Η εργασία διερευνά τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ένα ψηφιακό περιβάλλον στην ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Επιδαύρου, ανταποκρινόμενο στην ανάγκη για ουσιαστική πρόσβαση και βιωματική κατανόηση της πολιτιστικής κληρονομιάς πέρα από τα όρια της φυσικής επίσκεψης. Στόχος ήταν η ανάπτυξη μιας διαδικτυακής εμπειρίας που θα λειτουργεί τόσο προπαρασκευαστικά όσο και υποστηρικτικά για τον επισκέπτη, αλλά και ως ανεξάρτητο μέσο εξ αποστάσεως σύνδεσης με τον χώρο. Τα ερευνητικά ερωτήματα εστίασαν στο κατά πόσο ένα ψηφιακό περιβάλλον μπορεί να ενισχύσει την εμπειρία του χρήστη, να συμβάλει στην προσέλκυση επισκεπτών και να προσφέρει προσομοιωμένη αίσθηση επαφής με τον τόπο.

Το θεωρητικό υπόβαθρο αντλήθηκε από τη διεθνή βιβλιογραφία γύρω από τον ψηφιακό πολιτισμό και τις αρχές σχεδιασμού εμπειριών χρήστη, ενώ εξετάστηκαν και παραδείγματα υπαρχόντων ιστοσελίδων πολιτιστικού τουρισμού. Το μεθοδολογικό πλαίσιο στηρίχθηκε σε καθιερωμένα μοντέλα ανάπτυξης λογισμικού (ανάλυση, σχεδιασμός, υλοποίηση, αξιολόγηση) σε συνδυασμό με το μοντέλο των πέντε επιπέδων του Garrett, ώστε να εξασφαλιστεί θεωρητική συνοχή και προσανατολισμός στον χρήστη. Η ερευνητική διαδικασία περιλάμβανε ανάλυση χρηστών μέσω ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων, ταξινόμηση καρτών, διαμόρφωση αρχιτεκτονικής πληροφορίας και ανάπτυξη σεναρίων πλοήγησης. Οι σχεδιαστικές αποφάσεις μεταφέρθηκαν σε πλήρως λειτουργική υλοποίηση με την πλατφόρμα Framer, όπου αποτυπώθηκαν οι επιλογές περιεχομένου, πλοήγησης και οπτικής ταυτότητας σε πραγματικό ψηφιακό περιβάλλον. Το τελικό έργο αξιολογήθηκε με ευρετική ανάλυση και με την κλίμακα SUS, ώστε να καταγραφούν συστηματικά τόσο οι ποιοτικές παρατηρήσεις όσο και οι ποσοτικοί δείκτες ικανοποίησης των χρηστών.

Τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι το περιβάλλον ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ευχρηστίας και ενισχύει την κατανόηση και τη σύνδεση με τον πολιτιστικό χώρο, ενώ αναδεικνύει τη δυναμική του ως μέσο προσέλκυσης και εξ αποστάσεως εμπειρίας. Η εργασία καταλήγει ότι η συνδυαστική εφαρμογή αρχών εμπειρίας χρήστη και πολυμεσικών αφηγήσεων για την ανάπτυξη μιας ιστοσελίδα μπορεί να προσφέρει ουσιαστική συμβολή στη διάδοση και ερμηνεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, ανοίγοντας προοπτικές για περαιτέρω εμπλουτισμό περιεχομένου και πολυγλωσσική υποστήριξη.

This thesis explores how a digital platform can promote the archaeological site of Epidaurus by enabling meaningful access and experiential engagement with cultural heritage beyond physical visitation. The project developed an online experience designed to prepare and support visitors while also offering remote connection. The study examined whether such a platform can enhance user experience, attract visitors, and provide a simulated sense of presence.

The theoretical background drew on international literature on digital culture and user experience (UX) design, alongside examples of cultural tourism websites. The methodological framework combined established software development models (analysis, design, implementation, evaluation) with Garrett’s five planes of UX to ensure theoretical consistency and a user-centered approach. Methods included user research through questionnaires and interviews, card sorting to inform the information architecture, and navigation scenario design.

Design decisions were realized in a fully functional website built with Framer, integrating content, navigation, and visual identity into a live digital environment. Evaluation through heuristic analysis and the SUS scale captured both qualitative insights and quantitative user satisfaction. Results show that the platform meets usability standards, strengthens engagement with the cultural site, and demonstrates potential as a tool for attraction and remote experience. The study concludes that combining UX principles with multimedia storytelling can significantly advance the dissemination and interpretation of cultural heritage, with prospects for further content enrichment and multilingual support.