«Αποτύπωση της Μάχης στο Μπιζάνι και της Μάχης των Οχυρών με ιστοριογραφικούς αλλά και με όρους δημόσιας ιστορίας»

Capture of the Battle of Bizani and the Battle of the Fortress with historiographical but also in terms of public history (english)

  1. MSc thesis
  2. ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
  3. Δημόσια Ιστορία (ΔΙΣ)
  4. 26 February 2022 [2022-02-26]
  5. Ελληνικά
  6. 545
  7. ΑΝΤΩΝΙΟΥ , ΓΕΩΡΓΙΟΣ
  8. ΣΚΟΥΛΙΔΑΣ, ΗΛΙΑΣ | ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ, ΧΑΡΗΣ
  9. εθνική ταυτότητα, μνημονικός τόπος, χωρική διάσταση της μνήμης, δημόσια χρήση της στρατιωτικής ιστορίας, διδασκαλία μαχών, μετεξέλιξη της στρατιωτικής ιστορίας
  10. 6
  11. 305
  12. 0
  13. Περιέχει πίνακες, σχεδιαγράμματα, γραφήματα, χάρτες, εικόνες, αποσπάσματα εφημερίδων
    • Το παραδοσιακό αντικείμενο της στρατιωτικής ιστορίας είναι ο πόλεμος και η διεξαγωγή του στο τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, από αντίπαλες δυνάμεις σε συγκεκριμένο πεδίο μάχης, σε όλες τις διαστάσεις του χώρου. Ο τρόπος ενεργείας, η διάταξη, τα χρησιμοποιούμενα μέσα, ο εξοπλισμός, η στρατηγική σύλληψη της ιδέας ενεργείας, τα χαρακτηριστικά της ηγεσίας και του ανθρώπινου δυναμικού, είναι ορισμένοι από τους επιμέρους παράγοντες που προσφέρονται προς σπουδή. Ο ελληνικός στρατός έχει - ευτυχώς για το γράφοντα, παρά τις παραφωνίες από παράπλευρα τύμπανα πολέμου - πολλά χρόνια να συμμετάσχει σε πολεμικές επιχειρήσεις, οπότε το αντικείμενο της στρατιωτικής μάχης αρχίζει να απομακρύνεται από τους σημερινούς όρους ανθρώπινης ζωής. Οι πρωταγωνιστές αρχίζουν να μειώνονται σημαντικά με ορατή πλέον την πλήρη και φυσική «εξάλειψή τους». Τα κατάλοιπα των μαχών παραμένουν όμως ζωντανά, μελετώνται και διαχέονται στη δημόσια σφαίρα. Η παραδοσιακή ιστοριογραφική προσέγγιση ενισχύεται πλέον από εκείνη με όρους δημόσιας ιστορίας. Η εποχή της ιλιγγιώδους μετεξέλιξης και ριζικής αλλαγής παρασέρνει στο ταχύτατο πέρασμά της, αναπόφευκτα και τη στρατιωτική ιστορία. Ωστόσο, σθεναρές αντιστάσεις, παλαιοί δογματισμοί, δομικές αγκυλώσεις, άκαμπτοι ισχυρισμοί, προσηλωμένες δοξασίες και υπερθεματικοί αναχρονισμοί, αντιστέκονται πεισματικά στις επιταγές και απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Σε βαθμό μάλιστα που ελλοχεύει κινδύνους απόρριψης, απαξίωσης, περιορισμένου ενδιαφέροντος από «προβληματικές» μειοψηφίες και εσφαλμένης διαχείρισης από τους συστημικούς φορείς. Μάχες όπως εκείνες στο Μπιζάνι και στο Ρούπελ κινδυνεύουν από ηρωικά κατορθώματα εγνωσμένης στρατιωτικής αξίας να καταλήξουν σε αναχρονιστικά, ρομαντικά και μακρινά κατάλοιπα του ένδοξου παρελθόντος που αγνοεί τις σύγχρονες απαιτήσεις του παρόντος. Τα επιτεύγματα των μαχητών των δύο εμπόλεμων περιόδων μεταφέρονται στις επόμενες γενιές, εκτεθειμένα σε αναπόφευκτες αλλαγές και μεταλλάξεις, το παρελθόν μεταφέρεται στο παρόν, ανανοηματοδοτείται συνεχώς, προσελκύοντας ολοένα μεγαλύτερο κοινό. Τα οχυρά παραμένουν στις θέσεις τους, ολοφάνερα τραυματισμένα από το χρόνο και τον ανθρώπινο παράγοντα, μεταλλαγμένα από την ιστορική σκέψη και κουλτούρα, όχι και τόσο ευδιάκριτα. Η ενασχόληση με αυτά δε συντηρεί το παλιό, δεν ενώνει εθνικά, δε συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή, δε διδάσκει τους σύγχρονους μαχητές, αλλά μόνο γεννάει καινούρια ερωτηματικά που κάνουν την εμφάνισή τους σε αντικείμενα καινούρια, με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο, την κοινωνία. Ερωτήματα που πρέπει να συγκεντρώσουν την προσοχή, πρέπει να απαντηθούν, αν επιθυμούμε τα οχυρά να μη χάσουν τα διαπιστευτήριά τους στις μελλοντικές γενιές.
    • The traditional object of military history is the war and its conduct at the tactical and operational level, by opposing forces on a specific battlefield, in all dimensions of the space. The mode of action, the layout, the means used, the equipment, the strategic conception of the idea of action, the characteristics of leadership and human resources, are some of the individual factors offered for study. The Greek army has - fortunately for the writer, despite the controversy from side drums of war - many years to participate in military operations, so the object of military battle begins to move away from the current conditions of human life. The protagonists begin to decrease significantly with the complete and natural "elimination" visible. The remnants of the battles, however, remain ‘alive’, studied and diffused in the public sphere. The traditional historiographical approach is now reinforced by that in terms of public history. The era of dizzying evolution and radical change is inevitably dragging its way through military history. However, strong resistances, old dogmas, structural ankylosis, rigid claims, fixed beliefs and super-thematic anachronisms, stubbornly resist the demands and requirements of the modern age. In fact, to the extent that there are risks of rejection, devaluation, limited interest from "problematic" minorities and mismanagement by systemic actors. Battles such as those in Bizani and Rupel are in danger of heroic exploits of known military value ending in anachronistic, romantic and distant remnants of a glorious past that ignores the modern demands of the present. The achievements of the fighters of the two wartime periods are passed on to the next generations, exposed to inevitable changes and mutations, the past is transferred to the present, it is constantly reinterpreted, attracting a growing audience. The forts remain in their places, obviously injured by time and the human factor, mutated by historical thought and culture, not so clearly visible. Dealing with them does not preserve the old, does not unite nationally, does not contribute to social cohesion, does not teach modern fighters, but only raises new questions that make their appearance in new objects, always focused on man, society. Questions that need to be addressed must be answered if we want the forts not to lose their credentials to future generations.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.