Η έρευνα επικεντρώνεται στην επικοινωνιακή στρατηγική, η οποία αποτελεί μία από τις βασικές λειτουργίες για την διαχείρισή των πολιτιστικών οργανισμών στο σημερινό γίγνεσθαι, και κυριότερα στην ενίσχυσή της με τη βοήθεια των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών (ΤΠΕ). Η επιλογή της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χαλκιδικής και Αγίου Όρους (ΕΦΑΧΑΓΟΡ), ως μελέτη περίπτωσης, εξυπηρετεί αυτή τη διερεύνηση, καθώς θεωρήθηκε ένα καλό παράδειγμα πολιτιστικού οργανισμού που στην προσπάθειά του να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της εποχής μας υιοθέτησε με ταχείς ρυθμούς τη χρήση των τεχνολογικών μέσων τα τελευταία μόλις χρόνια στο πλαίσιο της επικοινωνιακής του στρατηγικής. Σκοπός της εργασίας είναι να εξεταστεί η υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών στον σχεδιασμό της επικοινωνιακής στρατηγικής της ΕΦΑΧΑΓΟΡ, ενισχύοντας την βιωσιμότητά της και αναβαθμίζοντας τις προσφερόμενες υπηρεσίες της. Επιπλέον, να διερευνηθεί η επιλογή, η διαμόρφωση και η χρήση των τεχνολογικών μέσων στους χώρους πολιτισμού της, ο τρόπος που συνδυάζονται με τα φυσικά εκθέματα και μνημεία, ο αντίκτυπος από τη χρήση τους, αλλά και η περαιτέρω ανάπτυξή τους, όπως τα αντιλαμβάνονται μέλη του προσωπικού που είχαν την κύρια εποπτεία για την υλοποίησή τους.

The research focuses on communication strategy, which constitutes one of the key functions in the management of cultural organizations in today's reality, with particular emphasis on its enhancement through the use of information and communication technologies (ICT). The selection of the Ephorate of Antiquities of Chalcidice and Mount Athos (EFACHAGOR) as a case study serves this investigation, as it was considered a good example of a cultural organization that, in its effort to adapt to the new realities of our time, has rapidly adopted the use of technological means in recent years as part of its communication strategy. The aim of this study is to examine the adoption of new technologies in the design of EFACHAGOR' s communication strategy, enhancing its sustainability and upgrading the services it offers. Furthermore, the research seeks to explore the selection, configuration and use of technological means in its cultural spaces, the way they are combined with physical exhibits and monuments, the impact of their use, but also their further development, as perceived by members of the staff who had the main supervision for their implementation.