Αυτή η διπλωματική εργασία αναλύει και εστιάζει στις στρατηγικές επικοινωνίας που εφαρμόζουν οι πολιτιστικοί οργανισμοί, εμβαθύνοντας στην περίπτωση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά (ΔΘΠ) και την  προωθητική επίδραση αμφότερων της ψηφιακής εποχής  των δράσεων του. Στο ξεκίνημα, εξετάζεται η υπάρχουσα βιβλιογραφία, αναλύοντας τις τακτικές που χρησιμοποιούνται για τη διεύθυνση και την προβολή των πολιτιστικών φορέων. Δίνεται έμφαση στον κρίσιμο ρόλο που παίζει η πολιτισμική επικοινωνία, με σκοπό την προσέλκυση και την ενημέρωση των επισκεπτών (ανατρέξτε στους Kotler&Sceff 1997, Karp & O’Neill, 2019). Η επικοινωνία αυτή είναι απαραίτητη για τη διανομή πολιτιστικών προϊόντων, αφορά τις δράσεις και την υπόσταση των οργανισμών και υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές και τεχνολογικές συνθήκες (ανατρέξτε στον Bennett, 2018).

Το δεύτερο τμήμα της μελέτης είναι αφιερωμένο στην ανάλυση της ιστορικής πορείας και των δράσεων του ΔΘΠ, εστιάζοντας στις επικοινωνιακές πρακτικές που χρησιμοποιεί για να συνδεθεί με το κοινό. Τα αποτελέσματα μιας διαδικτυακής ποσοτικής έρευνας αποκαλύπτουν ότι όλοι οι συμμετέχοντες χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο καθημερινά για περίπου δύο ώρες και το 40,6% αφιερώνει παρόμοιο χρόνο σε πληροφορίες, ψυχαγωγία, εργασία και κοινωνικά δίκτυα. Είναι αξιοσημείωτο ότι το 97% απ’ αυτούς που απάντησαν θα έμπαινε στην ιστοσελίδα ενός πολιτιστικού οργανισμού, ενώ το 60% θα αναζητούσε πληροφορίες για εκδηλώσεις μέσω των κοινωνικών δικτύων. Απ’ την άλλη μεριά, παρατηρείται ότι το 76% δεν επισκέπτεται την ιστοσελίδα του ΔΘΠ, γεγονός που υποδηλώνει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης στην ψηφιακή του παρουσία. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την προτίμηση τους για ζωντανές παραστάσεις (80%) και επεσήμαναν την έλλειψη ελεύθερου χρόνου ως τον κύριο λόγο για την μη παρακολούθηση των παραστάσεων του ΔΘΠ. Η εξέταση των ψηφιακών και παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης δείχνει ότι το κοινό ενημερώνεται κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων (51,9%) και όχι μέσω της ιστοσελίδας του ΔΘΠ (27,7%). Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν την επείγουσα ανάγκη για την ανάπτυξη στρατηγικών που θα βελτιώσουν την ψηφιακή επικοινωνία και την αλληλεπίδραση με το κοινό, ενισχύοντας έτσι τη συμμετοχή και την υποστήριξη στις πολιτιστικές δραστηριότητες.

This thesis analyzes and focuses on the communication strategies implemented by cultural organizations, focusing on the case of the Municipal Theater of Piraeus (MTP) and the promotional impact of both the digital era and its actions. At the beginning, the existing literature is examined, analyzing the tactics used for the management and promotion of cultural institutions. Emphasis is placed on the crucial role played by cultural communication, in order to attract and inform visitors (see Kotler & Sceff 1997, Karp & O’Neill, 2019). This communication is essential for the distribution of cultural products, concerns the actions and existence of organizations and highlights the imperative need to adapt to changing social and technological conditions (see Bennett, 2018).

The second part of the study is dedicated to the analysis of the historical course and actions of the MTP, focusing on the communication practices it uses to connect with the public. The results of an online quantitative survey reveal that all participants use the Internet daily for approximately two hours and 40% dedicate a similar amount of time to information, entertainment, work and social networks. It is noteworthy that 97% of respondents would visit the website of a cultural organization, while 60% would search for information about events through social networks. However, it is observed that 76% do not visit the MTP website, which indicates significant room for improvement in its digital presence. Furthermore, participants expressed their preference for live performances (80%) and pointed to lack of free time as the main reason for not attending MTP performances. The examination of digital and traditional media shows that the public is informed mainly through social networks (51.9%) and not through the MTP website (27.7%). These results indicate the urgent need to develop strategies that will improve digital communication and interaction with the public, thus enhancing participation and support for cultural activities.