιουργία ευτυχισμένων, δημιουργικών, συμμετοχικών και υπεύθυνων πολιτών/κοινωνών στο εδώ και το τώρα, κι όχι τη προετοιμασία άβουλων πολιτών – καταναλωτών στο μέλλον. Στόχευση της μελέτης μας είναι ο εντοπισμός των κοινών στοιχείων του καθενός από τα τέσσερα εναλλακτικά παιδαγωγικά μοντέλα, και κυρίως των διαφοροποιήσεων που παρουσιάζουν αυτά, με τα εκπαιδευτικά κοινά, ώστε μέσα από τη σύγκρισή τους να αναδείξουμε την καταλληλότερη πρόταση που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες των μεμονωμένων ατόμων, και κυρίως του κοινωνικού συνόλου.
    • In this work some alternative educational proposals are presented that help point out the inadequacy and weakness of the dominant educational system in integrating the whole of the student body and young people, since it (the educational system) not only in our country but worldwide as well, shows the slowest development in relation to any other area of our economic and social life, with the least or zero application of innovation and change. Since the beginning of the last century there have been several alternative educational systems and pedagogical models which, with some differences among them, give emphasis on the child – as being the educated part, questioning the part of the expert – as the authenticity which determines completely the educational process, and suggest different ways of learning and participating. In more details, the present work is based on the study of four well-known pedagogical models, those of John Dewey, Maria Montessori, Célestin Freinet and Alexander S. Neil. On the other hand, the common educational points are examined, which focus on equalizing and collective management of intangible (and tangible) common resources such as knowledge, intelligence, citizenship, and education, from all members of the educational community, meaning educators, parents and children, regardless of their age, in order to create happy, creative, participating and responsible citizens in the here and now, as opposed to preparing non-thinking citizens/consumers in the future. The objective of our study is to find the common elements of these four alternative pedagogical models, and especially the differentiations they present so as through comparing them we will highlight the most appropriate proposal that complies best with the current needs of individuals and, more importantly, of the whole of society.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.