Η παρούσα εργασία εξετάζει τη στρατηγική ανταπόκριση και τη διαχείριση καινοτομίας σε ελληνικά μουσεία κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19, μέσα από μια συγκριτική μελέτη περιπτώσεων. Η υγειονομική κρίση επέφερε σημαντικές ανατροπές στη λειτουργία των πολιτιστικών οργανισμών, καθιστώντας αναγκαία την υιοθέτηση άμεσων και συχνά καινοτόμων μέτρων για την επιβίωση και τη διατήρηση της επαφής με το κοινό.
Η μεθοδολογική προσέγγιση βασίστηκε σε ποιοτική έρευνα, μέσω ημιδομημένων συνεντεύξεων με έντεκα επαγγελματίες του μουσειακού τομέα, προερχόμενους από διαφορετικού τύπου και μεγέθους μουσεία. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε web-based έρευνα σε επίσημες διαδικτυακές πηγές και ψηφιακές πλατφόρμες μουσείων, ώστε να συμπληρωθεί η εικόνα των στρατηγικών που ακολουθήθηκαν.
Τα ευρήματα ανέδειξαν μια ποικιλία προσεγγίσεων, με έμφαση στην ενσωμάτωση ψηφιακών τεχνολογιών (εικονικές περιηγήσεις, ψηφιακά εκπαιδευτικά προγράμματα, κοινωνικά δίκτυα) και στην αναπροσαρμογή της λειτουργικής δομής μέσω τηλεργασίας, ευέλικτης διοίκησης και αναδιοργάνωσης του προσωπικού. Διαπιστώθηκε ότι ο βαθμός ανταπόκρισης εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη θεσμική υποστήριξη, τις τεχνολογικές υποδομές και τη διοικητική κουλτούρα κάθε μουσείου. Μικρότεροι φορείς ανέπτυξαν ευρηματικές λύσεις, ενώ οι μεγαλύτεροι αξιοποίησαν την κλίμακα και τα δίκτυά τους.
Επιπλέον, η πανδημία λειτούργησε ως επιταχυντής υπαρκτών τάσεων, ενισχύοντας την ανάγκη για ψηφιακή μετάβαση, ανθεκτικότητα και κοινωνική εξωστρέφεια. Οι συμμετέχοντες ανέδειξαν τη σημασία της ευελιξίας, της εκπαίδευσης του προσωπικού και της συνεργασίας στον τομέα του πολιτισμού, υπογραμμίζοντας ότι πολλές από τις καινοτομίες που υιοθετήθηκαν ήρθαν για να μείνουν.

This paper examines the strategic response and innovation management in Greek museums during the COVID-19 pandemic, through a comparative case study. The health crisis brought significant upheavals to the functioning of cultural organizations, making it necessary to adopt immediate and often innovative measures for survival and maintaining contact with the public.
The methodological approach was based on qualitative research, through semi-structured interviews with eleven museum professionals, coming from museums of different types and sizes. In parallel, web-based research was carried out on official online sources and digital museum platforms, in order to complete the picture of the strategies followed.
The findings highlighted a variety of approaches, with an emphasis on the integration of digital technologies (virtual tours, digital educational programs, social networks) and on the readjustment of the operational structure through teleworking, flexible management and staff reorganization. It was found that the degree of response depended largely on the institutional support, technological infrastructure and administrative culture of each museum. Smaller institutions developed inventive solutions, while larger ones leveraged their scale and networks.
Furthermore, the pandemic acted as an accelerator of existing trends, reinforcing the need for digital transition, resilience and social extroversion. Participants highlighted the importance of flexibility, staff training and collaboration in the cultural sector, underlining that many of the innovations adopted are here to stay.