Η παρούσα εργασία εξετάζει τη σύνδεση μεταξύ του αστικού σχεδιασμού  και της ποιότητας ζωής των κατοίκων, εστιάζοντας στο παράδειγμα της πόλης της Κέρκυρας. Στόχος της μελέτης είναι να διερευνήσει πώς διαφορετικές πτυχές του δομημένου περιβάλλοντος, όπως οι αστικές μετακινήσεις, η αίσθηση ασφάλειας, η αισθητική και η κοινωνική συνοχή, επηρεάζουν την προσωπική και συλλογική ευημερία. Η έρευνα βασίζεται σε ποσοτική ανάλυση, με εργαλείο μέτρησης την προσαρμοσμένη εκδοχή της κλίμακας ποιότητας ζωής Flanagan (QOLS), και εφαρμόστηκε σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 300 ενήλικων μόνιμων κατοίκων της Κέρκυρας.

Τα βασικά ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι οι πράσινοι χώροι διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών, ωστόσο οι συμμετέχοντες εξέφρασαν γενικά χαμηλή ικανοποίηση όσον αφορά την επάρκεια και τη συντήρησή τους. Επιπλέον, η εμπειρία των αστικών μετακινήσεων και η προσβασιμότητα σε βασικές υπηρεσίες καταγράφηκαν ως σημαντικοί παράγοντες καθημερινής ευημερίας, με την κυκλοφοριακή συμφόρηση και την έλλειψη εναλλακτικών μεταφορικών λύσεων να επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής. Η αίσθηση ασφάλειας και η δυνατότητα κοινωνικής αλληλεπίδρασης συνδέονται στενά με την χρήση των δημόσιων χώρων, ενώ η παρουσία πράσινων υποδομών βελτιώνει το αίσθημα του ανήκειν και μειώνει την απομόνωση.Η ανάλυση έδειξε ισχυρές θετικές συσχετίσεις μεταξύ της οικονομικής ευημερίας και της συνολικής ποιότητας ζωής, επιβεβαιώνοντας ότι η υλική ασφάλεια αποτελεί θεμέλιο για την ευρύτερη ψυχολογική και κοινωνική ευημερία. Η εργασία δίνει επίσης έμφαση στον ρόλο της αισθητικής του αστικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής ταυτότητας, οι οποίες λειτουργούν ενισχυτικά για την αίσθηση ικανοποίησης και υπερηφάνειας για τον τόπο διαμονής.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στον ρόλο των τοπικών κοινοτήτων και της γειτονιάς, ειδικά σε νησιωτικά πλαίσια όπως η Κέρκυρα, όπου η εγγύτητα και οι κοινωνικοί δεσμοί αποκτούν μεγαλύτερη σημασία. Παράλληλα, καταγράφονται οι επιπτώσεις της αστικής απομόνωσης και των κοινωνικών ανισοτήτων, οι οποίες μειώνουν τις δυνατότητες πρόσβασης σε ποιοτικές υποδομές και εντείνουν τον αποκλεισμό.

Συνολικά, η εργασία αναδεικνύει ότι η ποιότητα ζωής στις πόλεις αποτελεί σύνθετο φαινόμενο που διαμορφώνεται από μια ποικιλία παραγόντων, τόσο υλικών όσο και άυλων. Η ενίσχυση των δημόσιων και πράσινων χώρων, η συμμετοχή των πολιτών στον σχεδιασμό, και η ενσωμάτωση τεχνολογιών «έξυπνων πόλεων» συνιστούν κρίσιμες στρατηγικές για τη βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη αστική ανάπτυξη.

This study investigates the relationship between urban design, and residents’ quality of life, focusing on the city of Corfu. The aim is to explore how various aspects of the built environment—such as urban mobility, a sense of safety, aesthetics, and social cohesion—affect both personal and collective well-being. The research adopts a quantitative approach using a modified version of the Flanagan Quality of Life Scale (QOLS) and is based on a representative sample of 300 permanent residents.

Findings indicate that green spaces play a pivotal role in promoting physical and mental health. However, participants expressed low satisfaction with the availability and maintenance of such spaces. Urban mobility and access to essential services were also identified as critical factors influencing daily well-being. Traffic congestion and the lack of alternative transport options negatively impact residents’ overall life satisfaction. Moreover, safety and opportunities for social interaction are closely linked to the usability of public spaces, while green infrastructure enhances the sense of belonging and reduces feelings of isolation. The analysis shows a strong positive correlation between economic well-being and overall quality of life, confirming that material security serves as a foundation for broader psychological and social well-being. The aesthetic quality of the urban environment and the preservation of cultural identity are also emphasized, as they foster satisfaction and pride in one’s place of residence. Special focus is given to the role of neighborhoods and local communities, particularly in insular settings like Corfu, where proximity and social bonds hold greater significance. The research also highlights the detrimental effects of urban isolation and social inequality, which limit access to quality infrastructure and deepen exclusion.

Overall, this study demonstrates that urban quality of life is a multidimensional construct shaped by a complex interplay of material and intangible factors. Enhancing public and green spaces, encouraging community participation in urban planning, and integrating smart city technologies emerge as key strategies for sustainable and socially just urban development.