Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την πρόσβαση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στη
δημόσια υγεία στο ΕΣΥ, με στόχο την ανάδειξη ανισοτήτων, εμποδίων και θεσμικών κενών
που αντιμετωπίζει η κοινότητα αυτή στην Ελλάδα. Εστιάζει ιδιαίτερα στην εμπειρία των
τρανς ατόμων, τα οποία συχνά αντιμετωπίζουν διακρίσεις, έλλειψη εξειδικευμένης
φροντίδας, καθώς και κοινωνικές προκαταλήψεις στο χώρο της υγείας. Μέσα από ανάλυση
νομοθετικών πλαισίων, βιβλιογραφική έρευνα και σύγχρονες στρατηγικές πολιτικής
ισότητας, αναδεικνύεται η ανάγκη για συμπεριληπτικές και κατάλληλα εκπαιδευμένες δομές
υγείας. Στα πλαίσια της παρούσας έρευνας, δημιουργήθηκαν ερωτηματολόγια που
διανεμήθηκαν σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και φοιτητές ιατρικής. Με στατιστικά σημαντική
διαφορά, το μεγαλύτερο μέρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ερωτηθέντων απάντησαν ότι δεν είχαν κάποια
έντονά αρνητική εμπειρία με το ΕΣΥ και ότι δεν τους έχουν αρνηθεί βοήθεια λόγω
σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Παρόλα αυτά, τόσο τα ΛΟΑΤΚΙ+
άτομα όσο και οι φοιτητές ιατρικής κατέδειξαν ότι υπάρχει ελλιπής γνώση των
επαγγελματιών υγείας ως προς την αντιμετώπιση και τις ανάγκες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, στατιστικά σημαντικά περισσότερες γυναίκες κατέδειξαν την
ελλιπή γνώση αυτή ως βασικό πρόβλημα. Η πλειονότητά των φοιτητών αναγνώρισαν το
στίγμα και τις προκαταλήψεις ως την μεγαλύτερη πρόκλησηη που αντιμετωπίζουν τα
διεμφυλικά άτομα στη δημόσια υγεία. Τέλος, προτάθηκαν παρεμβάσεις για τη βελτίωση της
προσβασιμότητας και την εξασφάλιση ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως
φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου.