Περιλαμβάνει: Πίνακες, Διαγράμματα, Εικόνες και Κείμενο
Εισαγωγή: Η συναισθηματική νοημοσύνη και η ενσυναίσθηση αποτελούν βασικές ψυχοκοινωνικές δεξιότητες, οι οποίες συμβάλλουν ουσιαστικά στη βελτίωση της ποιότητας της επαγγελματικής ζωής του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, επηρεάζοντας θετικά τόσο την αποδοτικότητα όσο και τη ψυχική του ευημερία.
Σκοπός: Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στη θεωρητική και ερευνητική διερεύνηση του ρόλου των δύο αυτών δεξιοτήτων στην καθημερινή επαγγελματική πρακτική. Εξετάζονται οι παράγοντες που τις επηρεάζουν και οι επιπτώσεις τους στην αποτελεσματικότητα, την επαγγελματική ικανοποίηση και τη ψυχική υγεία των επαγγελματιών υγείας.
Υλικό - Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 42 επαγγελματίες υγείας του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης, προερχόμενοι από τη Χειρουργική Κλινική και το Χειρουργείο. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ισάριθμες ομάδες: η ομάδα της Χειρουργικής Κλινικής (ομάδα στόχος) συμμετείχε σε επιμορφωτικές παρεμβάσεις, ενώ η ομάδα του Χειρουργείου (ομάδα ελέγχου) δεν δέχθηκε καμία παρέμβαση. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω ανώνυμων ερωτηματολογίων, τα οποία συμπληρώθηκαν πριν και μετά την παρέμβαση. Ως ερευνητικά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν τα εξής: Wong and Law Emotional Intelligence Scale (WLEIS) για τη μέτρηση της συναισθηματικής νοημοσύνης, Toronto Empathy Questionnaire (TEQ) για την ενσυναίσθηση και Professional Quality of Life Scale (ProQOL) για την αξιολόγηση της επαγγελματικής ποιότητας ζωής. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του λογισμικού Statistical Package for the Social Sciences (SPSS).
Αποτελέσματα: Πριν την παρέμβαση, και στις δύο ομάδες παρατηρήθηκαν σχετικά υψηλά επίπεδα συναισθηματικής νοημοσύνης, ενσυναίσθησης και επαγγελματικής ποιότητας ζωής. Μετά την εκπαιδευτική παρέμβαση δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική μεταβολή στις τρεις μεταβλητές για την ομάδα στόχο.
Συμπεράσματα: Η συστηματική μελέτη των ψυχοκοινωνικών παραγόντων που επηρεάζουν την επαγγελματική ζωή του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού είναι καθοριστική για το σχεδιασμό αποτελεσματικών επιμορφωτικών δράσεων. Τέτοιες παρεμβάσεις θα πρέπει να στοχεύουν όχι μόνο στην τεχνική κατάρτιση, αλλά και στην ενίσχυση της ανθρώπινης διάστασης της φροντίδας υγείας.
Introduction: Emotional intelligence and empathy are key psychosocial skills that significantly contribute to the quality of professional life among healthcare personnel, positively affecting both their effectiveness and mental well-being.
Aim: This study aims to investigate, both theoretically and empirically, the role of these skills in everyday clinical practice. It explores the factors that influence them and their impact on professional effectiveness, job satisfaction, and psychological health among healthcare professionals.
Method – Material: The research involved 42 healthcare professionals from the Surgical Department and the Operating Room of the General Hospital of Katerini. Participants were divided into two equal groups: the Surgical Department (intervention group) received educational training sessions, while the Operating Room (control group) received no intervention. Data were collected through anonymous questionnaires administered before and after the intervention. The instruments used were: the Wong and Law Emotional Intelligence Scale (WLEIS) for emotional intelligence, the Toronto Empathy Questionnaire (TEQ) for empathy, and the Professional Quality of Life Scale (ProQOL) for assessing professional quality of life. Statistical analysis was conducted using Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) software.
Results: Prior to the intervention, both groups demonstrated relatively high levels of emotional intelligence, empathy, and professional quality of life. Post-intervention results showed no statistically significant changes in any of the three variables within the intervention group.
Conclusions: The systematic study of psychosocial factors affecting healthcare professionals can contribute to the design of targeted educational interventions that address not only technical competencies but also the human dimension of healthcare delivery.
dmy_ΜDΕ_DimitraManolakaki Συνοπτικό