Translanguaging: Attitudes and Practices of Language Teachers in Greece

Διαγλωσσικότητα: Στάσεις και Αντιλήψεις Καθηγητών Γλωσσών στην Ελλάδα (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Spyridonos, Veronica
  3. Γλωσσική Εκπαίδευση για πρόσφυγες και μετανάστες (LRM)
  4. 26 Ιουλίου 2020 [2020-07-26]
  5. Αγγλικά
  6. 82
  7. Karanikola, Zoi
  8. Maligkoudi, Christina | Palaiologou, Nektaria
  9. translanguaging | attitudes | practices | language teaching | bilingualism | multilingualism | διαγλωσσικότητα | στάσεις | πρακτικές | διδασκαλία γλωσσών | διγλωσσία | πολυγλωσσία
  10. 1
  11. 6
  12. 90
  13. 22 tables, 15 figures
    • ΑΝΑΒΟΛΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΗΛ. ΑΡΧΕΙΟΥ ΕΩΣ 7/2023. Translanguaging refers to the communicative practices that go between and beyond defined linguistic systems. Through the translanguaging lens, language learners are emergent bilinguals and possess a unitary mental grammar, instead of two separate ones. Language teachers and students can take advantage of their whole linguistic repertoire and utilize translanguaging practices, so that one language can reinforce the other. The aim of this research is to explore the attitudes of language teachers in Greece towards translanguaging, and their relevant practices in the classroom. The method used was quantitative, and the data was collected through an online questionnaire, compiled by the researcher based on other questionnaires used in similar research. It was distributed to language teachers who work in Greece via email and Facebook groups. The individuals who responded amounted to 154. The data indicated that teachers hold a relatively positive attitude towards translanguaging (M = 3.63). The respondents use translanguaging practices themselves more often (M = 2.25) than they encourage students to (M = 2.06), although when asked about L1 use in the classroom they reported students using it more (M = 3.55) than teachers (M = 3.27). The most frequent practices reported by the teachers were helping weaker students participate, explaining grammar and translating vocabulary, and the practices they mostly encourage students to access their L1 for were enabling participation of lower proficiency students, communicating with the teacher after class, and explaining issues unrelated to the lesson. The correlation between attitudes and practices was relatively small (r = 0.26), but still on the positive side. The research highlights the beneficial implications translanguaging has on language education as well as education in general, and points out the need to inform and train teachers on the subject to make the most of these benefits.
    • Η διαγλωσσικότητα αναφέρεται στις επικοινωνιακές πρακτικές ανάμεσα και πέρα από τα καθορισμένα γλωσσικά συστήματα. Με τη διαγλωσσική οπτική, αυτοί που μαθαίνουν μία γλώσσα είναι αναδυόμενοι δίγλωσσοι και κατέχουν μια μοναδική νοητική γραμματική, αντί για δύο ξεχωριστές. Οι καθηγητές γλωσσών και οι μαθητές μπορούν να εκμεταλλευτούν ολόκληρο το γλωσσικό τους ρεπερτόριο και να χρησιμοποιήσουν διαγλωσσικές πρακτικές, έτσι ώστε η μία γλώσσα να ενδυναμώνει την άλλη. Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι να εξερευνήσει τις στάσεις των καθηγητών γλωσσών στην Ελλάδα σχετικά με τη διαγλωσσικότητα, και τις σχετικές πρακτικές τους στην τάξη. Η ερευνητική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν ποσοτική, και τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ενός διαδικτυακού ερωτηματολογίου, που συντάχθηκε από την ερευνήτρια, βασισμένο σε άλλα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιήθηκαν σε παρόμοιες έρευνες. Το ερωτηματολόγιο διαμοιράστηκε σε καθηγητές γλωσσών που εργάζονται στην Ελλάδα μέσω emailκαι ομάδων στο Facebook. Τα άτομα που συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο ήταν 154. Τα δεδομένα έδειξαν ότι οι καθηγητές έχουν σχετικά θετική στάση ως προς τη διαγλωσσικότητα (ΜΟ = 3.63). Οι συμμετέχοντες χρησιμοποιούν διαγλωσσικές πρακτικές οι ίδιοι πιο συχνά (ΜΟ = 2.25) από ότι ενθαρρύνουν τους μαθητές τους (ΜΟ = 2.06), ενώ όταν ρωτήθηκαν σχετικά με τη χρήση της πρώτης γλώσσας στην τάξη ανέφεραν ότι οι μαθητές τη χρησιμοποιούν περισσότερο (ΜΟ = 3.55) από τους ίδιους (ΜΟ = 3.27). Οι πιο συχνές πρακτικές που αναφέρθηκαν από τους καθηγητές είναι να βοηθούν τους πιο αδύναμους μαθητές να συμμετέχουν, να εξηγούν γραμματικά φαινόμενα και να μεταφράζουν λεξιλόγιο, και οι πρακτικές για τις οποίες ενθαρρύνουν στους μαθητές τους να χρησιμοποιούν την πρώτη τους γλώσσα είναι να βοηθούν τη συμμετοχή πιο αδύναμων μαθητών, να επικοινωνούν με τον καθηγητή μετά το μάθημα, και να εξηγούν θέματα μη σχετικά με το μάθημα. Η συσχέτιση ανάμεσα στις στάσεις και τις πρακτικές ήταν σχετικά μικρή (r = 0.26), αλλά εντούτοις θετική.Η έρευνα τονίζει τις θετικές συνέπειες της διαγλωσσικότητας στη γλωσσική τάξη αλλά και στην εκπαίδευση γενικά, και επισημαίνει την ανάγκη για ενημέρωση και κατάρτιση των εκπαιδευτικών πάνω στο θέμα για να εκμεταλλευτούν πλήρως αυτά τα οφέλη.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.