Στοχασμοί σε εκπαιδευτικά προγράμματα του αραβικού κόσμου: Συγκριτική μελέτη.

Reflecting Issues on Educational Programmes in the Arab World: A Comparative Study. (english)

  1. MSc thesis
  2. Καναβούρα, Χριστίνα
  3. Γλωσσική Εκπαίδευση για πρόσφυγες και μετανάστες (LRM)
  4. 21 March 2021 [2021-03-21]
  5. Αγγλικά
  6. 71
  7. Σαμπάνα, Ιχάμπ
  8. Κίτσιου, Σταυρούλα | Φωκίδης, Εμμανουήλ
  9. Αραβικός κόσμος, εκπαιδευτική πολιτική, Συρία, Αίγυπτος | Arab world, educational policy, Syria, Egypt
  10. 1
  11. 60
  12. Περιέχει: πίνακες
    • Η εκπαίδευση κρατά αναμφισβήτητα έναν διπλό ρόλο, καθώς είναι υπεύθυνη να συνεισφέρει όχι μόνο στην παροχή κατάλληλων γνώσεων και δεξιοτήτων που απαιτούνται στην αγορά εργασίας, αλλά συνεισφέρει και στην ηθική ανάπτυξη των πολιτών και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής. Οι χώρες του Αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής έχουν υποστεί ταχείες και ιδιαιτέρως σημαντικές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο εξαιτίας των συνεχόμενων συγκρούσεων στις περιοχές τους αλλά και των προκλήσεων που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν με την μετάβαση στον νεοφιλελευθερισμό και τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα εργασία εξετάζει τα εκπαιδευτικά συστήματα της Συρίας και της Αιγύπτου με μια συγκριτική ματιά. Σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήχθη, τα σημαντικότερα ευρήματα μπορούν να συνοψιστούν ως έχει παρακάτω. Πρώτον, και στα δυο κράτη, το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να χαρακτηριστεί ως συγκεντρωτικό, το οποίο προσβλέπει στην ανάπτυξη μιας εθνικά ομοιογενούς κοινωνίας. Η θρησκευτική εκπαίδευση παίζει σημαντικό ρόλο προς αυτή τη κατεύθυνση. Περιέργως, και στα δύο κράτη, δίνεται επίσης έμφαση στην υιοθέτηση αρχών του δυτικού κόσμου (π.χ. επαγγελματική εκπαίδευση), τάση η οποία εμφανίστηκε στην Αίγυπτο πρότερα της Συρίας. Δεύτερον, η εκπαίδευση μειονοτήτων και οι ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες τους φαίνεται να μη λαμβάνουν ιδιαίτερης προσοχής στις δύο εξεταζόμενες χώρες. Ωστόσο, στην περίπτωση της Συρίας η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει κατά τη διάρκεια του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου, καθώς ο διαχωρισμός της χώρας σε τέσσερις περιφέρειες συνέβαλε στην ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων που απευθύνονται στις μειονότητες της εκάστοτε περιοχής. Τρίτον, η Αίγυπτος χάρη στο ανεπτυγμένο -συγκριτικά με άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής- εκπαιδευτικό σύστημα που διαθέτει, έχει τη δυνατότητα να υποστηρίξει με την τεχνογνωσία της τα υπόλοιπα αυτά κράτη, βοηθώντας στην ίδρυση και λειτουργία πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Τέλος, και στα δύο υπό μελέτη κράτη, εντοπίζεται η χαμηλή ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης και περιορισμένη εφαρμογή της ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Συμπερασματικά, η κύρια πρόκληση που θα αντιμετωπίσουν στα αμέσως επόμενα χρόνια οι δύο αυτές χώρες, σχετίζεται με τη διατήρηση της κεντρικής στοχοθέτησης των εκπαιδευτικών τους συστημάτων, δηλαδή την ενδυνάμωση της εθνικής ταυτότητας, παράλληλα με την ανταπόκριση στα εκπαιδευτικά δικαιώματα και τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μειονοτήτων που διαβιούν σε αυτές.
    • Education undoubtedly has a dual role, as it must contribute to the provision of the appropriate knowledge and skills required by the labour market, and also contribute to the moral development of citizens and to the strengthening of social cohesion. The countries of the Arab world and the Middle East have undergone rapid and particularly significant changes in recent decades due to the conflicts that have taken place in their territories, the challenges of transition to the era of neoliberalism and the rapid population growth. In this context, the present paper examines the educational system of Syria and the educational system of Egypt into a comparative perspective. On the basis of the review carried out, the following can be considered as central findings. First, in both these states, the education system is centralized, seeking the development of an ethnically homogeneous society. Religious education has a key-role towards this direction. Queerly, in both countries special emphasis is also given in the adoption of westernized principles (e.g. vocational training). The adoption of westernized educational came earlier in Egypt compared to Syria. A second point concerns the teaching of minorities living in these two countries. In both countries there seems to be very little attention paid to teaching minorities in their own language. Yet, in Syria this situation changed during the Syrian Civil War, since the separation of the country into four regions led to the development of minority-oriented educational systems in those regions. Third, Egypt is an regional power, which, thanks to its developed educational system, compared to other countries of the Middle East and Africa, can and indeed provides the relevant know-how to them, helping them to establish and run private universities in their own countries. In addition, diglossia is a significant problem for both countries, resulting to problems adjusting to school for students whose home language significantly differs from formal Arabic. Finally, in both countries there is a low digitisation of education and a limited application of open and distance learning. In conclusion, the challenge in the coming years for both countries is to maintain the central targeting of education systems, which is to strengthen national identity, while respecting the rights and educational needs of minorities residing within these states.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.