Η παρούσα εργασία εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο ο ψηφιακός μετασχηματισμός μεταβάλλει τις πρακτικές πολιτιστικής επικοινωνίας, τη λειτουργία και τη θεσμική ταυτότητα των μουσείων, με σημείο αναφοράς το Μουσείο του Λούβρου. Μέσω της αξιοποίησης καινοτόμων τεχνολογιών, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, αναδεικνύονται νέες μορφές συμμετοχικότητας, προσβασιμότητας, διάδρασης και εμπειρίας. Η μεθοδολογία βασίζεται στη μελέτη περίπτωσης, συνδυάζοντας ποιοτική ανάλυση περιεχομένου και βιβλιογραφική τεκμηρίωση. Η έρευνα αποσκοπεί στην κατανόηση των τρόπων με τους οποίους οι ψηφιακές στρατηγικές επηρεάζουν το πολιτιστικό αφήγημα, τη σχέση με το κοινό και τις διαδικασίες επιμέλειας, συνεισφέροντας σε έναν ευρύτερο διάλογο για τη θέση των πολιτιστικών θεσμών στο τεχνολογικό μεταίχμιο.

This thesis explores how digital transformation reshapes cultural communication practices, operational models, and institutional identity in museums, using the Louvre Museum as a case study. Through the integration of technologies such as artificial intelligence, virtual and augmented reality, the study highlights emerging forms of participation, accessibility, interactivity, and immersive experience. The research employs a case study methodology, combining qualitative content analysis and literature review. It aims to understand how digital strategies affect curatorial narratives, audience engagement, and institutional roles, contributing to a broader discourse on the place of cultural institutions in the technological threshold of our time.