Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τον θεσμό της τραπεζικής διαμεσολάβησης και τη σημασία του ως μέσου επίλυσης διαφορών μεταξύ επιχειρήσεων και πιστωτικών ιδρυμάτων. Στόχος της μελέτης είναι η αποτύπωση των αντιλήψεων, των γνώσεων και της εμπειρίας των επιχειρήσεων σχετικά με τη διαμεσολάβηση, καθώς και η διερεύνηση της προοπτικής αξιοποίησής της στην ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα. Η εργασία αναλύει τόσο τη θεωρητική διάσταση του θεσμού, περιγράφοντας τη διαδικασία, τον ρόλο των διαμεσολαβητών και τα χαρακτηριστικά της διαμεσολάβησης, όσο και την πρακτική εφαρμογή της μέσω έρευνας με ερωτηματολόγιο.
Στο θεωρητικό πλαίσιο, αναλύεται η έννοια της διαμεσολάβησης, η ιστορική της εξέλιξη και η διασύνδεσή της με τα πιστωτικά ιδρύματα. Ειδικότερα, εξετάζονται οι διαφορές διαδικασίες, η διαρθρωμένη και η εκούσια διαδικασία, η επίλυση διαφορών με τη βοήθεια διαμεσολαβητή και η ολοκλήρωση της διαδικασίας, καθώς και οι παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία της διαμεσολάβησης, όπως η εμπιστευτικότητα, η μείωση του κόστους και η ευελιξία. Επίσης, γίνεται αναφορά στις επιτροπές φιλικού διακανονισμού, τη σχέση της διαμεσολάβησης με τη διαιτησία και τη λειτουργία των τραπεζικών ιδρυμάτων στην επίλυση διαφορών.
Η μεθοδολογία της έρευνας βασίστηκε στη χρήση ερωτηματολογίου, το οποίο διανεμήθηκε σε επιχειρήσεις με ποικίλο επαγγελματικό και δημογραφικό προφίλ. Το δείγμα περιλάμβανε κυρίως στελέχη σε ηγετικές θέσεις, ηλικίας 31–45 ετών, με σημαντική εμπειρία σε τομείς όπως το εμπόριο και οι υπηρεσίες. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με στατιστικά εργαλεία που επέτρεψαν την περιγραφή και την ερμηνεία των στάσεων, της γνώσης και της εμπειρίας των επιχειρήσεων σχετικά με τη διαμεσολάβηση.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, αν και η έννοια της διαμεσολάβησης είναι ευρέως γνωστή, η ουσιαστική γνώση της διαδικασίας είναι περιορισμένη. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων γνωρίζει τον θεσμό μόνο επιφανειακά, ενώ τα βασικά πλεονεκτήματα όπως η εμπιστευτικότητα, η ευελιξία και το χαμηλότερο κόστος δεν αναγνωρίζονται επαρκώς. Παρά την περιορισμένη εμπειρία, η στάση των επιχειρήσεων απέναντι στη διαμεσολάβηση είναι θετική: το 80% θεωρεί ότι μπορεί να επιλύσει αποτελεσματικά διαφορές και το 70% ότι συμβάλλει στη βελτίωση των σχέσεων εμπιστοσύνης με τις τράπεζες. Ωστόσο, μόνο το 13,3% των επιχειρήσεων έχει χρησιμοποιήσει τη διαμεσολάβηση στην πράξη, γεγονός που δείχνει ότι η δικαστική οδός εξακολουθεί να κυριαρχεί. Η ικανοποίηση από τη διαδικασία κινείται σε μέτρια επίπεδα, ενώ οι επιχειρήσεις επιθυμούν απλούστευση των διαδικασιών και εγγύηση εφαρμογής των συμφωνιών για να ενθαρρυνθεί η χρήση της.
Συνολικά, η εργασία καταδεικνύει ότι η τραπεζική διαμεσολάβηση αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο επίλυσης διαφορών, το οποίο αναγνωρίζεται θεωρητικά αλλά δεν έχει πλήρως εδραιωθεί στην πράξη. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για μεγαλύτερη ενημέρωση, εμπειρική εξοικείωση και θεσμική υποστήριξη, προκειμένου η διαμεσολάβηση να αποτελέσει ουσιαστική εναλλακτική οδό για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα
The present dissertation examines the institution of banking mediation and its significance as a means of resolving disputes between businesses and credit institutions. The aim of the study is to capture the perceptions, knowledge, and experience of businesses regarding mediation, as well as to explore the prospects of its utilization within the Greek business environment. The dissertation analyzes both the theoretical dimension of the institution—describing the procedure, the role of mediators, and the characteristics of mediation—and its practical application through a questionnaire-based survey.
Within the theoretical framework, the concept of mediation, its historical development, and its connection with credit institutions are analyzed. In particular, different procedures are examined, including structured and voluntary processes, dispute resolution with the assistance of a mediator, and the completion of the procedure. Moreover, the factors influencing the success of mediation—such as confidentiality, cost reduction, and flexibility—are discussed. Reference is also made to friendly settlement committees, the relationship between mediation and arbitration, and the role of banking institutions in dispute resolution.
The research methodology was based on the use of a questionnaire distributed to businesses with diverse professional and demographic profiles. The sample mainly included executives in leadership positions, aged 31–45, with substantial experience in sectors such as trade and services. Data analysis was carried out using statistical tools that enabled the description and interpretation of business attitudes, knowledge, and experience regarding mediation.
The results showed that although the concept of mediation is widely known, substantial knowledge of the process remains limited. The majority of participants are only superficially familiar with the institution, while its main advantages—confidentiality, flexibility, and lower cost—are not sufficiently recognized. Despite the limited experience, business attitudes toward mediation are positive: 80% believe it can effectively resolve disputes, and 70% consider that it helps improve trust-based relationships with banks. However, only 13.3% of businesses have actually used mediation in practice, indicating that judicial procedures continue to prevail. Satisfaction with the process remains at a moderate level, while businesses express a desire for simplified procedures and guaranteed enforcement of agreements to encourage its broader use.
Overall, the dissertation demonstrates that banking mediation is an important dispute resolution tool that is theoretically acknowledged but not yet fully established in practice. The findings highlight the need for greater awareness, practical familiarity, and institutional support so that mediation can become a truly effective alternative for businesses in Greece.
ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ: Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΧΕIΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ Περιγραφή: ΤΕΛΙΚΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ-ΜΑΡΙΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ.pdf (pdf)
Book Reader Μέγεθος: 1.0 MB
ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ: Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΧΕIΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ - Identifier: 232235
Internal display of the 232235 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ: Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΧΕIΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ