Η Διαμεσολάβηση είναι ένας σύγχρονος και διαρκώς αναπτυσσόμενος θεσμός, που συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων εναλλακτικών τρόπων επίλυσης διαφορών μεταξύ ιδιωτών. Διέπεται από σημαντικές αρχές, ενώ αδιαμφισβήτητα εμφανίζει πολλά πλεονεκτήματα ως μέθοδος επίλυσης διαφορών.
Στην Ελλάδα, ο Νομοθέτης σε μια προσπάθεια προώθησης και εξέλιξης του θεσμού της διαμεσολάβησης, μέσω της ταχύτερης και αποτελεσματικότερης πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, εισήγαγε την υποχρεωτικότητα αυτού, αρχικά με τον Ν. 4512/2018, και εν συνεχεία με τον Ν. 4640/2019. Η υποχρεωτικότητα, με την οποία περιέβαλαν τα ως άνω νομοθετήματα, την προδικασία της διαμεσολάβησης, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις σε διάφορους θεσμικούς φορείς της χώρας. Ο νόμος ήδη έχει τεθεί σε άμεση εφαρμογή, ωστόσο ο νομικός κόσμος αντιμετωπίζει την διαμεσολάβηση με μεγάλη επιφυλακτικότητα.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία γίνεται μια προσπάθεια ανάλυσης της υποχρεωτικότητας της διαμεσολάβησης, υπό το πρίσμα των διατάξεων του ν. 4640/2019. Στο πρώτο μέρος της εργασίας προσεγγίζονται οι βασικότεροι μέθοδοι εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών και η σπουδαιότητά τους, ενώ δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην διαμεσολάβηση, αναλύοντας τα πλεονεκτήματά της αλλά και το θεσμικό πλαίσιο αυτής σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Στο δεύτερο μέρος της εργασίας, αναλύεται ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της προδικασίας διαμεσολάβησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ στο τρίτο μέρος γίνεται μια ανάλυση των διατάξεων που έχουν εισάγει την υποχρεωτική διαμεσολάβηση στην Ελλάδα. Ειδικότερα, αναπτύσσεται το πεδίο εφαρμογής της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, οι διαφορές που υπάγονται σε Υποχρεωτική Αρχική Συνεδρία, καθώς και οι εκφάνσεις της υποχρεωτικότητας, αλλά και η εκτελεστότητα που διέπει τη συμφωνία διαμεσολάβησης.
Τέλος, γίνεται μια προσπάθεια αποτίμησης- αξιολόγησης του θεσμού, ως αυτός έχει σήμερα.
Η μεθοδολογία της εργασίας έχει βασιστεί σε πρωτογενή βιβλιογραφία, βιβλιογραφική ανασκόπηση (ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, επιστημονικά περιοδικά), χρήση διαδικτυακών τόπων και ιστοσελίδων, καθώς και άρθρων δημοσιευμένων στον τύπο και σε ιστοσελίδες επίσημων φορέων προώθησης του θεσμού της διαμεσολάβησης.
Mediation is a modern and ever-evolving institution, one of the most important alternative ways of resolving disputes between individuals. It is governed by important principles, and undoubtedly has many advantages as a method of dispute resolution.
In Greece, the Lawmaker, in an effort to promote and develop the institution of mediation, through faster and more effective access to Justice, introduced its obligation, first with Law 4512/2018, and then with Law 4640/2019. The compulsory nature of the above-mentioned legislation, the pre-trial mediation process, has provoked serious reactions from various institutions in the country. The law has already been implemented immediately, but the legal world is very cautious.
In the present dissertation, an attempt is made to analyze the obligation of mediation, in the light of the provisions of Law 4640/2019. In the first part of the work, the main methods of out-of-court dispute resolution and their importance are approached, while more emphasis is placed on mediation, analyzing its advantages and its institutional framework in Greece and Europe.
In the second part of the work, the obligatory character of the pre-trial mediation procedure at European level is analyzed, while in the third part an analysis of the provisions that have introduced compulsory mediation in Greece is made. In particular, the scope of compulsory mediation, the differences under the Compulsory Initial Session, as well as the manifestations of the obligation, as well as the enforceability governing the mediation agreement, are developing.
Finally, an attempt is made to evaluate and evaluate the institution, as it has today.
The methodology of the work is based on primary bibliography, bibliographic review (Greek and foreign language bibliography, scientific journals), use of websites and websites, as well as articles published in the press and on websites of official bodies promoting the institution of mediation.
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ: ΠΡΟΟΔΟΣ Ή ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ;