The increasing frequency and intensity of extreme weather events and environmental disasters have endangered many archaeological monuments, making their protection an urgent necessity. This thesis aims to address the issue of conserving, protecting, and promoting Bronze Age archaeological sites that are at risk due to extreme environmental and climatic conditions in the context of climate change. Its goal is to emphasize the importance of preserving and safeguarding archaeological structures while preventing their potential deterioration.
The first two chapters constitute the theoretical part of the thesis, aiming to present and analyze the impacts of climatic and environmental conditions on archaeological structures, while also emphasizing the need for new and modern methods in the management of archaeological sites and monuments.
The first chapter focuses explicitly on climate change and its parameters, including its impacts on monuments and their primary construction material—stone—while also emphasizing the importance of mitigation and adaptation to climate change. The second chapter highlights the necessity of creating management plans and the modern technological practices being utilized. Additionally, there is a brief reference to the institutional framework that promotes and protects cultural heritage monuments both in Greece and internationally.
The following two chapters constitute the core research section of the paper. Following an introduction to the Bronze Age and the three major cultural entities that emerged during this period, along with their architectural characteristics and building materials, six archaeological sites from the same era are presented. Monuments and sites from the Bronze Age are examined across mainland Greece, the Peloponnese, Crete, and the Cyclades. The current condition of the sites and structures is analyzed, noting the forms of deterioration they exhibit, along with the conservation, restoration, and promotion methods that have been implemented in the past and present. Moreover, reference is made to the climatic and environmental conditions of each area to underscore potential risks of deterioration.
At the same time, directions and measures are proposed for preserving and promoting these sites in the context of climate change. The final part of the paper focuses on a questionnaire that presents the experiences and views of archaeologists, conservators, architects, and, more generally, scientists who have worked or are currently working at Bronze Age archaeological sites.

Η αυξανόμενη συχνότητα και ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων και των περιβαλλοντικών καταστροφών έχουν θέσει πολλά αρχαιολογικά μνημεία και σε κίνδυνο, καθιστώντας την προστασία τους επιτακτική ανάγκη. Η παρούσα εργασία επιδιώκει να προσεγγίσει το ζήτημα της συντήρησης, προστασίας και ανάδειξης αρχαιολογικών χώρων της εποχής του Χαλκού, που απειλούνται από ακραίες περιβαλλοντικές και κλιματολογικές συνθήκες στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής. Στόχος της είναι να υπογραμμίσει τη σημασία της διατήρησης και της θωράκισης των αρχαιολογικών δομών, καθώς και την πρόληψη της πιθανής φθοράς τους.
Τα δύο πρώτα κεφάλαια αποτελούν το θεωρητικό μέρος της διπλωματικής και αποσκοπούν στην παρουσίαση και ανάλυση των επιπτώσεων των κλιματικών και περιβαλλοντικών συνθηκών στις αρχαιολογικές δομές, καθώς και στην ανάδειξη της ανάγκης για χρήση νέων και σύγχρονων μεθόδων για την διαχείριση αρχαιολογικών χώρων και μνημείων.
Συγκεκριμένα το πρώτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην κλιματική αλλαγή και τις παραμέτρους της, στις επιπτώσεις της στα μνημεία και στο βασικό κατασκευαστικό τους υλικό —τον λίθο—, ενώ τονίζεται και η σημασία της μετρίασης και της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην σημασία δημιουργίας πλανών διαχείρισης και στις σύγχρονες τεχνολογικές πρακτικές που χρησιμοποιούνται. Παράλληλα γίνεται μια σύντομη αναφορά στο θεσμικό πλαίσιο για την ανάδειξη και προστασία των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ελλάδα και διεθνώς.
Τα επόμενα δύο κεφάλαια συνιστούν το βασικό ερευνητικό μέρος της εργασίας. Μετά από μία εισαγωγή στη Εποχή του Χαλκού και στις τρεις μεγάλες πολιτισμικές οντότητες που αναπτύχθηκαν κατά την περίοδο αυτή —καθώς και στα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και τα οικοδομικά υλικά τους—, παρουσιάζονται έξι αρχαιολογικοί χώροι της ίδιας εποχής. Εξετάζονται μνημεία και χώροι της Εποχής του Χαλκού στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, την Κρήτη και τις Κυκλάδες. Μελετάται η παρούσα κατάσταση των κατασκευών και του ευρύτερου χώρου, οι μορφές φθοράς που εμφανίζουν, καθώς και οι μέθοδοι συντήρησης, αποκατάστασης και ανάδειξης που έχουν εφαρμοστεί στο παρελθόν και σήμερα. Αναφορά γίνεται και στις κλιματολογικές και περιβαλλοντικές συνθήκες της κάθε περιοχής, ώστε να επισημανθούν πιθανοί κίνδυνοι φθοράς.
Παράλληλα, προτείνονται κατευθύνσεις και μέτρα για την διατήρηση και ανάδειξη αυτών των χώρων στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής. Το τελικό μέρος της εργασίας επικεντρώνεται σε ένα ερωτηματολόγιο, μέσω του οποίου παρουσιάζονται οι εμπειρίες και απόψεις αρχαιολόγων, συντηρητών, αρχιτεκτόνων και γενικότερα επιστημόνων που έχουν εργασθεί ή εργάζονται σε αρχαιολογικούς χώρους της Εποχής του Χαλκού.