Η παρούσα διπλωματική εργασία, θέτοντας στο κάδρο τα δύο άγονα και ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου, τη Γυάρο και τη Μακρόνησο, επιχειρεί μια ιστορική αναδρομή που ξετυλίγεται από την μεταπολεμική Ελλάδα του 20ου αιώνα ως τις μέρες μας.
Πραγματεύεται τις μεθόδους που ακολουθήθηκαν από το επίσημο κράτος (των νικητών του Εμφυλίου) προκειμένου να απομονωθούν, να αποξενωθούν, να εξοντωθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι, οι ηττημένοι.
Βασιζόμενη σε όλες τις διαθέσιμες βιβλιογραφικές/αρχειακές, διαδικτυακές πηγές, στοχεύει στην αποτύπωση του “νέου” σωφρονιστικού συστήματος που περιλάμβανε τη δημιουργία στρατοπέδων μαζικού εγκλεισμού, την υπέρμετρη χρήση σωματικής και ψυχολογικής βίας και τη διαρκή απειλή κατά της ζωής, που βίωσαν οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Γυάρο και τη Μακρόνησο, καθιστώντας τις σε τόπους μαρτυρίου.
Επιχειρείται επίσης να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι εξόριστοι, με τις διαφορές τους, διαμόρφωσαν με την πάροδο του χρόνου και ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες, μια διακριτή πολιτική κουλτούρα και ταυτότητα, ώστε να δημιουργηθεί ένα διεκδικητικό πλαίσιο που περιλάμβανε και την ανάδειξη των μνημονικών – μαρτυρικών τόπων της εξορίας σε ιστορικούς τόπους και σύμβολα δημοκρατίας.
Περαιτέρω διερευνάται με την αναζήτηση σε αρχειακό υλικό, η περίοδος από τη θεσμική αυτή αναγνώριση μέχρι σήμερα, η οποία χαρακτηρίζεται από την εγκατάλειψη του επίσημου κράτους των προτάσεων/μελετών για επανάχρηση ή ανάδειξη του συμβολικού χαρακτήρα των ιστορικών τόπων, την ίδια περίοδο που επισημαίνεται η έκρηξη μνήμης για τη δεκαετία του 1940, η έξοδος από τη λήθη και την αποσιώπηση, όπως και η δημιουργική επεξεργασία της από την επιστημονική κοινότητα.
The present dissertation, focusing on the two barren and uninhabited islands of the Aegean, Gyaros and Makronisos, attempts a historical retrospection that unfolds from post-war Greece of the 20th century to the present day.
It discusses the methods used by the official state (of the winners of the Civil War) in order to isolate, alienate, exterminate the political opponents, the vanquished of the Civil War.
Based on all available bibliographic / archival, online sources, it aims to capture the "new" penitentiary system that included the creation of mass incarceration camps, the excessive use of physical and psychological violence and the constant threat to life experienced by political prisoners that made Gyaros and Makronisos into places of martyrdom.
It also attempts to explore the way in which the exiles, with their differences, formed over time and depending on the political circumstances, a distinct political culture and identity, in order to create an assertive framework that included the emergence of memory sites of exile in historic sites and symbols of democracy.
Additionally, it is investigated with archival material, the period after this institutional recognition until today, which is characterized by the abandonment by the official state in relation of the proposals and studies for reuse or promotion of the symbolic character of the historical sites, at the same time as the eruption of memory for the 1940s, the exit from oblivion and silence, as well as its creative elaboration by the scientific community emerged.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Μακρόνησος - Γυάρος. Η μετατροπή των τόπων μαρτυρίου σε ιστορικά μνημεία. Περιγραφή: std504773_ΒΕΛΛΙΟΣ_ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ.pdf (pdf)
Book Reader Πληροφορίες: Κυρίως σώμα διπλωματικής Μέγεθος: 6.4 MB
Μακρόνησος - Γυάρος. Η μετατροπή των τόπων μαρτυρίου σε ιστορικά μνημεία. - Identifier: 6473
Internal display of the 6473 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)