Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το ρόλο που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και οι πρακτικές που εκατέρωθεν χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.  Πρόκειται για μία ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 γονείς και 150 δάσκαλοι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης των παιδιών συγκριτικά με τους εκπαιδευτικούς. Αναφορικά με τη σχέση τους τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως υπάρχει στενή σχέση με τους εκπαιδευτικούς αν και πρακτικές που εφαρμόζουν για τη προώθηση της συνεργασίας τους δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικές. Από την πλευρά των γονέων, φάνηκε πως οι πρακτικές συνεργασίες αποτελούν έναν προβλεπτικό παράγοντα για τη συναισθηματική ρύθμιση. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, φάνηκε πως η σχέση με τους γονείς είναι ο κυριότερος προβλεπτικός παράγοντας για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών. Η παρούσα έρευνα αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ουσιαστικής και ποιοτικής συνεργασίας ανάμεσα στην οικογένεια και το σχολείο, όχι μόνο σε επίπεδο ενημέρωση αλλά και σε πρακτικές συμμετοχής, διαλόγου και από κοινού λήψης αποφάσεων.

Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το ρόλο που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και οι πρακτικές που εκατέρωθεν χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.  Πρόκειται για μία ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 γονείς και 150 δάσκαλοι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης των παιδιών συγκριτικά με τους εκπαιδευτικούς. Αναφορικά με τη σχέση τους τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως υπάρχει στενή σχέση με τους εκπαιδευτικούς αν και πρακτικές που εφαρμόζουν για τη προώθηση της συνεργασίας τους δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικές. Από την πλευρά των γονέων, φάνηκε πως οι πρακτικές συνεργασίες αποτελούν έναν προβλεπτικό παράγοντα για τη συναισθηματική ρύθμιση. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, φάνηκε πως η σχέση με τους γονείς είναι ο κυριότερος προβλεπτικός παράγοντας για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών. Η παρούσα έρευνα αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ουσιαστικής και ποιοτικής συνεργασίας ανάμεσα στην οικογένεια και το σχολείο, όχι μόνο σε επίπεδο ενημέρωση αλλά και σε πρακτικές συμμετοχής, διαλόγου και από κοινού λήψης αποφάσεων.

Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το ρόλο που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και οι πρακτικές που εκατέρωθεν χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.  Πρόκειται για μία ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 γονείς και 150 δάσκαλοι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης των παιδιών συγκριτικά με τους εκπαιδευτικούς. Αναφορικά με τη σχέση τους τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως υπάρχει στενή σχέση με τους εκπαιδευτικούς αν και πρακτικές που εφαρμόζουν για τη προώθηση της συνεργασίας τους δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικές. Από την πλευρά των γονέων, φάνηκε πως οι πρακτικές συνεργασίες αποτελούν έναν προβλεπτικό παράγοντα για τη συναισθηματική ρύθμιση. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, φάνηκε πως η σχέση με τους γονείς είναι ο κυριότερος προβλεπτικός παράγοντας για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών. Η παρούσα έρευνα αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ουσιαστικής και ποιοτικής συνεργασίας ανάμεσα στην οικογένεια και το σχολείο, όχι μόνο σε επίπεδο ενημέρωση αλλά και σε πρακτικές συμμετοχής, διαλόγου και από κοινού λήψης αποφάσεων.

Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το ρόλο που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και οι πρακτικές που εκατέρωθεν χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.  Πρόκειται για μία ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 γονείς και 150 δάσκαλοι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης των παιδιών συγκριτικά με τους εκπαιδευτικούς. Αναφορικά με τη σχέση τους τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως υπάρχει στενή σχέση με τους εκπαιδευτικούς αν και πρακτικές που εφαρμόζουν για τη προώθηση της συνεργασίας τους δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικές. Από την πλευρά των γονέων, φάνηκε πως οι πρακτικές συνεργασίες αποτελούν έναν προβλεπτικό παράγοντα για τη συναισθηματική ρύθμιση. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, φάνηκε πως η σχέση με τους γονείς είναι ο κυριότερος προβλεπτικός παράγοντας για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών. Η παρούσα έρευνα αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ουσιαστικής και ποιοτικής συνεργασίας ανάμεσα στην οικογένεια και το σχολείο, όχι μόνο σε επίπεδο ενημέρωση αλλά και σε πρακτικές συμμετοχής, διαλόγου και από κοινού λήψης αποφάσεων.

Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το ρόλο που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και οι πρακτικές που εκατέρωθεν χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.  Πρόκειται για μία ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 γονείς και 150 δάσκαλοι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης των παιδιών συγκριτικά με τους εκπαιδευτικούς. Αναφορικά με τη σχέση τους τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως υπάρχει στενή σχέση με τους εκπαιδευτικούς αν και πρακτικές που εφαρμόζουν για τη προώθηση της συνεργασίας τους δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικές. Από την πλευρά των γονέων, φάνηκε πως οι πρακτικές συνεργασίες αποτελούν έναν προβλεπτικό παράγοντα για τη συναισθηματική ρύθμιση. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, φάνηκε πως η σχέση με τους γονείς είναι ο κυριότερος προβλεπτικός παράγοντας για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών. Η παρούσα έρευνα αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ουσιαστικής και ποιοτικής συνεργασίας ανάμεσα στην οικογένεια και το σχολείο, όχι μόνο σε επίπεδο ενημέρωση αλλά και σε πρακτικές συμμετοχής, διαλόγου και από κοινού λήψης αποφάσεων.

Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των απόψεων γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών προσχολικής ηλικίας και το ρόλο που διαδραματίζει η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και οι πρακτικές που εκατέρωθεν χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.  Πρόκειται για μία ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στην έρευνα συμμετείχαν 150 γονείς και 150 δάσκαλοι. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως οι γονείς αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής ρύθμισης των παιδιών συγκριτικά με τους εκπαιδευτικούς. Αναφορικά με τη σχέση τους τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως υπάρχει στενή σχέση με τους εκπαιδευτικούς αν και πρακτικές που εφαρμόζουν για τη προώθηση της συνεργασίας τους δεν είναι ιδιαίτερα ενεργητικές. Από την πλευρά των γονέων, φάνηκε πως οι πρακτικές συνεργασίες αποτελούν έναν προβλεπτικό παράγοντα για τη συναισθηματική ρύθμιση. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, φάνηκε πως η σχέση με τους γονείς είναι ο κυριότερος προβλεπτικός παράγοντας για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών. Η παρούσα έρευνα αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ουσιαστικής και ποιοτικής συνεργασίας ανάμεσα στην οικογένεια και το σχολείο, όχι μόνο σε επίπεδο ενημέρωση αλλά και σε πρακτικές συμμετοχής, διαλόγου και από κοινού λήψης αποφάσεων.

The aim of this study was to explore the views of parents and teachers on the emotional regulation of preschool children and the role of the relationship between teachers and parents and the practices that both use to promote cooperation between them. This is a quantitative study using a questionnaire with closed-ended questions for parents and teachers. 150 parents and 150 teachers participated in the survey. The results of the survey show that parents report higher levels of emotional regulation of children compared to teachers. Regarding their relationship both parents and teachers report that there is a close relationship with teachers although practices to promote cooperation are not particularly proactive. On the parents' side, it appeared that collaborative practices are a predictor of emotional regulation. From the teachers' perspective, it appeared that the relationship with parents is the main predictor of children's emotional regulation. The present research highlights the necessity of enhancing meaningful and qualitative collaboration between family and school, not only in terms of information but also in terms of participation, dialogue and joint decision-making practices.