Η παρούσα μελέτη, με τίτλο εξετάζει τη σχέση μεταξύ παρακίνησης και εργασιακής ικανοποίησης των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση του βαθμού παρακίνησης των εργαζομένων στις μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και της επίδρασής της στην εργασιακή τους ικανοποίηση και, κατ’ επέκταση, στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Υλικό και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε ποσοτική συγχρονική έρευνα με δείγμα 162 εργαζομένων από μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης στην Ελλάδα. Χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς, το οποίο περιλάμβανε δημογραφικά στοιχεία και ερωτήσεις βασισμένες στις θεωρίες παρακίνησης των Maslow και Herzberg, καθώς και στις διαστάσεις της εργασιακής ικανοποίησης (μισθός, προαγωγή, προϊστάμενος, συνθήκες εργασίας, συνάδελφοι κ.ά.). Αποτελέσματα: Τα ευρήματα έδειξαν μέτρια έως υψηλά επίπεδα παρακίνησης, τα οποία συνδέονται θετικά με την εργασιακή ικανοποίηση. Οι κυριότεροι παράγοντες παρακίνησης είναι η συναδελφικότητα, η φύση της εργασίας και το αίσθημα κοινωνικής προσφοράς, ενώ χαμηλότερη ικανοποίηση εντοπίζεται σε θέματα μισθολογικά και επαγγελματικής ανέλιξης. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η εσωτερική παρακίνηση (αναγνώριση, αυτονομία, νόημα στο έργο) ενισχύει σημαντικά τη δέσμευση και μειώνει τα επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης. Συμπεράσματα: Η παρακίνηση αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την αποδοτικότητα και τη διατήρηση της ψυχικής ανθεκτικότητας των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Η ενίσχυση των εσωτερικών κινήτρων, η αναγνώριση του έργου και η ύπαρξη υποστηρικτικού εργασιακού περιβάλλοντος δύνανται να αυξήσουν την ικανοποίηση, να βελτιώσουν την ποιότητα των υπηρεσιών και να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα των δομών ψυχικής υγείας.