Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη βαθύτερη σχέση ανάμεσα στη μουσική και το ανθρώπινο συναίσθημα, αναδεικνύοντας τον ρόλο της μουσικής ως μηχανισμού κάθαρσης και συναισθηματικής εκτόνωσης. Κεντρικός άξονας της μελέτης αποτελεί η όπερα Il Trovatore του Giuseppe Verdi, της οποίας οι δραματικοί χαρακτήρες και η μουσική δομή αναλύονται ερμηνευτικά υπό το πρίσμα της αισθητικής φιλοσοφίας και της ψυχολογίας της μουσικής. Η εργασία συνδυάζει φιλοσοφικές θεωρήσεις από την αρχαιότητα έως και τον 20^ο αιώνα (Πλάτων, Αριστοτέλης, Καντ, Νίτσε, Σοπενχάουερ, Λούκατς, κ.ά.) με σύγχρονες εμπειρικές μελέτες από τον χώρο της μουσικής ψυχολογίας και της συναισθηματικής αντίληψης. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην παρουσίαση ερευνητικών δεδομένων που φωτίζουν τη νευροψυχολογική επίδραση της μουσικής στον ακροατή, τις γνωστικές διαδικασίες που εμπλέκονται στην πρόσληψη της μουσικής εμπειρίας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η μουσική ενεργοποιεί προσωπικές και συλλογικές συγκινησιακές μνήμες. Οι φιλόσοφοι αυτοί επιλέχθηκαν καθώς έχουν συμβάλει καθοριστικά στην κατανόηση της αισθητικής εμπειρίας και της λειτουργίας της μουσικής στην ψυχή, αναδεικνύοντας τη σύνδεση ανάμεσα στην τέχνη και την ανθρώπινη συναισθηματική κατάσταση. Μέσα από τη διεπιστημονική σύνθεση θεωρίας και έρευνας, αναδεικνύεται η ιδιαίτερη αισθητική λειτουργία της μουσικής, όχι μόνο ως τέχνη, αλλά και ως εργαλείο ψυχικής ανάτασης. Τελικός στόχος της μελέτης είναι να καταδείξει πώς η όπερα, και ειδικά το λυρικό δράμα του Verdi, λειτουργεί ως μια μορφή υπαρξιακής έκφρασης και εσωτερικής κάθαρσης, τόσο για τον ερμηνευτή όσο και για τον ακροατή.

This thesis explores the deeper relationship between music and human emotion, highlighting the role of music as a mechanism for catharsis and emotional release. The central focus of the study is Giuseppe Verdi’s opera Il Trovatore, whose dramatic characters and musical structure are interpretively analyzed through the lens of aesthetic philosophy and music psychology. The thesis combines philosophical perspectives from antiquity to the 20th century (Plato, Aristotle, Kant, Nietzsche, Schopenhauer, Lukács, among others) with contemporary empirical studies from the fields of music psychology and emotional perception. Particular emphasis is placed on presenting research data that illuminate the neuropsychological impact of music on the listener, the cognitive processes involved in the reception of musical experience, and the ways in which music activates personal and collective emotional memories. These philosophers were selected because they have made decisive contributions to understanding aesthetic experience and the function of music in the soul, highlighting the connection between art and the human emotional condition. Through an interdisciplinary synthesis of theory and research, the thesis reveals the distinctive aesthetic function of music, not only as an art form but also as a tool for psychological restoration. The ultimate goal of the study is to demonstrate how opera, and especially Verdi’s lyric drama, functions as a form of existential expression and internal catharsis, both for the performer and the listener.