Η δικτατορία στην πόλη του Ηρακλείου (1967-1974). Μνήμες μέσα από προφορικές μαρτυρίες

  1. MSc thesis
  2. Μακράκη, Μαρία
  3. Δημόσια Ιστορία (ΔΙΣ)
  4. 26 Φεβρουαρίου 2022 [2022-02-26]
  5. Ελληνικά
  6. 124
  7. Περάκης, Εμμανουήλ
  8. Μαμουλάκη, Ελένη | Αντωνίου, Αντώνης
  9. Δικτατορία (1967-1974) | Ηράκλειο | προφορικές μαρτυρίες | αντίσταση | μνήμη
  10. 1
  11. 59
  12. 3
  13. 0
    • Η δικτατορία (1967-1974) ήταν μια δύσκολη περίοδος για τη χώρα. Χιλιάδες άνθρωποι διώκονταν για τις ιδέες τους, ενώ η αναξιοκρατία και ο αυταρχισμός παρέλυσαν κάθε προοδευτική δραστηριότητα. Οι κάτοικοι του Ηρακλείου εκείνης της περιόδου έζησαν με έναν ξεχωριστό-δικό τους τρόπο την επιβολή του καθεστώτος. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται οι μνήμες ανθρώπων που βίωσαν τον αυταρχισμό, είτε ως μαθητές/τριες στη σχολική καθημερινότητα, είτε ως αντιστασιακοί αγωνιστές που υπέστησαν διώξεις και βασανισμούς. Οι μνήμες αυτές συμβάλουν στην ζωντανότερη απεικόνιση του παρελθόντος. Στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου, μέσα από τις αφηγήσεις τους, ζωντανεύουν τόποι αντίστασης (φανερής και άλλοτε σιωπηρής), βασανισμών, φόβου αλλά και αλληλεγγύης. Η διαχείριση του συλλογικού τραύματος των κατοίκων μετά από 48 χρόνια φαίνεται ακόμη να μην έχει επιτευχθεί. Πολλοί αισθάνονται ότι δεν έχει έρθει η δικαίωση για όσους υπέστησαν βασανισμούς, ενώ πολλοί ακόμα και σήμερα επιλέγουν τη σιωπή. Η συλλογική μνήμη των κατοίκων της πόλης, χωρίς τόπους μνήμης, φαίνεται να οδηγείται στη λήθη για την ιστορική και τραυματική αυτή περίοδο για την πόλη.
    • The dictatorship (junta) (1967-1974) was a rough period for Greece. Thousands of people were prosecuted for their ideas, while the lack of meritocracy and the authoritarianism paralyzed every activity of progress. The residents of Iraklio experienced the enforcement of this regime in a notable way. This paper tries to present the memories of people who experienced the authoritarianism, either as students in their everyday school life, either as rebels against junta who were tortured and prosecuted. Their memories contribute to a more vivid depiction of the past. In the city center of Iraklio, come to life locations of resistance – quiet and loud-, torture, fear, but also of solidarity. The management of the residents’ collective trauma seems that it’s not been achieved, after 48 years. Many feel that justice has not been administered for those who imposed torture, while others choose to be silent. The collective memory of residents of Iraklio, without any locations of commemoration, seems to be led to oblivion regarding the historic and traumatic period for the city.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.