Over past decades, Greece has seen extensive archaeological excavations uncovering a vast array of movable and immovable antiquities, alongside substantial related data. Combined with incidental discoveries stored in warehouses, this corpus constitutes a vast repository of archaeological, historical, and cultural information. This data often serves as our sole source of information on sites that have been destroyed or are no longer accessible. However, its full potential remains unrealized without integration into newer excavation finds.

Digitizing and visualizing analog data—like old excavation reports, field-notes, maps, and plans—via GIS applications enables the creation of detailed archaeological landscapes and versatile thematic maps. This technology facilitates comparative analysis of artifacts and contextual data, illuminating the environmental conditions and societal contexts in which they were produced. Thus, old excavation data transforms into a living historical archive, supporting ongoing study and preservation efforts.

This study focuses on integrating legacy archaeological data from excavations of western Attica, featuring ancient hydraulic structures such as pipelines, wells, and retaining walls, using GIS. It explores how this integration enhances the study of ancient hydraulic systems in the region and evaluates the viability of using geoinformation tools to analyze the broader hydrological network of western Attica across historical periods. The research investigates GIS's capacity to reveal spatial patterns and interconnections among ancient features, identifies factors influencing their construction, and offers insights into ancient water management practices. Furthermore, the study examines the challenges and benefits of merging legacy data with digital tools, emphasizing how this integration contributes to the preservation and dissemination of archaeological heritage.

Τις τελευταίες δεκαετίες, πραγματοποιούνται στην Ελλάδα εκτεταμένες αρχαιολογικές ανασκαφές που αποκαλύπτουν μια τεράστια γκάμα κινητών και ακίνητων αρχαιοτήτων, μαζί με σημαντικά σχετικά δεδομένα. Σε συνδυασμό με τυχαίες ανακαλύψεις αποθηκευμένες σε αποθήκες, αυτό το σώμα αποτελεί ένα τεράστιο αποθετήριο αρχαιολογικών, ιστορικών και πολιτιστικών πληροφοριών. Αυτά τα δεδομένα συχνά χρησιμεύουν ως η μοναδική πηγή πληροφοριών μας σε θέσεις που έχουν καταστραφεί ή δεν είναι πλέον προσβάσιμες. Ωστόσο, το πλήρες δυναμικό τους παραμένει ανεκμετάλλευτο χωρίς ενσωμάτωση με νεότερα ανασκαφικά ευρήματα.

Η ψηφιοποίηση και η οπτικοποίηση αναλογικών δεδομένων —όπως παλιές αναφορές ανασκαφών, σημειώσεις πεδίου, χάρτες και σχέδια— μέσω εφαρμογών GIS επιτρέπει τη δημιουργία λεπτομερών αρχαιολογικών τοπίων και ευέλικτων θεματικών χαρτών. Αυτή η τεχνολογία διευκολύνει τη συγκριτική ανάλυση αντικειμένων και των δεδομένων του αρχαιολογικού πλαισίου που τα περιλαμβάνει, φωτίζοντας τις περιβαλλοντικές συνθήκες και τα κοινωνικά πλαίσια στα οποία παρήχθησαν. Έτσι, τα παλιά ανασκαφικά δεδομένα μετατρέπονται σε ένα ζωντανό ιστορικό αρχείο, υποστηρίζοντας τις συνεχιζόμενες προσπάθειες μελέτης και συντήρησης.

Η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στην ενσωμάτωση παλαιών αρχαιολογικών δεδομένων από ανασκαφές της δυτικής Αττικής, με αρχαίες υδραυλικές κατασκευές όπως αγωγούς, πηγάδια και τοίχους διευθέτησης, με τη χρήση GIS. Διερευνά πώς αυτή η ενοποίηση ενισχύει τη μελέτη των αρχαίων υδραυλικών συστημάτων στην περιοχή και αξιολογεί τη βιωσιμότητα της χρήσης εργαλείων γεωπληροφορικής για την ανάλυση του ευρύτερου υδρολογικού δικτύου της δυτικής Αττικής σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Η έρευνα εξετάζει την ικανότητα του GIS να αποκαλύπτει χωρικά μοτίβα και διασυνδέσεις μεταξύ αρχαίων χαρακτηριστικών, εντοπίζει παράγοντες που επηρεάζουν την κατασκευή τους και προσφέρει πληροφορίες για αρχαίες πρακτικές διαχείρισης νερού. Επιπλέον, η μελέτη εξετάζει τις προκλήσεις και τα οφέλη της ενσωμάτωσης παλαιών δεδομένων σε ψηφιακά εργαλεία, δίνοντας έμφαση στον τρόπο με τον οποίο αυτή η ενοποίηση συμβάλλει στη διατήρηση και διάδοση της αρχαιολογικής κληρονομιάς.