Η δραματουργία του Πάρι Τακόπουλου εστιάζει σε ένα ευρύ φάσμα θεματικών που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις και την κοινωνική πραγματικότητα με έναν διαφορετικό τρόπο. Τα έργα του αναδεικνύουν διαφόρων ειδών ανθρώπινες σχέσεις, ενώ παράλληλα, διερευνούν ζητήματα που αφορούν τον άνθρωπο και τα χαρακτηριστικά του, είτε εξατομικευμένα, είτε εντός του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Η κατασκευή των χαρακτήρων του Π. Τακόπουλου παρατηρείται προσεγμένη και στοχευμένη. Ταυτόχρονα, η γενικότερη θεατρική απόδοση του κειμένου συμβάλλει στην ανάδειξη χαρακτήρων, ικανών να κάνουν το παράλογο,  όχι μόνο αποδεκτό, αλλά και φυσιολογικό.

Μέσα από την κριτική αποτύπωση των κοινωνικών συμβάσεων και την ανάδειξη των κυρίαρχων στερεοτύπων, ο συγγραφέας επιχειρεί να επισημάνει τις αντιφάσεις και τις παθογένειες της εποχής του. Οι ήρωές του προβάλλουν διαφορετικές ταυτότητες και αναδεικνύουν τις ανισότητες και την εξουσιαστική δομή της κοινωνίας. Διατηρεί πάντοτε, την ειρωνεία και το επικριτικό χιούμορ, τα οποία συνιστούν βασικά μέσα δραματουργικής έκφρασης και κοινωνικής κριτικής του Π. Τακόπουλου.

The dramaturgy of Paris Takopoulos focuses on a wide range of themes concerning human relationships and social reality, approached in a different way.
His works highlight various types of human relationships, while, at the same time, they explore issues related to the human being and their characteristics, either individually or within the broader social collective. The construction of Takopoulos’ characters is observed to be meticulous and purposeful. At the same time, the overall theatrical rendering of the text contributes to the emergence of characters capable of making the absurd, not only acceptable, but also aesthetically appealing.

Through the critical depiction of social conventions and the highlighting of dominant stereotypes, the author attempts to point out the contradictions and the pathologies of his time. His characters reflect different identities and reveal the inequalities and the power structure of society. He consistently maintains irony and critical humor, which constitute essential means of dramaturgical expression and social critique for Takopoulos.