Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει συγκριτικά τον ρόλο και τις λειτουργίες του φωτισμού στο Θέατρο και στον Κινηματογράφο, μελετώντας το έργο Ο Γέρος και η Θάλασσα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ σε δύο διαφορετικές μεταφορές: τη θεατρική παράσταση Η Θάλασσα και ο Γέρος (2024) και την κινηματογραφική ταινία Ο Γέρος και η Θάλασσα (1958). Στόχος είναι να αναδειχθεί ο φωτισμός ως αφηγηματικό και δραματουργικό εργαλείο, πέρα από την τεχνική του διάσταση, και να εντοπιστούν οι ομοιότητες και οι διαφορές στη χρήση του στις δύο τέχνες.

Η μεθοδολογία περιλαμβάνει βιβλιογραφική και θεωρητική επισκόπηση, ανάλυση παραδείγματος (case study), παρατήρηση της θεατρικής και κινηματογραφικής εκδοχής, καθώς και συνεντεύξεις με επαγγελματίες φωτισμού. Παρά τις τεχνικές και αισθητικές διαφοροποιήσεις, και στις δύο περιπτώσεις ο φωτισμός αναδεικνύεται σε βασικό εκφραστικό μέσο που καθορίζει την ατμόσφαιρα, την ψυχολογική ένταση και τη δραματουργική εξέλιξη.

This thesis comparatively examines the role and functions of lighting in Theatre and Cinema, focusing on Ernest Hemingway’s The Old Man and the Sea through two different adaptations: the theatrical performance The Sea and the Old Man (2024) and the film The Old Man and the Sea (1958). The aim is to highlight lighting as a narrative and dramaturgical tool, beyond its technical dimension, and to identify the similarities and differences in its use between the two art forms.

The methodology combines theoretical and bibliographical research, a case study analysis, direct observation of both the theatrical and cinematic versions, and interviews with lighting professionals. Despite the technical and stylistic differences, in both cases lighting emerges as a key expressive medium, shaping atmosphere, psychological intensity, and dramaturgical development.