Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ποσοτικοποίηση του συνολικού κόστους της χειρουργικής αντιμετώπισης της ουρολιθίασης σε ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα στην Ελλάδα, μέσω της ανάλυσης κόστους ασθένειας. Για τον υπολογισμό του άμεσου κόσους χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος από τη βάση προς την κορυφή (bottom-up method) σε δείγμα ασθενών που υποβλήθηκαν σε κυστεολιθοθρυψία, τοποθέτηση ουρητηρικού stent, ουρητηροσκόπηση και διαδερμική νεφρολιθοθρυψία. Υιοθετήθηκε η οπτική του ασθενούς για τον υπολογισμό του άμεσου κόστους, βάσει του καταλόγου της κλινικής, και περιέλαβε χρεώσεις χειρουργείου, αναισθησίας, νοσηλείας, φαρμάκων και αναλωσίμων, εξαιρώντας τις ιατρικές αμοιβές. Το έμμεσο κόστος για τους εργαζόμενους ασθενείς εκτιμήθηκε μέσω της απώλειας παραγωγικότητας, συνεκτιμώντας τις ημέρες ενδονοσοκομειακής παραμονής και αναρρωτικής άδειας. Η ανάλυση ανέδειξε μέση άμεση δαπάνη 1.511,53€ ανά ασθενή και μέση έμμεση δαπάνη 1.175,68€, με συνέπεια συνολικό μέσο κόστος 2.687,21€. Η άμεση συνιστώσα αντιπροσωπεύει περίπου το 56% του συνολικού οικονομικού φορτίου, υποδηλώνοντας ότι η παραγωγική απώλεια συνιστά καθοριστικό παράγοντα επιβάρυνσης. Παράγοντες όπως η ασφαλιστική κάλυψη και η διάρκεια νοσηλείας επηρέασαν σημαντικά το άμεσο κόστος, ενώ στην ηλικιακή ομάδα των 20-64 ετών η συμμετοχή του έμμεσου κόστους επιβαρύνει σημαντικά τους ασθενείς. Σε σύγκριση με διεθνείς αναφορές, τα ιδιωτικά ιδρύματα στην Ελλάδα φαίνεται να διατηρούν τιμές κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ωστόσο η έλλειψη συστηματικών δεδομένων δυσχεραίνει την ακριβή συγκριτική αποτίμηση. Η ενίσχυση των προληπτικών παρεμβάσεων, η τυποποίηση διαδικασιών στην αντιμετώπιση και τη νοσηλεία, η διαφάνεια των κλινικών προϋποθέσεων για ιατρικές πράξεις και η έμπρακτη υποστήριξη των εργοδοτών για γρήγορη επιστροφή στην εργασία μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση του συνολικού κόστους, αν εφαρμοστούν σωστά. Η μελέτη συμβάλλει πρωτογενώς στη βιβλιογραφία, παρέχοντας εμπειρικά στοιχεία για μια υψηλής συχνότητας πάθηση σε περιβάλλον ιδιωτικής περίθαλψης, και θέτει το θεμέλιο για μελλοντικές συγκριτικές οικονομικές αξιολογήσεις και στρατηγικές αποζημίωσης που θα εξασφαλίζουν βιώσιμη και ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας.

The objective of the present study is to quantify the total cost of the surgical management of urolithiasis in a private healthcare institution in Greece, through a cost-of-illness analysis. To estimate the direct cost, the bottom-up method was applied to a sample of patients who underwent cystolithotripsy, ureteral stent placement, ureteroscopy, and percutaneous nephrolithotripsy. The patient's perspective was adopted for the calculation of direct costs, based on the clinic’s official price list, which included charges for surgery, anesthesia, hospitalization, pharmaceuticals, and consumables, while excluding medical fees. The indirect cost for employed patients was estimated through productivity loss, taking into account days of inpatient stay and sick leave.The analysis revealed a mean direct cost of €1,511.53 per patient and a mean indirect cost of €1,175.68, resulting in a total average cost of €2,687.21. The direct component accounted for approximately 56% of the total economic burden, indicating that productivity loss constitutes a significant determinant of overall cost. Factors such as insurance coverage and length of hospital stay had a substantial impact on the direct cost, while among patients aged 20–64 years, the contribution of indirect costs imposed a considerable additional burden. Compared to international reports, private healthcare institutions in Greece appear to maintain prices close to the European average. However, the absence of systematic data hampers precise comparative evaluation. The implementation of preventive interventions, standardization of clinical and hospitalization procedures, transparency of medical act prerequisites, and active employer support for early return to work could effectively contribute to reducing the overall cost, if properly adopted. This study provides an original contribution to the literature by offering empirical data concerning a highly prevalent condition within a private healthcare setting. It lays the groundwork for future comparative economic evaluations and reimbursement strategies that promote sustainable and high-quality healthcare delivery.