Η αριστεία έχει συχνά αποτελέσει ένα εκπαιδευτικό πρόταγμα στον πολιτικό λόγο σε ένα διεθνές πλαίσιο και έχει συχνά προκαλεί κριτική. Έχει συχνά αξιοποιηθεί στον πολιτικό λόγο παρόλη την πολλαπλότητα των νοηματοδοτήσεών της και την αμφισημία, λόγω των κοινώς αποδεκτών θετικών συνειρμών της. Ο προβληματισμός πάνω στην έννοια εγείρει ερωτήματα αναφορικά με μια πιθανή διασταύρωσή της με την εκπαιδευτική ισότητα και την συμπερίληψη. Αυτή η ποιοτική μελέτη, θεωρώντας τον λόγο ως κοινωνική πρακτική, ακολουθεί την Κριτική Ανάλυση Λόγου, έχοντας ως βάση αναφοράς τη σχέση μεταξύ των κειμένων, των πρακτικών λόγου και την ευρύτερες κοινωνικο-πολιτισμικές πρακτικές. Προς αυτή την κατεύθυνση, η μελέτη έχει επικεντρωθεί στα εκφωνήματα των μελών της Ελληνικής Βουλής αναφορικά με την αριστεία, στη νομοθετική διαδικασία για την εκπαίδευση, από το 2015 μέχρι το 2021. Τα επίσημα απομαγνητοφωνημένα καταγεγγραμένα πρακτικά των εκφωνημάτων για την αριστεία από τα μέλη της Βουλής αποτέλεσαν το σώμα αυτής της μελέτης. Τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της 9/6/2020 και 10/6/2020 επιλέχθηκαν προς ανάλυση. Αυτά τα πρακτικά αφορούν το νομοσχέδιο ‘Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις’ με κυβέρνηση το κεντρο-δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Μέσω αυτών των πρακτικών ο στόχος ήταν να διερευνηθεί το πώς κατασκευάζεται διαλογικά η αριστεία.Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάζεται το περιεχόμενο που βουλευτές από διαφορετικά κόμματα αποδίδουν στην έννοια της αριστείας. Επιπρόσθετα, οι διαλογικές στρατηγικές που επισημαίνουν το να αποτελεί ή να μην αποτελεί κάποιος/α μέρος μιας ομάδας, διερευνώνται μεταξύ των δύο πιο δημοφιλών κομμάτων της Βουλής, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, με βάση την πρόσφατη βιβλιογραφία για την αριστεία, η μελέτη συζητά τις αναδυόμενες κατασκευές της αριστείας όπως συνδέονται με σχετικούς Λόγους, ενώ εξετάζει τις ιδεολογικές μακρο-στρατηγικές της πολιτικοποίησης και της αποπολιτικοποίησης που χρησιμοποιούνται σε σχέση με τα προτάγματα για την εκπαιδευτική ισότητα.
‘Excellence’ has frequently comprised an educational imperative in political discourse within an international framework and has often elevated criticism. It has often been employed in political discourse despite the plurality of its meanings and its ambiguity, due to its commonsensical positive connotations. Problematizing ‘excellence’ raises questions regarding its possible intersection with educational equity and inclusion. This qualitative study, informed by the assumption of discourse, as a social practice, employs Critical Discourse Analysis to baseline the relation between texts, discourse practices and the wider sociocultural practices. Toward this direction, the study focused on the utterances of the members of the Greek Parliament concerning ‘excellence’ in the legislative process regarding education, from 2015 to 2021. The official written transcriptions of the utterances on ‘excellence’ of the members of the parliament comprised the corpus of this study. The transcribed reports of 9/6/2020 and 10/6/2020 were selected to be analysed. These reports concern the debate on the bill ‘The overhaul of school and other provisions’ while the government was the center-right party of New Democracy. Within these reports, the aim of the study has been to explore how ‘excellence’ is discursively constructed. In this context, the content politicians from different parties ascribe to the notion of ‘excellence’ has been examined. In addition, the discursive strategies that highlight in-group and out-group belonging have been explored between the two major political parties of the parliament, New Democracy and SYRIZA. Finally, informed by current literature on ‘excellence’ , the study discusses emerging ‘excellence’ constructions as related with relevant Discourses, while examining the ideological macro-strategies of politicization and depoliticization, employed in relation to educational equality imperatives.
Η διαλογική κατασκευή της “αριστείας” στον ελληνικό κοινοβουλευτικό λόγο