Περίληψη
Εισαγωγή: Οι επιπτώσεις της πανδημίας Covid-19 υπήρξαν πολλαπλές ιδιαίτερα για τα
συστήματα υγείας και το προσωπικό που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο αυτών. Οι
επιπτώσεις για τους εργαζομένους αποτελούν σημείο κομβικής σημασίας καθώς
επηρεάστηκαν σε συνολικό και σε ατομικό επίπεδο τόσο στο εργασιακό πλαίσιο όσο και σε
προσωπικό.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσης διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση και αξιολόγηση του
επιπέδου της ποιότητας ζωής και της ψυχικής υγείας των εργαζομένων του Γ.Ν.Κοζάνης
καθώς και οι επιπτώσεις της πανδημίας Covid-19 σε αυτούς τους τομείς.
Υλικά- Μέθοδοι: Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 100 εργαζόμενοι του Γενικού
Νοσοκομείου Κοζάνης. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο
WHOQOLBREF για τα κοινωνικοδημογραφικά τους στοιχεία και την ποιότητα ζωής όπως
την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι και το ερωτηματολόγιο DASS-21 (Depression, Anxiety and
Stress Scale 21) για την αξιολόγηση των επιπέδων στρές και άγχους. Η στατιστική ανάλυση
πραγματοποιήθηκε με χρήση των λογισμικών Excel και IBM SPSS Statistics (έκδοση 26). Οι
αναλύσεις περιελάμβαναν περιγραφικά στατιστικά, συσχετίσεις (Spearman), μη παραμετρικά
τεστ (Mann–Whitney, Kruskal–Wallis) και πολλαπλή γραμμική παλινδρομήση.
Αποτελέσματα : Η ανάλυση των δεδομένων ανέδειξε μέτρια επίπεδα ποιότητας ζωής στους
εργαζομένους, με τους μετασχηματισμένους μέσους όρους του WHOQOL-BREF να
ανέρχονται σε 46.83 για τη φυσική υγεία, 45.50 για την ψυχολογική υγεία, 53.50 για τις
κοινωνικές σχέσεις και 44.67 για το περιβάλλον. Παράλληλα, οι βαθμολογίες στις
υποκλίμακες του DASS-21 παρουσίασαν ενδείξεις μέτριας ψυχολογικής επιβάρυνσης, με
μέσο όρο 18.28 στην κατάθλιψη, 17.74 στο άγχος και 25.50 στο στρες.
Οι συσχετίσεις μεταξύ των δεικτών του WHOQOL-BREF και των μεταβλητών του DASS-21
ήταν στατιστικά σημαντικές και αρνητικές (p < 0.001), επιβεβαιώνοντας ότι η αυξημένη
ψυχολογική επιβάρυνση συνδέεται με χαμηλότερη αντιλαμβανόμενη ποιότητα ζωής. Η
ισχυρότερη αρνητική σχέση καταγράφηκε μεταξύ της γενικής ποιότητας ζωής και του δείκτη
κατάθλιψης (ρ = –0.747, p < 0.001).
Διπλωματική εργασία 5
Η πολλαπλή γραμμική παλινδρόμηση έδειξε ότι η κατάθλιψη αποτέλεσε τον μοναδικό
στατιστικά σημαντικό προβλεπτικό παράγοντα της ψυχολογικής ευημερίας (β = –0.046, p <
0.001). Η ηλικία ανέδειξε στατιστικά σημαντική συσχέτιση με δείκτες ψυχολογικής υγείας (p
= 0.01 έως p = 0.023), κυρίως μέσω ασθενούς συσχέτισης με το στρες και οριακής επίδρασης
στην ψυχολογική ευημερία .
Το μοντέλο παλινδρόμησης εξήγησε το 69.7% της διακύμανσης της ψυχολογικής υγείας (R² =
0.697).
Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη ανέδειξε σημαντική επιβάρυνση της ψυχικής υγείας και
μειωμένα επίπεδα ποιότητας ζωής στους εργαζόμενους του Γενικού Νοσοκομείου Κοζάνης
«Μαμάτσειο» μετά την πανδημία COVID-19. Παρατηρήθηκαν μέτριες βαθμολογίες στους
τομείς της φυσικής και ψυχολογικής υγείας, καθώς και αυξημένα επίπεδα στρες, άγχους και
καταθλιπτικών συμπτωμάτων. . Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για στοχευμένες
παρεμβάσεις στήριξης του υγειονομικού προσωπικού, ιδιαίτερα σε συνθήκες υγειονομικών
κρίσεων.

ABSTRACT
Introduction: The impacts of the Covid-19 pandemic have been multiple, especially for health
systems and personnel who form their cornerstone. The impacts on the employees are of key
importance as they have been affected an an overall and individual level, both in the work
context and in personnel.
Purpose: The purpose of this thesis is to inveatigate and evaluate the level of quality of life
and mental health of employees of the General Hospital of Kozani as well as the impacts of
the Covid-19 pandemic on these sectors.
Materials -Methods: The research sample consisted of 100 employees of the General Hospital
of Kozani. Participants were asked to complete the WHOQOLBREFF questionnaire for their
socio – demographic data and self – perceived quality of life and the DASS -21 questionnaire (
Depression, Anxiety and Stress Scale 21). Statistical analysis was performed using Excel and
IBM SPSS Statistics (version 26). Analyses included descriptive statistics, correlations
(Spearman), non-parametric tests (Mann–Whitney, Kruskal–Wallis), and multiple
linear regression.
Results: Data analysis revealed moderate levels of quality of life among healthcare workers,
with the transformed mean scores of the WHOQOL-BREF reaching 46.83 for physical health,
45.50 for psychological health, 53.50 for social relationships, and 44.67 for the environment.
Concurrently, the DASS-21 subscale scores indicated moderate psychological burden, with
mean scores of 18.28 for depression, 17.74 for anxiety, and 25.50 for stress.
The correlations between WHOQOL-BREF domains and DASS-21 subscales were statistically
significant and negative (p < 0.001), confirming that increased psychological burden is
associated with lower perceived quality of life. The strongest negative association was
observed between overall quality of life and the depression index (ρ = –0.747, p < 0.001).
Multiple linear regression analysis demonstrated that depression was the only statistically
significant predictor of psychological well-being (β = –0.046, p < 0.001). Age showed a
statistically significant association with psychological health indicators (p = 0.01 to p = 0.023),
mainly through a weak correlation with stress and a marginal effect on psychological well￾being.
The regression model explained 69.7% of the variance in psychological health (R² = 0.697).
Διπλωματική εργασία 7
Conclusions: The present study revealed a significant burden on the mental health and reduced
quality of life among employees of the General Hospital of Kozani "Mamatsio" following the
COVID-19 pandemic. Moderate scores were observed in the domains of physical and
psychological health, along with elevated levels of stress, anxiety, and depressive symptoms.
These findings underscore the need for targeted support interventions for healthcare personnel,
especially under conditions of public health crises