In an increasingly globalized and competitive economic environment, supply chain management (SCM) has become a strategic function that directly impacts a company's profitability, sustainability, and long-term resilience.

This dissertation investigates the relationship between SCM practices and business performance, with a specific focus on the food sector. By integrating theoretical frameworks such as the Triple Bottom Line and Supply Chain Surplus, and through the analysis of real-world case studies (e.g., Amazon, Nestlé, Unilever), the study examines how strategic practices, such as lean inventory, supplier integration, technology adoption, and sustainability initiatives—contribute to value creation and operational efficiency.

The findings underscore that profitability and sustainability are not mutually exclusive; rather, they can be mutually reinforced when coordinated across the supply network. A significant emphasis is placed on sustainability, analyzing its economic, social, and environmental dimensions within the food supply chain. Particular attention is paid to food loss and waste (FLW), a pressing global issue with major implications for climate change, food security, and economic efficiency. Drawing on recent EU data and academic studies, the dissertation highlights the scale, causes, and consequences of FLW across different stages of the supply chain, from production to consumption. The study also addresses the influence of globalization on food supply chains, outlining both benefits (e.g., market expansion, technology transfer) and challenges (e.g., inequitable value distribution, environmental degradation). Case studies such as the West African cocoa supply chain illustrate these trade-offs and the role of multinational firms in promoting sustainability. Despite advancements, barriers remain, particularly for small and medium-sized enterprises (SMEs), including limited resources, high costs, and regulatory complexity.

The study concludes with actionable recommendations for improving supply chain sustainability and profitability through collaboration, digital innovation, and policy reform. Future research should further explore quantitative performance metrics and the role of emerging technologies in enhancing supply chain transparency and resilience.

Σε ένα όλο και πιο παγκοσμιοποιημένο και ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον, η διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας έχει καταστεί στρατηγική λειτουργία που επηρεάζει άμεσα την κερδοφορία, τη βιωσιμότητα και τη μακροπρόθεσμη ανθεκτικότητα μιας επιχείρησης.

Η παρούσα διατριβή διερευνά τη σχέση μεταξύ των πρακτικών διαχείρισης της εφοδιαστικής αλυσίδας και των επιχειρηματικών επιδόσεων, με ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα των τροφίμων. Ενσωματώνοντας θεωρητικά πλαίσια όπως το Triple Bottom Line και το Supply Chain Surplus, και μέσω της ανάλυσης πραγματικών περιπτωσιολογικών μελετών (π.χ. Amazon, Nestlé, Unilever), η μελέτη εξετάζει πώς στρατηγικές πρακτικές, όπως η λιτή διαχείριση αποθεμάτων, η ενσωμάτωση προμηθευτών, η υιοθέτηση τεχνολογίας και οι πρωτοβουλίες βιωσιμότητας, συμβάλλουν στη δημιουργία αξίας και στην επιχειρησιακή αποδοτικότητα.

Τα ευρήματα υπογραμμίζουν ότι η κερδοφορία και η βιωσιμότητα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, αλλά μπορούν να ενισχυθούν αμοιβαία όταν συντονίζονται σε όλο το δίκτυο εφοδιασμού. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη βιωσιμότητα, αναλύοντας τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις της στην αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην απώλεια και τη σπατάλη τροφίμων, ένα επείγον παγκόσμιο ζήτημα με σημαντικές επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή, την επισιτιστική ασφάλεια και την οικονομική αποδοτικότητα. Με βάση πρόσφατα στοιχεία της ΕΕ και ακαδημαϊκές μελέτες, η διατριβή υπογραμμίζει την κλίμακα, τις αιτίες και τις συνέπειες της σπατάλης τροφίμων σε διάφορα στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας, από την παραγωγή έως την κατανάλωση. Η μελέτη εξετάζει επίσης την επίδραση της παγκοσμιοποίησης στις εφοδιαστικές αλυσίδες τροφίμων, περιγράφοντας τόσο τα οφέλη (π.χ. επέκταση της αγοράς, μεταφορά τεχνολογίας) όσο και τις προκλήσεις (π.χ. άνιση κατανομή της αξίας, υποβάθμιση του περιβάλλοντος). Μελέτες περιπτώσεων, όπως η αλυσίδα εφοδιασμού κακάου στη Δυτική Αφρική, απεικονίζουν αυτές τις αντισταθμίσεις και τον ρόλο των πολυεθνικών εταιρειών στην προώθηση της βιωσιμότητας. Παρά τις προόδους, εξακολουθούν να υπάρχουν εμπόδια, ιδίως για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όπως οι περιορισμένοι πόροι, το υψηλό κόστος και η πολυπλοκότητα του κανονιστικού πλαισίου.

Η μελέτη καταλήγει σε πρακτικές συστάσεις για τη βελτίωση της βιωσιμότητας και της κερδοφορίας της αλυσίδας εφοδιασμού μέσω της συνεργασίας, της ψηφιακής καινοτομίας και πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να διερευνήσουν περαιτέρω τους ποσοτικούς δείκτες απόδοσης και τον ρόλο των αναδυόμενων τεχνολογιών στην ενίσχυση της διαφάνειας και της ανθεκτικότητας της εφοδιαστικής αλυσίδας.