Η παρούσα μελέτη διερευνά την σημασία των Οικιών-Μουσείων στην Ελλάδα, την πολιτιστική διαχειρισή τους και την εν γένει προβολή τους ως αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Εστιάζει σε δυο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: Το Μουσείο-Οικία Αλέκου Φασιανού και το Μουσείο Οικία Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Βασικό ερώτημα αποτελεί η ανάδειξη των αποτελεσματικότερων στρατηγικών επικοινωνίας και εξωστρέφειας σε μικρούς πολιτιστικούς οργανισμούς.Η μελέτη υιοθετεί ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση με μη πειραματικό, περιγραφικό σχεδιασμό. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ημιδομημένων συνενντεύξεων, ερωτηματογίων, προσωπικής παρατήρησης και ανάλυσης δευτερογενών πηγών. Το δείγμα περιλάμβανε συμμετέχοντες-εκπροσώπους των μουσείων, επιλεγμένους με σκοπιμότητα. Αξιοποιήθηκε η SWOT Analysis. Τα κύρια ευρύματα υποδεικνύουν οτι οι οικίες-μουσεία συνεισφέρουν σημαντικά στην κοινωνική συνοχή, την άτυπη εκπαίδευση και τον πολιτιστικό τουρισμό. Η ενσωμάτωση συμμετοχικών στρατηγικών και καινοτόμων εργαλείων ενισχύει την βιωσιμότητα των οργανισμών. Η μελέτη αναδεικνύει την ανάγκη δημιουργίας εθνικής βάσης δεδομένων οικιών-μουσείων και προτείνει πολιτικές που ενισχύουν την σύνδεση τοπικής ταυτότητας με την σύγχρονη πολιτιστική διαχείριση.

This study explores the cultural and managerial significance of House-Museus in Greece, focusing on two key cases: The Alekow Fassianos Museum and the Nikos Hatjikyriakos-Ghikas House Museum. The central research question Addresses the identification of effective communication and outreach strategies for small-scale cultural institutions. Employing a qualitative, non-experimental, descriptive research design, data were collected through semi-structured interviews, questionnaires, direct observation and secondary sources. The sample consisted of two purposefully selected museum representatives. Thematic coding and comparative SWOT Analysis were used for data data analysis. Key findings that house museums significally contribute to social cohesion, informal education and cultural tourism.Moreover the implementation of participatory strategies and innovative tools (e-boutiques, educational programs) enhances institutional substainability. The study underscores the necessity of creating a national database of house museums and proposes policy directions to strengthen the integration of local identity with modern cultural management practise.