Εισαγωγή:

Η εργασιακή ικανοποίηση αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μεταβλητές που επηρεάζουν τη λειτουργικότητα και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών σε έναν οργανισμό. Στον χώρο της υγείας, και ιδιαίτερα στα δημόσια νοσοκομεία, η έννοια αυτή αποκτά αυξημένη σημασία, καθώς συνδέεται άμεσα με την επαγγελματική ευημερία των εργαζομένων, τη διατήρηση θετικού οργανωσιακού κλίματος και, τελικά, την ασφάλεια και ικανοποίηση των ασθενών. Παρά το έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον διεθνώς, στο ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας η συστηματική διερεύνηση των παραγόντων που επηρεάζουν την εργασιακή ικανοποίηση παραμένει περιορισμένη.

Σκοπός:

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία έχει ως πρωταρχικό σκοπό τη διερεύνηση και ποσοτική αποτίμηση του επιπέδου επαγγελματικής ικανοποίησης του προσωπικού των δημόσιων νοσοκομείων από την εργασία τους και των παραγόντων που την επηρεάζουν 

Μεθοδολογία

Η αξιολόγηση της επαγγελματικής ικανοποίησης πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ενός δομημένου και ανώνυμου ερωτηματολογίου που περιλάμβανε την κλίμακα Job Satisfaction Survey (JSS), του Spector (1985). Το εν λόγω ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει 36 ερωτήσεις με βαθμό συμφωνίας ή διαφωνία σε εύρος τιμών 6βάθμιας κλίμακας Likert, εφαρμόστηκε σε ένα δείγμα 112 εργαζομένων στους οποίους διανεμήθηκε μέσω διαδικτυακού συνδέσμου (link),. Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω του λογισμικού Job Satisfaction Survey (JSS).

Αποτελέσματα

Η στατιστική ανάλυση ανέδειξε ότι η μέση τιμή της συνολικής εργασιακής ικανοποίησης, βάσει της κλίμακας Job Satisfaction Survey (JSS), ήταν 3,04 (τυπική απόκλιση: 0,66) σε 6βάθμια κλίμακα Likert, γεγονός που υποδηλώνει μέτρια προς ουδέτερη ικανοποίηση. Υψηλότερες τιμές καταγράφηκαν στις διαστάσεις που σχετίζονται με τις σχέσεις με συναδέλφους, τη φύση της εργασίας και την εποπτεία, ενώ οι χαμηλότερες αφορούσαν τις ανταμοιβές, τις συνθήκες εργασίας, τις παροχές και τις προοπτικές εξέλιξης.

Δεν διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς το φύλο, την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση, τη σχέση εργασίας και τα έτη προϋπηρεσίας. Ωστόσο, παρατηρήθηκαν διαφοροποιήσεις ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο, την υπηρεσιακή μονάδα και την κατοχή θέσης ευθύνης. Ενδεικτικά, το 75,5% των συμμετεχόντων συμφώνησε ότι οι δυνατότητες επαγγελματικής ανέλιξης είναι περιορισμένες, ενώ πάνω από το 80% δήλωσε ότι περνά καλά και διατηρεί θετική στάση απέναντι στους συναδέλφους του. Το 73,6% διαφώνησε με την άποψη ότι τα παρεχόμενα προνόμια είναι ικανοποιητικά. Συνολικά, οι στάσεις των συμμετεχόντων χαρακτηρίζονται από μια ουδέτερη έως θετική προδιάθεση, με επισημάνσεις σε σημεία που χρήζουν βελτίωσης.

Συμπεράσματα

Τα ευρήματα της έρευνας ανέδειξαν ότι οι υψηλότεροι δείκτες εργασιακής ικανοποίησης καταγράφηκαν στις σχέσεις με συναδέλφους (Μ.Ο.=3,97), στη φύση της εργασίας (Μ.Ο.=3,95) και στην εποπτεία (Μ.Ο.=3,57), ενώ οι χαμηλότεροι εντοπίστηκαν στις ανταμοιβές, τις συνθήκες εργασίας, τις παροχές και τις δυνατότητες επαγγελματικής εξέλιξης. Η μέση τιμή της συνολικής ικανοποίησης ήταν 3,04, καταδεικνύοντας μέτρια προς ουδέτερη στάση των εργαζομένων.

Η συναδελφικότητα αναδείχθηκε ως ιδιαίτερα καθοριστικός παράγοντας ικανοποίησης, καθώς η σχετική υποκλίμακα συγκέντρωσε τον υψηλότερο μέσο όρο, ενώ περισσότεροι από 8 στους 10 συμμετέχοντες δήλωσαν ότι συμφωνούν πως περνούν καλά και διατηρούν θετική στάση απέναντι στους συναδέλφους τους. Αντιθέτως, το 75,5% συμφώνησε ότι οι δυνατότητες επαγγελματικής ανέλιξης είναι περιορισμένες και το 73,6% διαφώνησε ότι τα παρεχόμενα προνόμια είναι ικανοποιητικά.

Συνολικά, η επαγγελματική ικανοποίηση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία φαίνεται να επηρεάζεται κυρίως από ποιοτικούς και διαπροσωπικούς παράγοντες, όπως οι σχέσεις με συναδέλφους και η υποστήριξη από την εποπτεία, παρά από οικονομικά και θεσμικά κίνητρα. Η έντονα θετική στάση προς το συναδελφικό κλίμα υπογραμμίζει τη σημασία της ανθρώπινης διάστασης στο εργασιακό περιβάλλον. Παρά την απουσία έντονης συνολικής δυσαρέσκειας, καταγράφεται ετερογένεια στάσεων, με εμφανή περιθώρια βελτίωσης στους τομείς των απολαβών και της επαγγελματικής εξέλιξης.

Introduction:
Job satisfaction is one of the most critical variables influencing the functionality and quality of services provided within an organization. In the healthcare sector—and particularly in public hospitals—this concept gains increased importance, as it is directly linked to employee well-being, the maintenance of a positive organizational climate, and ultimately, patient safety and satisfaction. Although the topic has received considerable international research attention, the systematic investigation of the factors influencing job satisfaction within the Greek public healthcare system remains limited.

Purpose:
This postgraduate thesis aims to investigate and quantitatively assess the level of job satisfaction among public hospital personnel, as well as the key factors influencing it.

Methodology:
Job satisfaction was assessed using a structured and anonymous questionnaire incorporating the Job Satisfaction Survey (JSS) developed by Spector (1985). The instrument consists of 36 items rated on a six-point Likert scale ranging from strong disagreement to strong agreement. The questionnaire was distributed via an online link to a sample of 112 employees. Statistical analysis of the data was conducted using the Job Satisfaction Survey (JSS) software.

Results:
The statistical analysis revealed that the mean score of overall job satisfaction, based on the Job Satisfaction Survey (JSS), was 3.04 (standard deviation: 0.66) on a 6-point Likert scale, indicating moderate to neutral satisfaction levels. Higher scores were recorded in dimensions related to coworker relationships, the nature of the work, and supervision, whereas lower scores concerned rewards, working conditions, benefits, and promotion opportunities.

No statistically significant differences were found in job satisfaction regarding gender, age, marital status, employment relationship, or years of work experience. However, variations were observed based on educational level, departmental affiliation, and managerial responsibility. Specifically, 75.5% of participants agreed that opportunities for career advancement are limited, while over 80% stated that they enjoy working with their colleagues and maintain a positive attitude toward them. Furthermore, 73.6% disagreed with the view that the provided benefits are satisfactory. Overall, participants’ attitudes reflected a neutral to positive disposition, with notable concerns in areas requiring improvement.

Conclusions:
The findings of the study revealed that the highest levels of job satisfaction were recorded in the dimensions of coworker relationships (M = 3.97), the nature of the work (M = 3.95), and supervision (M = 3.57), while the lowest scores were observed in rewards, working conditions, benefits, and opportunities for professional advancement. The mean overall satisfaction score was 3.04, indicating a moderate to neutral stance among employees.

Coworker relations emerged as a particularly significant factor of satisfaction, as this dimension received the highest average score. Moreover, more than 80% of participants reported that they enjoy working with their colleagues and maintain a positive attitude toward them. In contrast, 75.5% agreed that career advancement opportunities are limited, and 73.6% disagreed with the notion that the benefits provided by their job are satisfactory.

Overall, job satisfaction among employees in public hospitals appears to be primarily influenced by qualitative and interpersonal factors—such as coworker relationships and supervisory support—rather than financial or institutional incentives. The strongly positive sentiment toward the collegial environment highlights the importance of the human dimension in the workplace. Despite the absence of pronounced overall dissatisfaction, a diversity of views is evident, with clear room for improvement in the areas of compensation and career development.