Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τον ρόλο των μνημείων βιομηχανικής κληρονομιάς στην πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών, μελετώντας την περίπτωση της Χαρτοποιίας Αιγίου και τις δυνατότητες μετατροπής της σε βιομηχνικό μνημείο. Η πολιτιστική κληρονομιά συνιστά θεμελιώδες στοιχείο ταυτότητας μιας κοινωνίας, ενώ όταν συνδέεται με τη βιομηχανική ιστορία και την αναβίωση εγκαταλελειμμένων χώρων, αποκτά πρόσθετη ανατυξιακή διάσταση. 

Η εργασία δομείται σε τρία μέρη. Το πρώτο αποτελεί το θεωρητικό υπόβαθρο και πραγματεύεται ζητήματα βιώσιμης διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς, την έννοια του βιομηχανικού τοπίου στο πλαίσιο της μεταβιομηχανικής κοινωνίας, καθώς και τις σύγχρονες τεχνολογικές τάσεις για την ανάδειξή της. Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στη Χαρτοποιία Αιγίου, εξετάζοντας την ιστορική της σημασία, την υφιστάμενη κατάσταση και τις δυνατότητες αξιοποίησής της ως πολιτιστικού χώρου.

Το τρίτο μέρος περιλαμβάνει την εμπειρική έρευνα, η οποία διεξήχθη με χρήση ερωτηματολογίων με κατοίκους, επισκέπτες ώστε να καταγραφούν οι απόψεις και οι προσδοκίες σχετικά με τη μετατροπή του χώρου σε βιομηχανικό μουσείο και πραγματοποιήθηκε επίσης συνέντευξη με πρόσωπο της  τοπικής αυτοδιοίκησης προκειμένου να καταγραφούν οι ενέργειες που έχουν λάβει χώρα προς την κατεύθυνση αυτή.

Η μεθολογία της έρευνας βασίζεται στη συνδυαστική προσέγγιση ποσοτικής και ποιοτικής ανάλυσης, προσφερόντας πολύπλευρη κατανόηση των κοινωνικών αντιλήψεων. Από τη συνέντευξη αναδείχθηκαν κρίσιμα ζητήματα, όπως η έλλιψη χρηματοδότησης, οι θεσμικές δυσκολίες, αλλά και προτάσεις βιώσιμης ανάπτυξης με τη συμβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς και των νέων τεχνολογιών.

Τα αποτελέσματα ανέδειξαν τη σημασία της Χαρτοποιίας Αιγίου ως στοιχείου της τοπικής ταυτότητας και τις δυνατότητες αξιοποίησής της στο πλαίσιο στρατηγικών πολιτιστικής διαχείρησης, μεταβιομηχανικού τουρισμού και τεχνολογικής καινοτομίας. Συνολικά, η εργασία καταλήγει ότι η ανάδειξη της Χαρτοποιίας μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς και στην τοπική ανάπτυξη, υπό την προυπόθεση ενός ολιστικού σχεδιασμού με ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας και ενσωμάτωση καινοτόμων προσεγγίσεων.

This thesis explores the potential of industrial heritage sites to contribute to the cultural and economic development of local communities, focusing on the case of the Aigio Paper Mill and its transformation into an industrial monument. Cultural heritage is a fundamental element of a society's indentity and a key factor in local development, especially when associated with industrial heritage and the revitalization of abandoned industrial spaces.

The study is structured in three parts. The first part presents the theoretical framework, discussing sustainable management of cultural heritage, the concept of industrial landscapes in post - industrial societis, and contemporary technological trends for heritage promotion. The second part focuses on the Aigio Paper Mill, analyzimg its historical significance, current contition, and potential for reuse as a culturalsite. The third part presents the empirical research, which includes questionnaires and interviews with residents, visitors, nd local stakeholders, aiming to record perceptions and expectantions regarding the site's transformation into an industrial museum. 

The research methodology combines quantitative and qualitative approaches, offering a comprehensive understanding of local attitudes. The interviews revealed important insights into previous reuse initiatives, institutional challenges, and sustainable development proposals emphasizing cultural heritage and digital technologies.

The findings highlight the Paper Mill's significance as a symbol of local identity and its potential for sustainable reuse through strategic cultural management, post-industrial tourism, and technological innovation. The study concludes that the site's regeneration can support industrial heritage preservation and local development, provided it follows a strategic plan involving community participation, digital innovation, and intergration into broader cultural routes.