Searching for Belonging in an Uncertain World: Refugees as Occupants of a Liminal Space.

  1. MSc thesis
  2. Papamichael, Elly-Maria
  3. Γλωσσική Εκπαίδευση για πρόσφυγες και μετανάστες (LRM)
  4. 20 Ιουλίου 2019 [2019-07-20]
  5. Αγγλικά
  6. 102
  7. Arvaniti, Evgenia
  8. Tsokalidou, Roula | Sideri, Eleni
  9. Παγκοσμιοποίηση | μοντερνισμός | πρόσφυγες | περιοδικότητα | ανήκειν | κοινότητα | ταυτότητα | globalization | modernization | refugees | liminality | belonging | community | identity
  10. 5
  11. 81
  12. Figure 1. The refugee situation at present. Figure 2. Peak Refugee Crisis in late 2015. Figure 3. The situation on the islands.
    • Η διατριβή αυτή είναι κυρίως μια βιβλιογραφική ανασκόπηση στην παγκοσμιοποίηση, στον μοντερνισμό, στους πρόσφυγες, στην περιοδικότητα, στο ανήκειν, στην κοινότητα, στην ταυτότητα. Διεξήχθη περιορισμένη επιτόπια έρευνα στην Μέλισσα και ελήφθησαν συνεντεύξεις από πληροφοριοδότη στην Λέσβο. Εξετάζεται πώς η παγκοσμιοποίηση επηρεάζει την προσφυγιά, την ιδέα του Άλλου ως δικαιολόγηση για την περιθωριοποίηση των προσφύγων, το κατά πόσο μια προσωρινή κοινότητα μπορεί να αποτελέσει πλαίσιο σταθερότητας και να παρέχει αίσθηση ότι ανήκει κανείς σ’ αυτήν. Η προσφυγιά θεωρείται ως περιοδικότητα, ακόμα κι όταν γίνεται μόνιμη. Εξετάζει την δυναμικότητα που αναδιπλώνεται μέσα από την περιοδικότητα, π.χ. ως έκσταση. Εξετάζει τον ρόλο του φόβου στην κατασκευή της διχοτόμησης που χωρίζει τους ανθρώπους σε πρόσφυγες και μη πρόσφυγες. Εξετάζει το πώς οι προσφυγικοί καταυλισμοί αποτελούν μη-χώροι καθώς στερούνται οργανική συνοχή, η οποία είναι χαρακτηριστική μιας κοινότητας. Αναφέρεται στην ιδέα της στοάς του Ουόλτερ Μπένζαμιν, ως πλαίσια όπου το εσωτερικό και ο δρόμος συμπίπτουν και ο χρόνος θρυμματίζεται στην ιστορία. Εξετάζει πως ο χρόνος συσχετίζεται με την μετανάστευση και πως η αναμονή επηρεάζει τους πρόσφυγες και επιφέρει ντροπή. Αναφέρεται στην κοινότητα ως δυαδικό αντίθετο του έξω, του δρόμου. Εξετάζει τον ρόλο της φαντασίας, όπως αυτή αναφαίνεται στην έννοια των φανταστικών κοινοτήτων του Μπένεντικτ Άντερσον προτείνοντας ότι πιθανά όλες οι κοινότητες να είναι φανταστικές. Γίνεται αναφορά στον Μααλούφ ο οποίος δηλώνει την σημαντικότητα του να μην συγχέονται οι έννοιες της ταυτότητας. Στην συζήτηση, οι θεωρητικές αναφορές δένονται με τα ευρήματα της επιτόπιας έρευνας. Η Μέλισσα παρουσιάζεται ως χώρος που αποτελεί παροδικότητα και που μέσα σ αυτά τα πλαίσια το ‘εξαιρετικό’ (έκσταση) λαμβάνει χώρα. Το κοινωνικό αυτό πείραμα της Μέλισσας παρουσιάζεται ως ένα παράδειγμα που θέτει σε δοκιμασία προκαταλήψεις και καταπιεστικές απόψεις, που έχει τη δύναμη να ξεπεράσει τους περιορισμούς των πόρων προσφέροντας στις γυναίκες πρόσφυγες μια αίσθηση ανήκειν, ένα σπιτικό μακριά από το σπιτικό και μια κοινότητα που τις στηρίζει.
    • This thesis is primarily a bibliographical overview on globalization, modernization, refugees, liminality, belonging, community, identity and related concepts. Limited fieldwork was carried out at Melissa Network and interviews were taken from an informant in Lesvos. It looks at how globalization affects refugeeness, at the idea of Other as justification for the marginalization of refugees, at whether a temporal community can constitute a context of stability and provide belonging, at how sea journeys are metaphors for liminality. It primarily considers refugeeness as a liminal state, even when it becomes permanent and examines the dynamics that take place within liminality, i.e. liminality as ecstasy. It considers the role of fear in the construction of dichotomies separating people, as this applies to refugees and non-refugees. It looks at how refugee camps are non-spaces, as they lack the organic character, distinctive of a community. It refers to Walter Benjamin’s notion of arcades as contexts where the indoors and the street coincide, and time is shattered into fragments of history. It explores how time relates to migration and how ‘waiting’ affects refugees, entailing shame. It refers to community as a binary opposite to “out there, in the street”. The thesis brings in the discussion the role of imagination, i.e. Benedict Anderson’s imagined communities, suggesting that perhaps all communities are imagined. Looking at identity, reference is made at Maalouf, who states the importance of not confusing one’s affiliations with identity. In the discussion, the theoretical concerns are tied to the fieldwork data, thus, Melissa is presented as constituting a context of liminality, within which the extraordinary (ecstasy) takes places. The unique social experiment of Melissa is presented briefly as a paradigm of challenging biased and oppressive perspectives, that has the power to overcome limitations of resources offering women refugees a sense of belonging, a home away from home and a community that sustains and supports them.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.